Βασιλική Καρακώστα: «Έμαθα να στύβω το λίγο και να βγάζω το πολύ»
«Λάμπει ολοένα και περισσότερο, γιατί διαθέτει την ομορφιά και το ήθος της ελληνικής παιδείας και τέχνης», είπε ο Διονύσης Σαββόπουλος για τη Βασιλική Καρακώστα. Το κορίτσι με την αισθαντική και δωρική παράλληλα φωνή, που κερδίζει όλο και περισσότερο το ελληνικό κοινό με τις επιλεγμένες συνεργασίες της στη σκηνή και στη δισκογραφία, που τρυπώνει στα νεολαιίστικα στέκια κεντώντας με σύγχρονες ενορχηστρώσεις παραδοσιακά τραγούδια, και από δίπλα «πετάει» και καινούργια, αφού, όπως η ίδια μας λέει, «έμαθα από μικρή να στύβω το λίγο και να βγάζω το πολύ».
Συνέντευξη στην Καίτη Νικολοπούλου
Ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που τραγούδησες και γιατί;
«Τι όμορφη στιγμή για να θυμάμαι! “Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία” τραγουδούσε ο γλυκός μου ο παππούς με την υπέροχη βυζαντινή του φωνή. Το έμαθα με λαχτάρα, και στάθηκα μπροστά του να κάνω την πρώτη μου… συναυλία μ’ αυτό το ένα τραγούδι. Σήμερα καταλαβαίνω ότι ξεκίνησα να τραγουδώ για να εκφράσω την αγάπη μου στον παππού μου Λάμπρο επειδή λάτρευε τη γιαγιά μου!»
Πόσο σημαδεμένη είναι η τράπουλα για έναν νέο καλλιτέχνη χωρίς «γνωριμίες»;
«Οι τράπουλες είναι σημαδεμένες για αυτούς που φιλοδοξούν να παίξουν με αυτές. Όποιος όμως παρατηρεί τα σημάδια της ζωής, πού τον οδηγούν, με υπομονή, αφοσίωση, αγάπη, συνέπεια και μια ανοιχτωσιά, δεν έχει ανάγκη σημαδεμένες τράπουλες και γνωριμίες».
Χωράει η επαρχία τη δίψα ενός καλλιτέχνη;
«Αν έχεις δίψα πραγματική, εμμονική, με ένταση και γλύκα, τότε μπορεί να χωρέσει παντού, από τη φωλιά ενός μυρμηγκιού μέχρι τον πλανήτη Άρη!»
Σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή σου;
«Οι Δάσκαλοί μου, οποιασδήποτε στιγμής και οποιασδήποτε καταγωγής. Και η μικρή μου αδερφή, που της έδωσα το όνομά της βαπτίζοντάς τη Μαριάννα!»
Σημαντικοί σταθμοί στην καλλιτεχνική διαδρομή σου;
«Κάθε βήμα και κάθε στιγμή για μένα ήταν σημαντική. Θα αναφερθώ σε μερικές τέτοιες στιγμές. Τα πρώτα μου πανηγύρια στο Πήλιο. Υποτροφία στο Ωδείο Νέας Ιωνίας Βόλου, καθώς και η συνεργασία με την Εστουδιαντίνα Ν. Ιωνίας. Πολλές συνεργασίες με καλλιτέχνες που θαυμάζω. Ενδεικτικά θα αναφερθώ στον Νίκο Πορτοκάλογλου και τον Διονύση Σαββόπουλο, γυρίσαμε Βαλκάνια, Ευρώπη και φτάσαμε μέχρι την Ιαπωνία. Κορυφαία στιγμή όταν τραγούδησα με τον Πετρολούκα Χαλκιά την “Τρυγώνα” στο Terra Vibe, με πήγε ο μάστορας με τον ήχο του πάνω σε ψηλά βουνά. Συνεργασία με μουσικούς του δρόμου από Ρουμανία και από Σενεγάλη. Τραγούδησα στη Λυόν της Γαλλίας. Από 15 χρονών τραγουδώ ασταμάτητα, έχω συνεργαστεί με διαφορετικούς μουσικούς, είναι μια διαδρομή σαν κάτω από τη γη, σαν ηφαίστειο που εγκυμονεί».
