Νόμοι για γέλια, κανονισμοί για κλάματα

Τα επεισόδια στο ντέρμπι –που δεν έγινε– μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού το περασμένο Σάββατο έδωσαν αποστομωτική απάντηση σε εκείνους που πίστευαν ότι με τα σκληρά μέτρα που είχαν θεσπιστεί με τον νόμο Κοντονή οι επίδοξοι μπαχαλάκηδες που αυτοαποκαλούνται «οργανωμένοι οπαδοί», κάτω από τον φόβο των κυρώσεων θα κάθονταν στ’ αυγά τους και θα παρακολουθούσαν ήσυχοι την ποδοσφαιρική αναμέτρηση. Προφανώς, ο κ. Κοντονής δεν είχε υπολογίσει καλά τα πράγματα, με αποτέλεσμα όλες οι «σκληρές» διατάξεις που νομοθέτησε να πάνε –τουλάχιστον προς το παρόν– στον κάλαθο των αχρήστων, ακολουθώντας τον δρόμο που ακολούθησαν και άλλα νομοθετήματα σχετικά με το ποδόσφαιρο. Ηλεκτρονικό εισιτήριο, κάρτα φιλάθλου, ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, κάμερες, ΔΕΑΒ, αστυνομία δεν στάθηκαν ικανά να εμποδίσουν τους μπαχαλάκηδες να κάνουν λαμπόγυαλο τη Λεωφόρο, να τραυματίσουν αστυνομικούς, και να βάλουν την ομάδα που υποτίθεται ότι αγαπούν σε κατάσταση διάλυσης, αν τελικά πλην της τιμωρίας αποκλεισμού της έδρας για πολλές αγωνιστικές, αφαιρεθούν και βαθμοί…

Τα άλλα που μεσολάβησαν κατά τη διάρκεια της αναμονής, ώσπου δηλαδή να έλθει η… θεία φώτιση στο μυαλό του διαιτητή Παππά και να πάρει την απόφαση μη διεξαγωγής του αγώνα, κατέδειξαν κάτι που ευθύς ως το νομοσχέδιο Κοντονή τον περασμένο Μάιο είδε το φως της δημοσιότητας, όλα σχεδόν τα ΜΜΕ –και φυσικά η «Α»– διέκριναν και επεσήμαναν την προσπάθεια του υπουργού Αθλητισμού Σταύρου Κοντονή να πάρει πέραν των καθηκόντων του και τον ρόλο του υπερρυθμιστή σε θέματα που αφορούν τη διεξαγωγή αγώνων.

Έτσι, πήρε αρμοδιότητες να επιβάλει πρόστιμα, να απαγορεύει τη συμμετοχή ΠΑΕ σε αγώνες, να αποκλείει έδρες, και διάφορα άλλα που τότε είχε χρειαστεί να δαπανήσουμε πολλή φαιά ουσία για να δούμε πού το πάει ο κ. Υπουργός.

Έτσι, λοιπόν, και στην προαναφερόμενη αναμέτρηση, επεδίωξε –και παραδέχτηκε– να έχει συζητήσεις με παράγοντες, παρατηρητές, εκπροσώπους ΔΕΑΔ, εισαγγελείς, αστυνομικούς διευθυντές και ενδεχομένους και άλλους αρμοδίους και αναρμοδίους. Πάλι καλά που δεν κατέβηκε στη Λεωφόρο για να ελέγξει το φύλλο αγώνος.

Η τύχη του αγώνα θα αποφασιστεί μεθαύριο Δευτέρα, και μάλλον –όπως είχε προβλέψει το πρωί της περασμένης Πέμπτης η «Α»– ο Παναθηναϊκός θα πέσει στα μαλακά, αφού η απόφαση μάλλον θα αφορά τιμωρία της έδρας αλλά όχι και αφαίρεση βαθμών.

