Χρύσα Μακρή: «Ο καθρέφτης είμαστε εμείς»

Είναι πράγματι πολύ ελπιδοφόρο, να βλέπεις νέους, πολλά υποσχόμενους, με σπουδές και με έντονη δραστηριότητα σε όλα τα επίπεδα αντί να φεύγουν στο εξωτερικό εξαιτίας της κρίσης και της ανεργίας στη χώρα μας, να παραμένουν και να παλεύουν δημιουργικά. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και η Χρύσα Μακρή. Σολίστ στο πιάνο, με μεταπτυχιακά και διδακτορικό στην επικοινωνία, με επαγγελματική εμπειρία σε νευραλγικές θέσεις, τις οποίες επέλεξε να εγκαταλείψει προκειμένου να περάσει σε «άλλο επίπεδο». Και τα κατάφερε. Η «Α» σας παρουσιάζει τον «Καθρέφτη» της.

Συνέντευξη στην Καίτη Νικολοπούλου

Κυρία Μακρή, μόλις λίγες ημέρες πριν κυκλοφόρησε το πρώτο σας βιβλίο «Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ» (εκδόσεις iWrite Publications). Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτό…

«Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ είναι η πρώτη μου συγγραφική προσπάθεια και ελπίζω όχι η τελευταία! Δεν πραγματεύεται μόνο ένα πράγμα. Είναι ένα βιβλίο που μιλά για τον έρωτα, τον απόλυτο έρωτα. Είναι ένα βιβλίο που αγγίζει έννοιες όπως η αγάπη, η φιλία, το μίσος, η απάτη, η εκδίκηση. Είναι ένα ψυχογράφημα χαρακτήρων που ζουν ανάμεσά μας.

»Οι περισσότεροι, βέβαια, με πολλά προσωπεία, που κάποιες στιγμές μπορεί να μας παραπλανούν –ή ακόμα να παραπλανούν και τον ίδιο τους τον εαυτό– αλλά όταν έρθει η στιγμή να “εκτεθούν” μπροστά στον καθρέφτη, τότε η έκθεσή τους είναι σαρωτική. Έτσι και στον ΚΑΘΡΕΦΤΗ. Δυο ζευγάρια φαινομενικά ευτυχισμένα συναντιούνται και η γνωριμία τους αυτή κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Κάποιος κινεί τα νήματα. Κάποιος αναζητά την αλήθεια, ενώ κάποιος άλλος θέλει απελπισμένα να την κρύψει…»

 

Είναι εμφανές πως αυτό το έργο έχει αρκετά προσωπικά βιώματα. Τι σας ώθησε να «πατήσετε» πάνω σε εμπειρίες σας; Μήπως τελικά περιγράφετε τον δικό σας καθρέφτη;

«Θα ήταν ψέμα αν έλεγα πως δεν υπάρχουν προσωπικά βιώματα. Σαφέστατα και έχω καταθέσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ψυχής μου. Δεν νομίζω πως με ώθησε κάτι, απλά ήταν μια εσωτερική ανάγκη. Έπρεπε με κάποιο τρόπο να γαληνέψει το είναι μου, να πω αυτά που ακόμα και στον εαυτό μου δεν θα τολμούσα να πω… Έστω και κοιτάζοντας τον καθρέφτη.

»Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ είμαι εγώ. Είναι η φωνή μου, η σάρκα μου, το αίμα μου, η ψυχή μου. Και, ναι, θα τολμούσα να πω πως το βιβλίο αυτό είναι ο προσωπικός μου καθρέφτης, η προσωπική μου αλήθεια. Ήταν η ανάγκη μου να ξορκίσω τους δαίμονές μου; Η ανάγκη μου να έρθω αντιμέτωπη ακόμα και με τα πιο “σκοτεινά” μου σημεία; Πολύ πιθανό. Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ έγινε το ταξίδι μου προς το φως, το ταξίδι μου προς την αλήθεια…»

 

Τι σημαίνει για εσάς ο καθρέφτης και πόσο επηρέασε ή επηρεάζει τη ζωή σας;

«Ο καθρέφτης είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει είναι η προέκταση του εαυτού μας. Πολλοί θεωρούν πως είναι απλώς ένα άχρηστο αντικείμενο. Πολλοί αδιαφορούν για αυτόν, αλλά πιστεύω ακράδαντα πως ποτέ κανείς δεν έχει καταφέρει να τον ξεφορτωθεί από πάνω του. Κανείς δεν έχει καταφέρει να “απαξιώσει” το είδωλό του.