Τι θα ήθελες ν’ αφήσεις ως παρακαταθήκη στο κοινό σου; Ποιο το στίγμα;
«Δεν το γνωρίζω αυτήν τη στιγμή, βρίσκομαι στη διαδρομή, η σκηνή περπατά και βρίσκεται σε εξέλιξη. Το στίγμα μου όμως και η δική μου θέση στον μουσικό χώρο είναι η καθαρότητα, το ήθος, οι βιωμένες ερμηνείες και η αγάπη μου για την παραδοσιακή μουσική με σύγχρονη ματιά».
Δάκρυα χαράς ή δάκρυα πόνου;
«Και τα δύο ξεπλένουν τα μάτια! Όταν τραγουδώ τον “Κηπουρό” σε στίχους και μουσική του Παύλου Παυλίδη –που έχω συμπεριλάβει στον πρόσφατο δίσκο μου “Κουρελού”– μου αρέσει που έρχεται ο κόσμος να με χαιρετήσει με υγρά μαγουλάκια, συγκινημένος. Μου αρέσει επίσης όταν τραγουδάμε όλοι μαζί το “Μάδησα μια Μαργαρίτα” και χορεύουμε χαμογελώντας σαν μικρά παιδιά!»
Πώς διακρίνεις ότι ένα τραγούδι «σού πάει»;
«Μου το λέει το ίδιο. Μου ζητά να το τραγουδήσω. Κυρίως όταν νιώθω την ιστορία που αφηγείται. Όπως το “Πάρθεν η Ρωμανία”, αριστούργημα του περήφανου Πόντου».
«Σβούρα», «Κουρελού». Τι συναισθήματα σου προκαλούν;
«“Σβούρα”, μια μοναδική συνεργασία με καταπληκτικά τραγούδια που φτιάξαμε με τον αγαπημένο μου Νίκο Πορτοκάλογλου. “Τα επικίνδυνα” ακολουθούν, μια πρωτότυπη επιλογή μου, που δίνει βάση στα έγχορδα της ψυχής μου. Και η “Κουρελού” είναι η πολύχρωμη πορεία μου μέχρι στιγμής, είναι ένας δίσκος πλούσιος από ήχους που ενώνει το παρόν με το παρελθόν. Και ναι, νιώθω μεγάλη χαρά!»
Και μετά, τι;
«Συνεχίζονται οι εμφανίσεις μου στον Σταυρό Του Νότου. Βιντεοκλίπ για ένα από τα τραγούδια της “Κουρελούς”. Ζωντανές εμφανίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στούντιο για να ηχογραφήσω νέα τραγούδια για την επανέκδοση της “Κουρελούς” σε συνεργασία με την protasismusic. Δύο νέα τραγούδια που έχω τη χαρά να συνεργαστώ για πρώτη φορά στους στίχους με τη Μαίρη Φασουλάκη, καθώς και με τον τεράστιο Πετρολούκα Χαλκιά που έγραψε για μένα. Επίσης, έχω καταπιαστεί στη γειτονιά που ζω να φτιάξω μια παιδική χορωδία. Αγαπώ τα παιδιά!»
«Είμαι τρελή, πολύ τρελή για να συμβεί αυτό σε μένα…» Χρειάζεται τελικά τρέλα το τραγούδι;
«Πίστη. Πιο δυνατό! Η τρέλα είναι μια τσαχπινιά, μια χαριτωμενιά, μια ανάσα στη σοβαρότητα της καθημερινότητας, η πίστη όμως σε στερεώνει και σου ανοίγει τα φτερά».
Υπάρχουν φράγματα ανάμεσα στο «έντεχνο» και στο παραδοσιακό;
«Δεν υπάρχουν φράγματα στο πνεύμα και στη δημιουργία. Εμείς τα κατασκευάζουμε».
Η αναγνωρισιμότητα είναι συνυφασμένη με την εξωτερική εμφάνιση;
«Η ομορφιά έχει πολλούς τρόπους για να υπάρξει. Όταν έβγαινε η Εντίθ Πιάφ να τραγουδήσει και άκουγες αυτήν τη φωνή, πού να προλάβεις να σκεφτείς κάτι άλλο, σου γραπώνει την ψυχή με τη φωνή της!»
«Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν!» Τι σημαίνει αυτό στα μάτια ενός νέου κοριτσιού που θέλει να κάνει καριέρα στην «πτωχευμένη» χώρα της;
«Έμαθα από μικρή να στύβω το λίγο και να βγάζω το πολύ. Το ίδιο θα συνεχίζω να κάνω και τώρα, χωρίς φόβο, αλλά με πάθος και ειλικρίνεια».