Κατά τα λοιπά, η ζωή συνεχίζεται, κάποιοι μπαχαλάκηδες θα συλληφθούν, θα τους αποδοθούν πλημμεληματικές κατηγορίες, θα δικαστούν μετά από δύο-τρία χρόνια, θα τους επιβληθούν –κι αυτό αμφίβολο– ποινές-χάδι, και θα συνεχίσουν έτσι να αναζητούν τη μεγάλη χαρά του μπαχαλισμού σε άλλους αγώνες.

Μέχρι τότε, οι πάντες θα κατηγορούν την αστυνομία που δεν ερεύνησε καλά τους εισερχόμενους μπαχαλάκηδες, κι έτσι αυτοί κατάφεραν να περάσουν κάποια χιλιάδα πυρσών και φωτοβολίδων. Οι επικριτές βεβαίως εντέχνως ξεχνούν ότι οι ίδιες οι ΠΑΕ λύσσαξαν στο παρελθόν και κατάφεραν να μην υπάρχουν αστυνομικοί στις εξέδρες, με αποτέλεσμα τα ρουκετοβόλα και οι φωτοβολίδες να μεταφέρονται κατά εκατοντάδες μέσα σε καλάθια από τον δρόμο στην κερκίδα. Τι κι αν το ποδόσφαιρο διαλύεται, οι εταιρείες σεκιούριτι τα κονομάνε χοντρά, αφού  στέλνουν 700-1.000 άτομα για να περάσουν ένα ήσυχο απόγευμα μέσα στον αγωνιστικό χώρο και να καλοπληρωθούν.

Αν τώρα γίνουν και κάποια επεισοδιάκια, τότε τα παλικάρια σηκώνουν τα χέρια ψηλά, αφήνουν τους μπαχαλάκηδες να περνούν ανάμεσά τους και να την πέφτουν στους ποδοσφαιριστές. Και μετά απ’ όλα αυτά, να τα ρίχνουν στην αστυνομία.

Νόμοι της πλάκας,

κανονισμοί για γέλια

Αν κάποιος θελήσει να επιρρίψει ευθύνες στον νυν υπουργό Αθλητισμού Σταύρο Κοντονή για τον αποτυχόντα στην πράξη νόμο που εισηγήθηκε και ψηφίστηκε, σίγουρα θα τον αδικήσει. Υπάρχουν αρκετοί προκάτοχοί του, που με νομοθετήματα κατάφεραν να  μπερδέψουν όχι μόνο τους φιλάθλους αλλά και νομικούς υψηλής νοημοσύνης. Κατάφεραν να ενσπείρουν τη διχόνοια μεταξύ των φιλάθλων, αφού με τις θολές διατάξεις των νόμων που εψήφισαν δημιουργούν την εντύπωση ότι τα πάντα στο ποδόσφαιρο είναι «στημένα» και οι αρμόδιοι δικαστές των πειθαρχικών επιτροπών σε άλλους χαρίζονται και άλλους τους κοπανάνε.

Ας αναφέρουμε κάποια παραδείγματα.
Ο νόμος Φλωρίδη για τα κωλύματα στο ποδόσφαιρο προέβλεπε –και προβλέπει ακόμη– ότι δεν μπορεί να ασκεί έργο διοίκησης κάποιος ο οποίος τελεσίδικα οδηγείται σε δίκη για κακουργηματική πράξη, χωρίς μάλιστα να περιμένει την ετυμηγορία των δικαστών.

Όταν κάποιοι προέβαλαν το επιχείρημα σχετικά με το τεκμήριο της αθωότητος, ο κ. Φλωρίδης απάντησε με ένα συγκλονιστικό(!) επιχείρημα: «Αν ένας παιδεραστής πρόκειται να δικαστεί για ασέλγεια, μπορεί να περιφέρεται ανάμεσα σε παιδιά;» Και βεβαίως, οι «πατέρες» του έθνους, που κοίταζαν το ρολόι τους για το πότε θα τελειώσουν τη συζήτηση ώστε να πεταχτούν δίπλα στις καφετέριες του Κολωνακίου, συμφώνησαν…
Ωστόσο, ο νόμος Φλωρίδη και οι εγκέφαλοι που τον συνέταξαν αλλά και εκείνοι που τον ψήφισαν δεν μας είπαν τι γίνεται εάν κάποιος, που βεβαίως δεν είναι παιδεραστής αλλά είναι ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής εταιρείας, για κάποιο λόγο –ενδεχομένως άδικο– διώκεται κακουργηματικά.

