Συμπληγάδες για τη ΔΗΜΑΡ

Τον δικό της «Γολγοθά» ανεβαίνει η ΔΗΜΑΡ στην προσπάθειά της να διασωθεί μετά τη συντριβή στις ευρωεκλογές, τις αποχωρήσεις βουλευτών (Οικονόμου, Μάρκου), τη διαγραφή Ψαριανού και τις παραιτήσεις των Παπαδόπουλου, Γεωργάτου, και φυσικά την αποστασιοποίηση του Σπύρου Λυκούδη και της Μεταρρυθμιστικής Τάσης.

Του Αλέξανδρου Μιχαήλ

Στην Αγίου Κωνσταντίνου έχουν προαναγγείλει συνέδριο το φθινόπωρο, όμως η κατάσταση κάθε άλλο παρά ρόδινη μπορεί να χαρακτηριστεί. Ήδη μετά το στραπάτσο των ευρωεκλογών το κόμμα έχει αποδεκατιστεί, όχι μόνο από στελέχη πρώτης γραμμής, αλλά και από μέλη σε επίπεδο βάσης.

Όπως αναφέρουν καλά πληροφορημένες πηγές, στην Αγίου Κωνσταντίνου αναζητούν μέλη για να λάβουν μέρος στο έκτακτο συνέδριο, το δεύτερο μέσα σε λιγότερο από 12 μήνες. Μάλιστα γι’ αυτό και προτάθηκε να συμμετάσχουν στο επικείμενο συνέδριο όλα τα εναπομείναντα μέλη, που με το ζόρι ξεπερνούν τα 1.000 σε όλη την επικράτεια. Στο προηγούμενο συνέδριο μετείχαν 1.090 μέλη, από τα 5.000 που πήραν μέρος στις προσυνεδριακές διαδικασίες. Όμως θεωρείται αβέβαιο ότι τελικά θα υλοποιηθεί αυτή η πρόταση, καθώς ήδη έχει αντιταχθεί η Μεταρρυθμιστική Τάση, παρά το γεγονός ότι ο Σπ. Λυκούδης έχει δηλώσει ότι θα απέχει από τη συγκεκριμένη υπέρτατη κομματική διαδικασία.

Μετά από αυτή την καταγραφή και την έλλειψη μελών πρόθυμων να μετάσχουν στο συνέδριο, η ηγετική ομάδα εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα. Ακόμη και τη μικρή αναβολή του συνεδρίου, ελπίζοντας ότι ο διάλογος για την Κεντροαριστερά θα αποδώσει, παρά το γεγονός ότι η ΔΗΜΑΡ πατάει σε δύο βάρκες.

Αγωνία για τον διάλογο

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν πως από τον διάλογο για την Κεντροαριστερά το κόμμα θα βγει ενισχυμένο, καθώς θα αναγνωριστεί από τους ψηφοφόρους ο πρωταγωνιστικός του ρόλος. Όμως υπάρχει και ο αντίλογος που λέει ότι η ΔΗΜΑΡ, η οποία ως μέγεθος δεν συγκρίνεται με τα υπόλοιπα κόμματα, κινδυνεύει να συνθλιβεί από την επεκτατικότητα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από το ΠΑΣΟΚ, που εξακολουθεί να έχει τους μηχανισμούς.

Το άσχημο για τον Φώτη Κουβέλη είναι ότι έχει δεχθεί δύο θετικές απαντήσεις, αλλά σε διαφορετική ρότα. Από τη μία ο Αλέξης Τσίπρας δεν δέχεται την Κεντροαριστερά του ΠΑΣΟΚ, και από την άλλη ο Ευάγγελος Βενιζέλος για να μπει επί της ουσίας στον διάλογο ζητά να υπάρξει πρώτα συμφωνία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και αποκλείει σύγκλιση με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Επί της ουσίας, και οι δύο (Τσίπρας και Βενιζέλος) ζητούν από τον Φ. Κουβέλη να διαλέξει στρατόπεδο. Και φυσικά πριν ο αρχηγός τής ΔΗΜΑΡ επιλέξει, ήδη πολλά από τα στελέχη του επιζητούν την πολιτικής τους επιβίωση.

Και βέβαια οι διαρροές μικρών και μεσαίων στελεχών προς το Ποτάμι έχουν πάρει τη μορφή επιδημίας, ειδικά μετά την απαντητική επιστολή του Σταύρου Θεοδωράκη προς τον Φ. Κουβέλη, όπου τον κατατάσσει μεταξύ του παλαιού και φθαρμένου πολιτικού συστήματος.

