Εμφανή τα σημάδια του Τούντορ!

Σε καμία περίπτωση δεν πετάνε στα σύννεφα στον ΠΑΟΚ. Το περσινό πάθημα τους έγινε μάθημα. Ωστόσο, είναι μάλλον πιο συγκρατημένοι από ότι θα έπρεπε. Διότι εμείς που βλέπουμε τη δουλειά που γίνεται απ’ έξω, παρατηρούμε μία φιλοσοφία εξαιρετικά διορθωμένη.

Η ομάδα βρίσκεται στα σπάργανα της προετοιμασίας κι ας έχει δώσει ήδη τρία επίσημα μας. Επίσης, δεν έχει ακόμη ενισχυθεί μέχρι τέλους, άρα μένουν αρκετές προσθήκες. Ωστόσο, υπάρχει μία αγωνιστικότητα και ένα πνεύμα μαχητή και νικητή που δημιουργεί εντύπωση και σε κάθε περίπτωση πρέπει να πιστωθεί στον Ιγκόρ Τούντορ.

Οι λόγοι είναι πολλοί. Πρώτον, στην ομάδα παίζουν με αυταπάρνηση ακόμη και παίκτες που έχουν εκφράσει την επιθυμία να αποχωρήσουν, όπως ο Λούκας. Αυτός ο επαγγελματισμός του Ισπανού οφείλεται στο σεβασμό που έχει στο Τούντορ. Ξεκάθαρα πράγματα.

Δεύτερον, και στα τρία παιχνίδια ο ΠΑΟΚ έχει φανερώσει συγκεκριμένα πράγματα. Στο πρώτο που «στράβωσε» και όλα έδειχναν πως έρχεται μία κακή ήττα με 2-0, υπήρχε προσήλωση και πίστη μέχρι το 90’ για να διορθωθεί η κατάσταση. Και αυτή η διόρθωση επιτεύχθηκε. Στο δεύτερο φανερώθηκε αποφασιστικότητα να τελειώνει το παραμύθι με το καλημέρα και πράγματι αυτό συνέβη. Στο δε ματς με την Σπάρτακ είδαμε τρομερή αλληλοκάλυψη, αλλά και προσαρμογή σε ένα σύστημα ανάγκης μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Προφανώς έργο Τούντορ.

Πέραν από την πειθαρχία την οποία έχει επιβάλει, καταφέρνει και μεταδίδει στους παίκτες του την τακτική του φιλοσοφία με εντυπωσιακό τρόπο. Και τέλος, βλέπουμε πως και το κοουτσάρισμά του είναι εντυπωσιακό. Οι αλλαγές του αποδεικνύονται «χρυσές» και αποτελεσματικές.

Δεν είναι λίγο αυτό που έχει συμβεί. Μιλάμε για μία ομάδα που πέρσι κατέρρευσε και το ρήμα που χρησιμοποιούμε ίσως είναι και «μαλακό». Ο Τούντορ για την ώρα αποδεικνύεται «ταμάμ» για τον ΠΑΟΚ και σιγά-σιγά αυτός που τον επέλεξε (βλέπε Άρνεσεν) θα πρέπει να αισθάνεται αρκετά δικαιωμένος.