«Έξωση» στην ύφεση μέσω… έξωσης των νοικοκυραίων

Συχνά πυκνά η Ιρλανδία εμφανίζεται ως παράδειγμα χώρας προς μίμηση αναφορικά με την επιτυχημένη εφαρμογή της συνταγής μεταρρυθμίσεων (βλ. περικοπές) και εξόδου από το τούνελ της κρίσης, ειδικά σε σχέση με την Ελλάδα.

Η αλήθεια είναι, βεβαίως, ότι η οικονομική κατάρρευση της Ιρλανδίας δεν έχει τα δομικά χαρακτηριστικά του ελληνικού δημοσιονομικού εκτροχιασμού που μας οδήγησε στα βράχια. Στο συνήθως βροχερό Δουβλίνο ήταν το τραπεζικό σύστημα που «έσκασε» και απείλησε να παρασύρει ολόκληρο το οικοδόμημα, σε αντίθεση με την ηλιόλουστη Ελλάδα που «έσκασε» το δημόσιο και αφυδατώθηκε ολόκληρη η οικονομία.

Όπως και να έχει, η Ιρλανδία απολαμβάνει σήμερα τους επαίνους δανειστών και συμμάχων με πρώτους πρώτους το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες. Αυτά τα καλά αποτελέσματα αποτυπώνονται σε επίπεδο αριθμών, στατιστικής και διαγραμμάτων, δείχνοντας το πέρασμα της Ιρλανδίας στην εποχή της οικονομικής ανάκαμψης.

Λένε, όμως το ίδιο οι αριθμοί που αφορών όχι την Ιρλανδία συνολικά αλλά τους Ιρλανδούς, που κλήθηκαν να πληρώσουν το μάρμαρο της κρίσης; Η απάντηση είναι όχι κι όπως προκύπτει από σχετικό ρεπορτάζ της Ντόιτσε Βέλε η… έξωση που υπέστη η ύφεση έγινε μέσω πραγματικών εξώσεων των υπερδανεισμένων από τις τράπεζες ιρλανδικών νοικοκυριών από τα σπίτια τους.

Σύμφωνα πάντα με την DW, στην αρχή του 2015 παρατηρείται αύξηση των εξώσεων με την τάση να δείχνει ανοδική. Τα… μελλούμενα υποστηρίζει και ο πρόεδρος του Δ.Σ. της Ιρλανδικής Ένωσης Ενυπόθηκων Δανειστών, Κόνσταντιν Γκάρτζιεφ, ο οποίος υπογραμμίζει με νόημα ότι «τα οικονομικά στοιχεία της Ιρλανδίας είναι εξαιρετικά αυτό το διάστημα. Όμως, τα τρία τέταρτα της ανάπτυξης προέρχονται αποκλειστικά από πολυεθνικές επιχειρήσεις και φορολογική βελτιστοποίηση».

Υπενθυμίζεται ότι λόγω της γενικευμένης φούσκας στο κλάδο του real estate αρκετοί Ιρλανδοί δανειολήπτες καλούνται σήμερα να εξοφλήσουν υπερτιμημένα ακίνητα που αγόρασαν με πολύ υψηλές υποθήκες. Χαρακτηριστικές είναι μαρτυρίες του 40χρονου Άντριου Μπράντσο και της ακτιβίστριας Τρις Μπέρνερ που επικαλείται στο ρεπορτάζ της η DW.

Συγκεκριμένα ο Άντριου Μπράντσο έχασε το σπίτι του πριν από έναν χρόνο. Μη έχοντας τη δυνατότητα να αποπληρώσει την υποθήκη του καθώς ένα ατύχημα τον κατέστησε ανίκανο για εργασία, ο Άντριου άφησε αρχικά την κατοικία του στο Δουβλίνο για να μετακομίσει στο σπίτι του στη μικρή πόλη Μάλινγκαρ, μία ώρα οδικώς δυτικά του Δουβλίνου. Ωστόσο, η πιστώτρια τράπεζα δεν του επέτρεψε να μείνει στο σπίτι του. Όπως εκμυστηρεύτηκε ο 40χρονος Ιρλανδός, «δύο δικαστικοί επιμελητές ήρθαν δίπλα μου, με έσυραν έξω απ’ το σπίτι και έφραξαν την είσοδο και τα παράθυρα». Ο Άντριου πλέον ζει με τη σύντροφό του κι όπως λέει χωρίς εκείνη θα έμενε άστεγος.

Η περίπτωση, όμως, του Μπράντσο δεν είναι μεμονωμένη στην Ιρλανδία. Οι υποθέσεις εξώσεων στα δικαστήρια σχηματίζουν «βουνά». Σύμφωνα με αναφορές ιρλανδικών μέσων ενημέρωσης, σε ορισμένες πόλεις εκκενώνονται έως και 50 κατοικίες την ημέρα. Η Τρις Μπέρνερ είναι μεταξύ των ιδρυτών μίας οργάνωσης που από το 2011 αναλαμβάνει δράσεις κατά των εξώσεων σε όλη την Ιρλανδία.

Τα μέλη της εν λόγω οργάνωσης διαμαρτύρονται ότι παρ’ όλες τις καλές οικονομικές ειδήσεις για την Ιρλανδία πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να χάνουν τα σπίτια τους. Όπως επισημαίνει η Μπέρνερ μπορεί φαινομενικά τα πράγματα να είναι καλύτερα, αλλά «αν μιλήσεις με τους ανθρώπους αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είναι έτσι». «Οι άνθρωποι», συνεχίζει η ακτιβίστρια, «εξακολουθούν να χάνουν τα σπίτια τους. Απλώς προσπαθούν να δείχνουν γενναιότητα».