Ως γνωστόν, η περιουσία προστατεύεται από το Σύνταγμα, αλλά με τη διάταξη αυτή ο ιδιοκτήτης της δεν μπορεί να είναι μέλος του Δ.Σ. της εταιρείας του!!! Μα κι έτσι να είναι, ως ιδιοκτήτης και κάτοχος των μετοχών δεν έχει τη δυνατότητα να τοποθετήσει πρόεδρο της επιλογής του κι έτσι στην ουσία να διοικεί ο ίδιος μέσω αυτού;

Ως παραδείγματα για τα παραπάνω, θα παραθέσουμε τις περιπτώσεις δύο κορυφαίων παραγόντων στο ποδόσφαιρο, του Βαγγέλη Μαρινάκη και του Δημήτρη Μελισσανίδη.

 

Περίπτωση Μαρινάκη

 

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, σύμφωνα με περιοριστικό όρο του ανακριτή Γ. Ανδρεάδη δεν πρέπει να ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Με δεδομένο ότι είναι ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός, ο ίδιος ανακριτής «ερμήνευσε» τη διάταξή του αυτή αναφέροντας ότι μπορεί ο Β. Μαρινάκης να είναι πρόεδρος του Ολυμπιακού, να ασχολείται με μεταγραφές και άλλα οικονομικά θέματα, ώστε να προστατεύει την περιουσία του, αλλά να μη συμμετέχει σε συνεδριάσεις ως εκπρόσωπος στη Super League και στην ΕΠΟ. Το πώς όμως ένας ιδιοκτήτης προστατεύει την περιουσία του σηκώνει πολλή κουβέντα και πολύ νερό. Αν δηλαδή ο Β. Μαρινάκης σε μερικές μέρες πάει στο Ρέντη πριν από τον αγώνα με την Άρσεναλ και τους ζητήσει «να φάνε σίδερα», προστατεύοντας έτσι την περιουσία του –αφού νίκη με την Άρσεναλ οικονομικά σημαίνει τουλάχιστον άλλα 5-7 εκατ. ευρώ για τα ταμεία της ΠΑΕ Ολυμπιακός– παραβαίνει τον περιοριστικό όρο; Απάντηση στο ερώτημα αυτό με τις αλληλοσυγκρουόμενες ερμηνείες δεν μπορούν να δώσουν όλοι οι αποφοιτήσαντες από τη Νομική Σχολή Αθηνών. Αποτέλεσμα: Οι αντίπαλοι του Μαρινάκη και του Ολυμπιακού με κραυγαλέους τίτλους στα φιλικά τους έντυπα καλούν τον ανακριτή να παρέμβει, ενώ οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού αισθάνονται ασφαλείς που έχουν έναν πρόεδρο που προστατεύει την ομάδα τους.

Αλλά ας πάμε παρακάτω. Ας υποθέσουμε ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης αποχωρεί από το Δ.Σ. Ως ιδιοκτήτης και κάτοχος της πλειοψηφίας των μετοχών εγκαθιστά ως πρόεδρο κάποιον ικανό και έμπιστο σύμβουλό του, όπως π.χ. τον συμπαθέστατο Γιάννη Βρέντζο. Υπάρχει φίλαθλος σε όλη την Ελλάδα που να πιστεύει ότι οποιοδήποτε ουσιαστικό θέμα που αφορά τον «Θρύλο» δεν έχει τύχει της επεξεργασίας και της έγκρισης του Βαγγέλη Μαρινάκη; Κάποιος πρώην ή νυν τρόφιμος του Δρομοκαΐτειου μπορεί να το πιστεύει, αλλά λογικός άνθρωπος αποκλείεται. Κατά συνέπεια, τι νόημα έχει ο νόμος Φλωρίδη στην ουσία και πώς εφαρμόζεται στην πράξη σε αυτή την περίπτωση; Θα μπορούσε ο τότε υφυπουργός να έχει θεσπίσει άλλες διατάξεις που να αφορούν ιδιοκτήτες ομάδων, και όχι με το επιχείρημα του παιδεραστή να παγιδεύσει ουσιαστικά τον κόσμο του ποδοσφαίρου, αφού οι φίλαθλοι χωρίς να έχουν τις απαιτούμενες νομικές γνώσεις μιλάνε για «στημένους» δικαστές, για χαριστικές αποφάσεις πειθαρχικών επιτροπών, προκαλώντας έτσι ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση και καχυποψία στον ήδη ταλαιπωρημένο χώρο του ποδοσφαίρου.

