Οι επενδύσεις, ο Σίλβα και το «βαρύ» ρόστερ

Ένα μεγάλο ποσοστό των φιλάθλων κατακρίνει την τακτική του Ολυμπιακού να «μαζεύει», όπως χαρακτηριστικά λένε, ό,τι καλό κινείται στην ελληνική αγορά και να επενδύει σε παίκτες με χαμηλό κόστος από την αγορά του εξωτερικού. Είναι σαφές πως η διοίκηση των «ερυθρόλευκων» δεν λειτουργεί τυχαία, αλλά με πολύ συγκεκριμένο πλάνο, το οποίο, τελικά, αποδίδει τόσο σε οικονομικό, όσο και σε αγωνιστικό επίπεδο.

Τον Ιανουάριο, ο σύλλογος του Πειραιά κινήθηκε με βάση το πλάνο του Μάρκο Σίλβα. Ο Πορτογάλος τεχνικός άσκησε… βέτο στο ενδεχόμενο νέων προσθηκών, επιδιώκοντας τη μείωση του ρόστερ, ώστε να δουλέψει πιο άνετα στη συνέχεια της αγωνιστικής περιόδου. Ο Πορτογάλος είναι της άποψης ότι προσθήκες πρέπει να γίνονται μόνο όταν αφορούν παίκτες που είναι ξεκάθαρα καλύτεροι από αυτούς που έχει στη διάθεσή του. Και η αλήθεια είναι ότι Γενάρη μήνα είναι δύσκολο να βρεθεί ποδοσφαιριστής ποιότητας, που θα κάνει τη διαφορά.

Η επιταγές του 38χρονου τεχνικού έγιναν πράξη από τη διοίκηση του πειραιώτικου συλλόγου, καθώς δεν προστέθηκε κανένας παίκτης, ενώ αποχώρησαν ουκ ολίγοι. Παράλληλα, ο Ολυμπιακός κατάφερε να πουλήσει και δύο παίκτες, οι οποίοι, ούτως ή άλλως, δεν ανήκαν στο ρόστερ, καθώς είχαν παραχωρηθεί δανεικοί. Πιο συγκεκριμένα, ο Ματιέ Ντοσεβί ήταν δανεικός στη Σταντάρ Λιέγης και η ομάδα του Βελγίου αποφάσισε να πληρώσει 1,3 εκατ. ευρώ στον Ολυμπιακό για τον κάνει δικό της. Παράλληλα, η Βέρντερ Βρέμης αποφάσισε να πληρώσει κοντά στα 2 εκατ. ευρώ για να αγοράσει τον Σαμπού Γιαταμπαρέ.

Παράλληλα, ο Δημήτρης Γούτας, που αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 2015 από την Ξάνθη, επέστρεψε τον Γενάρη στους Ακρίτες ως δανεικός μέχρι το τέλος της σεζόν. Ο Τάσος Αυλωνίτης θα συνεχίσει στη Στουρμ Γκρατς, επίσης ως δανεικός μέχρι την ολοκλήρωση της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου. Ο Φάνης Τζανδάρης αποτέλεσε καλοκαιρινό απόκτημα των Πειραιωτών, ωστόσο δεν κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Σίλβα και κατά συνέπεια χρόνο συμμετοχής. Μόλις ένα 90λεπτο (ματς Κυπέλλου) έγραψε στο κοντέρ του ο 22χρονος κεντρικός μέσος και παραχωρήθηκε δανεικός στον Πανιώνιο μέχρι το καλοκαίρι. Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ο Γιάννης Γιαννιώτας. Υπέγραψε το καλοκαίρι στον Ολυμπιακό, αλλά είχε μία μόλις συμμετοχή στο ενεργητικό του, τα 21 λεπτά που αγωνίστηκε κόντρα στον Πλατανιά για το Κύπελλο. Τον Γενάρη πήγε στον ΑΠΟΕΛ, δανεικός μέχρι τη λήξη της σεζόν.

Ο Μοχάμεντ Μπεν από την πλευρά του είχε την ατυχία να τραυματιστεί σοβαρά στο προτελευταίο ματς της περσινής (2014-15) χρονιάς και η ένταξή του στον Ολυμπιακό τον βρήκε τραυματία και σε τροχιά αποκατάστασης. Από τον Νοέμβρη του 2015 μπήκε σε κανονικό ρυθμό προπονήσεων, όμως ήταν δύσκολο να βρει χρόνο συμμετοχής εν μέσω επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων. Υπέγραψε τον Γενάρη ως δανεικός στον Λεβαδειακό, που διατηρεί οψιόν αγοράς του για το καλοκαίρι. Παρελθόν αποτέλεσε και ο Άλφρεντ Φινμπόγκασον. Ο Ισλανδός φορ αποκτήθηκε το καλοκαίρι δανεικός από τη Ρεάλ Σοσιεδάδ, με οψιόν αγοράς 4,8 εκατ. ευρώ. Ο παίκτης αποχώρησε και θα συνεχίσει την καριέρα του στη γερμανική Άουγκσμπουργκ.

Τελευταίος της… παρέας που αποχώρησε ήταν ο Γιάννης Μανιάτης, ο οποίος προερχόταν από πολύμηνη απραξία λόγω τραυματισμού και παραχωρήθηκε στη Σταντάρ Λιέγης ως δανεικός μέχρι το καλοκαίρι, με την προοπτική να πάρει παιχνίδια στα πόδια του και να επιστρέψει στο λιμάνι.

Ο Ολυμπιακός ακολουθεί μία τακτική επενδύσεων, η οποία του βγαίνει. Πρόκειται για ένα ρεαλιστικό πλάνο, το οποίο ανταποκρίνεται τόσο στις ανάγκες του ελληνικού ποδοσφαίρου, όσο και στις υψηλές απαιτήσεις των ευρωπαϊκών προσδοκιών του συλλόγου. Οι ακριβοί παίκτες εντάσσονται ως δανεικοί και εφόσον «κολλήσουν» με την ομάδα, γίνεται προσπάθεια να αποκτηθούν. Οι δε πιο… άγνωστοι εντάσσονται στο δυναμικό και άλλοι αξιοποιούνται άμεσα, άλλοι παραχωρούνται δανεικοί. Ακόμη και εκείνοι που δεν προορίζονται για βασικοί, αποφέρουν κέρδος στην ομάδα του Πειραιά, όπως στις περιπτώσεις των Ντοσεβί και Γιαταμπαρέ. Ακόμη μεγαλύτερα οφέλη θα προκύψουν από περιπτώσεις όπως των Μαζουακού, Φορτούνη, Ελαμπντελαουί. Τους αναφέρουμε ενδεικτικά, καθώς αποκτήθηκαν με ελάχιστο κόστος και ενδέχεται να παραχωρηθούν, όταν κριθεί σκόπιμο, με περισσότερα από 10 εκατ. ευρώ ο καθένας.

Αν μη τι άλλο, η συγκεκριμένη οργάνωση θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για πολλές ομάδες στην Ελλάδα, έστω και σε μικρότερο βεληνεκές. Ας μη γελιόμαστε, κανένα ελληνική κλαμπ δεν είναι σε θέση να ανταγωνιστεί τους ευρωπαϊκούς συλλόγους. Σε καμία περίοδο, πολύ δε περισσότερο σε εποχή κρίσης και κατάρρευσης της χώρας. Ο Ολυμπιακός δείχνει τον δρόμο. Είναι κανείς «ξύπνιος» να τον ακολουθήσει;