»Ο καθρέφτης για εμένα είναι ίσως ένα από τα πιο ουσιαστικά στοιχεία μέσα στον χώρο, πόσω δε μάλλον στον προσωπικό μου χώρο. Μέσα του βλέπω τον χρόνο να περνά, τα συναισθήματά μου, τα τρωτά αλλά και τα δυνατά μου σημεία. Σε αυτόν λέω την πρώτη καλημέρα και την τελευταία καληνύχτα. Δεν μπορώ να σας πω με σιγουριά αν με επηρέαζει, πάντως σίγουρα με κάνει να σκέφτομαι».

 

Πόσο σημαντικός θεωρείτε πως είναι Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ στη ζωή μας;

«Είναι αρκετά σημαντικός, αν αναλογιστεί κανείς πως είναι το μέσο στο οποίο βλέπουμε το είδωλό μας. Ωστόσο, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να είμαστε μαγεμένοι μαζί του. Ένας καθρέφτης δείχνει πάντα αυτό που του φέρνεις εσύ. Όπως γράφω και στο βιβλίο, ό,τι φέρνεις σε αυτόν είναι ό,τι βλέπεις μέσα του».

 

Ποιος χαρακτήρας του βιβλίου σας έγινε ο αγαπημένος σας;

«Όλοι οι χαρακτήρες μου είναι αγαπητοί. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Παρ’ όλα αυτά, ο χαρακτήρας που με γοήτευσε ήταν ο Χάρης, ένας χαρακτήρας άμεσα συνδεδεμένος με τον πρωταγωνιστή μου».

 

Διαβάζοντας το βιβλίο, ένιωσα πως η ιστορία δεν σταματά εκεί, στο νησί με τις αποκαλύψεις. Μήπως να περιμένουμε τη συνέχεια του ΚΑΘΡΕΦΤΗ;

«Να την περιμένετε σίγουρα. Ήδη είμαι στα μισά του δεύτερου βιβλίου. Στον ΚΑΘΡΕΦΤΗ βλέπουμε να κινεί κάποιος τα νήματα, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ποιος. Η πρώτη κίνηση στη σκακιέρα πραγματοποιήθηκε στο νησί, την αγαπημένη μου Πάρο. Οι τακτοποιημένες ζωές όλων ανατράπηκαν, και η ανατροπή αυτή ήταν τόσο καταλυτική για τη μετέπειτα ζωή τους, που ακόμα και αν ήθελα να δώσω ένα τέλος, οι ίδιοι δεν με άφησαν. Ο καθένας χρειάζεται να πει την ιστορία του, να διεκδικήσει τη ζωή του, να διεκδικήσει την αγάπη του, να αγαπήσει, να αγαπηθεί, να προδώσει και να προδοθεί, αλλά και να εκδικηθεί. Αν το πρώτο βιβλίο χαρακτηρίστηκε από κάποιους ως ψυχολογικό δράμα, το δεύτερο νομίζω πως εξελίσσεται σε αισθηματικό θρίλερ».

 

Θα επιδιώκατε ο Καθρέφτης να γίνει ταινία ή σίριαλ στην τηλεόραση, ή θεωρείτε ότι πρέπει αυτή η πραγματικά ενδιαφέρουσα ιστορία να είναι προνόμιο μόνο για τους λάτρεις των βιβλίων;

«Όποια ιστορία δημιουργεί εικόνες και συναισθήματα στον αναγνώστη είναι δυνάμει προορισμένη για ταινία, σίριαλ ή ακόμα και για θεατρική παράσταση. Αυτό, όμως, είναι κάτι που μπορεί να το δείξει μόνο ο χρόνος».

 

«Η συγγραφική μάλλον με

επέλεξε παρά την επέλεξα»

 

Το βιογραφικό σας είναι αρκετά πλούσιο. Σπουδές στο πιάνο, μεταπτυχιακό, διδακτορικό και τώρα συγγραφέας. Θα μπορούσατε να έχετε επιλέξει τελείως διαφορετική πορεία στη ζωή σας. Γιατί λοιπόν συγγραφέας;

«Οι σπουδές μου ήταν, είναι και θα είναι η κληρονομιά μου. Χωρίς αυτές δεν νομίζω πως θα ήμουν ολοκληρωμένη. Ανέκαθεν μου άρεσε να διαβάζω, να ρουφώ τη γνώση. Ωστόσο, η συγγραφική μάλλον με επέλεξε παρά την επέλεξα. Ήταν τόσο έντονη η ανάγκη μου να γράφω, να αποτυπώνω σε χαρτί τις ιστορίες μου, που η πορεία μου μάλλον ήταν προδιαγραμμένη».

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα