Άμα κάνει νίκες, θα τον λένε Βέλγο!

 

Ο κοινωνικός ρατσισμός είναι συνδεδεμένος με το ποδόσφαιρο εκ των πραγμάτων, καθώς… ράτσες υπάρχουν πολλές και φίλαθλοι αμέτρητοι. Είναι μάλλον αδύνατο να κρίνονται ποδοσφαιρικές επιλογές μόνο από ποδοσφαιρικά κριτήρια. Μέσα σε αυτά – τα κριτήρια – μπλέκουν συχνά κι άλλες παράμετροι. Μία από αυτές είναι και η καταγωγή.

Εκατό φανατικούς φίλους του Ολυμπιακού να ρωτήσει κανείς, θα ξέρουν να απαντήσουν σχεδόν όλοι πως ο Μπεζνίκ Χάσι είναι Αλβανός, αλλά ούτε δέκα έχουν γνώση περί των συστημάτων του. Εντελώς λανθασμένη προσέγγιση και πραγματικά απελπιστική για έναν ιδιοκτήτη, ο οποίος πέρσι αναγκάστηκε να κάνει πίσω επειδή ο Μαρίνος Ουζουνίδης ήταν όχι Αλβανός, αλλά πρώην ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκό. Άντε, αυτόν τον… ρατσισμό να τον δεχθεί ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Τον φετινό δεν τον δέχθηκε.

Ας δούμε τα πράγματα όπως έχουν πραγματικά. Ο Χάσι γεννήθηκε το 1971 όχι στην Αλβανία, ούτε στο Κόσοβο. Γεννήθηκε στην Γιουγκοσλαβία! Αν κάποιος γεννηθεί στην Κρήτη κατ’ αρχήν  τον ονομάζεις Έλληνα, μετά Κρητικό και στη συνέχεια αν ψάξεις καταγωγή γονέων, ίσως διαπιστώσεις πως έχει… αιγυπτιακές ρίζες. Ο Μπεζνίκ Χάσι, λοιπόν, γεννήθηκε στην ενιαία Γιουγκοσλαβία, σε μία περιοχή που χρόνια αργότερα μετατράπηκε στο Κόσοβο που όλοι γνωρίζουμε. Μία χώρα την οποία οι Σέρβοι ακόμη νιώθουν δική τους. «Ιερά χώματα»  χαρακτηρίζουν τα εδάφη του Κοσυφοπεδίου , ίσως με εθνικιστική έπαρση, αλλά έτσι νιώθουν. Ο Χάσι άραγε πως νιώθει;

Πράγματι, στο Κόσοβο διέμεναν από πάντα κάτοικοι με Αλβανικές ρίζες, όπως στην Θράκη ζουν μουσουλμάνοι, στη Νότια Αλβανία αρκετοί Έλληνες, στην Κέρκυρα πολλοί Ιταλοί. Ο Χάσι έχει Αλβανικές ρίζες, είναι Κοσοβάρος, αλλά και Σλάβος και μετά από κάποια χρόνια έγινε και Βέλγος. Προσοχή, όχι βελγοθρεμένος. Βέλγος!

Ακόμη κι αν ο ληξίαρχος είχε αντίθετη άποψη, από τη στιγμή που ο Χάρι άρχισε να ενηλικιώνεται βιολογικά και επαγγελματικά και μετά από μία μικρή θητεία στην Κροατία, μετακόμισε στο Βέλγιο. Δεν έκανε ένα πέρασμα απλό, έμεινε εκεί για πάντα, ή τουλάχιστον μέχρι… προχθές που ήρθε στο Ρέντη. Ο άνθρωπος μιλά τη γλώσσα, η οικογένειά του είναι εγκατεστημένη εκεί και το κυριότερο, η ποδοσφαιρική του κουλτούρα είναι βελγική.