Βεβαίως, η καχυποψία για τη στάση του κ. Κοντονή στα γεγονότα του περασμένου Σαββάτου είναι διάχυτη, αφού καταργώντας τον κανόνα των ίσων αποστάσεων μίλησε μόνο με παράγοντες του Ολυμπιακού και όχι του Παναθηναϊκού. Η δικαιολογία ότι δεν τον πήραν στο τηλέφωνο κρίνεται ως ελλιποβαρής…

 

Περίπτωση Μελισσανίδη

 

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης ως γνωστόν δεν βρίσκεται στο Δ.Σ. της ΠΑE AEK για διαφόρους λόγους. Επίσης δεν βρίσκεται στο Δ.Σ. της εταιρείας Δικέφαλος 1924 με δική του επιλογή. Πρόεδρος στο Δ.Σ. της ΑΕΚ είναι ο συμπαθέστατος Βαγγέλης Ασλανίδης. Ο Δημ. Μελισσανίδης, ανεξάρτητα από την παλιά θητεία του ως πρόεδρος της ΑΕΚ μαζί με τον Γιάννη Καρρά, προ δύο ετών μετά τον υποβιβασμό της «Ένωσης», πήρε την ΑΕΚ στη Γ΄ Εθνική, έδωσε όραμα στους ταλαιπωρημένους ΑΕΚτζήδες, κατάφερε κάθε Κυριακή το ΟΑΚΑ να έχει 10.000-15.000 φιλάθλους –προσέλευση-ρεκόρ για ομάδα Γ΄ Εθνικής–, στη συνέχεια οργάνωσε την ΑΕΚ, δημιούργησε τη Δικέφαλος 1924, και παρίστατο ως εκπρόσωπός της στις συναντήσεις με υπουργούς και άλλους αρμοδίους, στην προσπάθειά του το γήπεδο της ΑΕΚ να γίνει στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ακόμη δίνει το ΟΚ για τις μεταγραφές και γενικά είναι μέσα σε όλες τις διοικητικές διεργασίες που αφορούν την ΑΕΚ. Με λίγα λόγια, είναι η ψυχή της ΑΕΚ. Με όλα τα παραπάνω δεδομένα, υπάρχει στην Ελλάδα έστω και ένας φίλαθλος που να πιστεύει ότι ο Δημήτρης Μελισσανίδης, Νο1 της οικογένειας της ΑΕΚ, δεν διοικεί –ουσία και όχι τύποις– την ΑΕΚ; Ποιος λοιπόν νόμος και ποια κανονιστική διάταξη μπορεί να του απαγορέψει να ασχολείται με την ΑΕΚ, αφού έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει στη μετοχική σύνθεσή της είτε ως άτομο είτε μέσω εταιρείας;

 

Εν κατακλείδι, τα παραπάνω δύο παραδείγματα αναφέρθηκαν για να αποτυπώσουν την κατάσταση που επικρατεί στο ποδόσφαιρο μέσα από θολές διατάξεις και χωρίς ειδικό βάρος νομοθετήματα. Υπάρχουν και πολλά άλλα ακόμη, τα οποία θα  μπορούσαμε να παραθέσουμε. Αλλά για κάτι τέτοιο θα χρειάζονταν όχι σελίδες, αλλά ολόκληρες εκδόσεις για να καταγραφούν.