Στα όρια της διάσπασης 

Στο εσωτερικό του κόμματος η ΔΗΜΑΡ κινείται στα όρια της διάσπασης, αφού η Μεταρρυθμιστική Τάση έχει ταχθεί κατά του συνεδρίου αλλά και της προσέγγισης με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η στρατηγική των συμμαχιών έχει διχάσει το κόμμα και είχε ως αποτέλεσμα την ανεξαρτητοποίηση δύο βουλευτών (Β. Οικονόμου και Κ. Μάρκου) και τη διαγραφή του Γρηγόρη Ψαριανού. Εντός του κόμματος και της κοινοβουλευτικής ομάδας επικρατούν τρεις απόψεις: η προσέγγιση με τον ΣΥΡΙΖΑ την οποία υπερασπίζονται οι βουλευτές Γ. Πανούσης, Δ. Αναγνωστάκης, Γ. Κυρίτσης, Ασ. Ξυροτήρη, Μ. Ρεπούση, αλλά και η τάση του Αριστερού Δικτύου μαζί με στενούς συνεργάτες του Φ. Κουβέλη. Οι Θ. Μαργαρίτης και Δ. Χατζησωκράτης προσανατολίζονται κυρίως προς την Κεντροαριστερά αναμένοντας εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, ενώ η Μεταρρυθμιστική Τάση ζητά την ένταξη του κόμματος στη συγκρότηση ενός αυτόνομου πολιτικού πόλου της Κεντροαριστεράς.

Μετά την απάντηση του Αλ. Τσίπρα στην επιστολή Κουβέλη, η Μεταρρυθμιστική Τάση χαρακτήρισε ταπεινωτική τη στάση της ΔΗΜΑΡ, η οποία έδειξε να αποδέχεται τους όρους που έθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείποντας τη στρατηγική για την Κεντροαριστερά.

Τα στελέχη της Μεταρρυθμιστικής Τάσης σημειώνουν ότι τόσο το Ποτάμι, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ απάντησαν αρνητικά στην πρόταση του Φ. Κουβέλη, αλλά η ηγεσία του κόμματος αρνείται να δει την πραγματικότητα με στόχο να υλοποιήσει τη στροφή προς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ζωντανή στο παιχνίδι

Από την πλευρά της, η ηγετική ομάδα εκτιμά ότι η ΔΗΜΑΡ, μετά τις απαντήσεις των πολιτικών αρχηγών, δείχνει ότι παραμένει ζωντανή στο πολιτικό παιγνίδι. Με αυτή την εκτίμηση συμφωνεί και ο Φώτης Κουβέλης, ο οποίος στην τελευταία του συνέντευξη υποστήριξε πως «η ΔΗΜΑΡ δεν πρόκειται να διαλυθεί, διότι εκφράζει ανάγκες και διεκδικήσεις της κοινωνίας», υπογραμμίζοντας ότι η παρουσία της είναι αναγκαία για την πολιτική ζωή και την ανασύσταση του προοδευτικού τόξου. Επεσήμανε, μάλιστα, ότι τα πολιτικά δεδομένα αλλάζουν και εξελίσσονται και εκφράζει τη βεβαιότητα ότι το Συνέδριο του κόμματος «θα γυρίσει σελίδα».

Ο Φ. Κουβέλης θεωρεί «λανθασμένη την απόφαση των συντρόφων της μειοψηφίας» να μη συμμετάσχουν στο συνέδριο και πέταξε το γάντι στον Σπ. Λυκούδη: «Οι διαφωνίες δεν επιλύονται στα τηλεπαράθυρα. Στα κόμματα που είναι δημοκρατικά συγκροτημένα η προσφυγή στα βάση δεν είναι πολυτέλεια. Είναι μονόδρομος και δημοκρατική υποχρέωση. Τους λέω ότι κάνουν λάθος, μη αποδεχόμενοι ουσιαστικά τον διάλογο στο εσωτερικό του κόμματος. Έχω πλήρη αίσθηση πού μπορούμε να συμπέσουμε και πού ακριβώς διαφωνούμε. Για να το κάνουμε, όμως, θα πρέπει να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι».

Ο Φ. Κουβέλης, για τις σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθησε να ξεκαθαρίσει ότι η πολιτική και οργανωτική αυτάρκεια της ΔΗΜΑΡ είναι δεδομένη, σημειώνοντας ότι «η ΔΗΜΑΡ αντιμετωπίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως δύναμη του προοδευτικού χώρου, χωρίς να υποστέλλει την κριτική της». Για τον διάλογο με το ΠΑΣΟΚ, σημείωσε ότι δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης το θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας: «Το θέμα θα κριθεί στον κατάλληλο χρόνο σε συνάρτηση με το πολιτικό κλίμα της εποχής και τις πολιτικές που θα ασκούνται. Η ένταξη στον διάλογο και ως προαπαιτούμενο μάλιστα είναι στοιχείο που ευτελίζει τον θεσμό και τον βάζει σε πολιτικό παζάρι».

 

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ εξέφρασε, τέλος, και την πικρία του για την άρνηση του Στ. Θεοδωράκη και τόνισε πως «είναι δικαίωμά του να αποδεχθεί ή να απορρίψει την πρόταση διαλόγου. Απαξίωσε ωστόσο με έναν τρόπο σχεδόν ισοπεδωτικό κάποιους χώρους όπως το ΠΑΣΟΚ και πρόσωπα που διαχειρίστηκαν κυβερνητική εξουσία».