Το Βέλγιο… μίλια μπροστά από την Ελλάδα

Άντε και πείστηκε ο μέσος φίλαθλος του Ολυμπιακού πως η εθνικότητα δεν έχει σημασία. Τι έχει καταφέρει, όμως, ο Χάσι ως προπονητής;

Κατ’ αρχήν να σημειώσουμε πως εργαζόταν σε μία χώρα που τα τελευταία χρόνια έχει κάνει άλματα και σε οργανωτικό και σε αγωνιστικό επίπεδο. Ο Χάσι μετείχε εκ των έσω αυτής της αλλαγής της κουλτούρας του βελγικού ποδοσφαίρου και του πιστώνεται ένα μικρό κομμάτι. Ίσως και ένα μεγάλο, αφού κατά τη διάρκεια αυτής της ανοδικής πορείας του Βελγίου προπονούσε τη λαοφιλέστερη ομάδα της χώρας.

Το Βέλγιο ανέβηκε 70 θέσεις στην Παγκόσμια Κατάταξη της FIFA την τελευταία δεκαετία και ποτέ κανείς δεν έγραψε για τον 46χρονο προπονητή πως δεν αποτελεί κομμάτι αυτής της προόδου. Το αντίθετο μάλιστα, του πιστώθηκε η καλή δουλειά στην Άντερλεχτ και η βελτίωση του ευρωπαϊκού προφίλ του συγκεκριμένου συλλόγου. Άνηκε σε έναν ποδοσφαιρικό κόσμο που διαρκώς βελτιωνόταν, διαχειριζόταν ποδοσφαιριστές συγκεκριμένης αξίας και εδώ που τα λέμε καλύτερους από αυτούς που είχε ο Μάρκο Σίλβα στην Σπόρτινγκ. Και μάλιστα ο Χάσι είχε και την πίεση του πρωταθλητισμού.

Το ποσοστό νικών του είναι σχετικά καλό, το ποδόσφαιρο που έπαιζαν οι ομάδες του επιθετικό και μάλλον αποτελεσματικό.  Με τη Λέγκια έπραξε το αυτονόητο, την οδήγησε στους ομίλους και έπαθε αυτό που συνήθως παθαίνουν οι ομάδες που αρχίζουν νωρίς προετοιμασία με πίεση για προκριματικές προκρίσεις. Έχασε δυνάμεις από το Σεπτέμβρη και μετά. Πολύ άδικο να κριθεί από τη μικρή του παρουσία στην Πολωνία και εντελώς ανθρώπινο κάποιες συνεργασίες να μην προχωρούν.

Ο Μπεζνίκ Χάσι δεν είναι ο άνθρωπος που θα σηκώσει το τηλέφωνο και με δύο κουβέντες θα πείσει τον Ισπανό παικταρά να έρθει στον Ολυμπιακό, αλλά ο Βαγγέλης Μαρινάκης «έδεσε» την πρόσληψή του με αυτή του Ουσίγιος δείχνοντας οξυδέρκεια.

Το πρόβλημα του Ολυμπιακού δεν είναι η καταγωγή του Χάσι. Είναι ότι προσπαθεί να λειτουργήσει ως ομάδα Champions League, ενώ μετέχει στη χειρότερη λίγκα της Ευρώπης που προσφέρει τα λιγότερα δυνατά πάγια έσοδα και σε μία χώρα με τη μεγαλύτερη φορολόγηση. Αυτή η διαδικασία υποχρεώνει την ΠΑΕ σε συχνές πωλήσεις για να μένει σε επίπεδα λειτουργίας που επιβάλει το Financial Fair Play. Κι όλα αυτά, με την ασφυκτική πίεση του κόσμου που θεωρεί αποτυχία την απώλεια του νταμπλ ή το πρωτάθλημα με μικρή διαφορά και που απαγορεύει μία θεωρητική διετή προσπάθεια ανασυγκρότησης με προωθήσεις παικτών από τις Ακαδημίες. Αυτό φέτος επιτεύχθηκε χωρίς καν να χαθεί το πρωτάθλημα, κάτι που θα έπρεπε να θεωρείται μεγάλη επιτυχία.

Ο Χάσι είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα κριθεί αυστηρά. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού το ξέρει αυτό και πήρε το ρίσκο. Αλλά εδώ που τα λέμε, υπάρχει προπονητής στην ομάδα του Πειραιά που να μην κρίνεται αυστηρά;

 

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα