Έργο Σκίμπε η ανανεωμένη Εθνική

Η Εθνική μας ομάδα επέδειξε συγκέντρωση που ξεπέρασε τα επίπεδα του 100% και σε συνδυασμό με την καλή τακτική, κατάφερε να αποσπάσει – με παίκτη λιγότερο για 29 αγωνιστικά λεπτά – ισοπαλία από το Βέλγιο.

Η προσήλωση των ποδοσφαιριστών, οι αλληλοκαλύψεις και το γενικότερο πνεύμα του «όλοι για έναν και ένας για όλους» είναι αυτό που ταιριάζει στο συγκεκριμένο Εθνικό συγκρότημα, το ελληνικό, που απαρτίζεται από καλούς και ταλαντούχους ποδοσφαιριστές, που δεν έχουν μεγαλώσει όμως υπό την προπονητική στέγη ανεπτυγμένων ποδοσφαιρικά σχολών και υπολείπονται σε προσωπικές αρετές.

Αυτό το πλεονέκτημα χωρών όπως το Βέλγιο, τη Γαλλία, την Ιταλία ή την Ισπανία μπορεί και το ισοσκελίζει η Εθνική Ελλάδας μόνο όταν λειτουργεί αρμονικά, μόνο όταν οι παίκτες γουστάρουν! Και προφανώς με τον Μίκαελ Σκίμπε γουστάρουμε. Ο άνθρωπος πέραν του ότι έχει αγωνιστικό πλάνο, πέραν του ότι παίρνει και τα μικρά τολμηρά του ρίσκο (βλέπε Ταχτσίδης), καταφέρνει και αποσπά το 100% των παικτών του, κάτι πέρα για πέρα σημαντικό. Μακάρι στο παιχνίδι με τη Βοσνία που διεξάγεται σε δύσκολη ημερομηνία για τον Έλληνα αθλητή (βλέπε καλοκαίρι) να έχουμε την ίδια προσήλωση και τότε με μία ακόμη ισοπαλία να κρατάμε την τύχη ακόμη και της πρωτιάς του ομίλου στα χέρια μας.

Τέλος, να πούμε ότι σιγά-σιγά η Ελλάδα αρχίζει και αποκτά ποδοσφαιριστές με ατομική ποιότητα κάτι που εκτοξεύει τις πιθανότητες επιτυχιών. Ο Καπίνο, ο Σταφυλίδης, ο Παπασταθόπουλος, ο Μανωλάς, είναι παιδιά που μεγάλωσαν ποδοσφαιρικά στην Ελλάδα και δεν έτυχαν προηγμένης ποδοσφαιρικής παιδείας, αλλά την αποκτούν έστω και μετά τα 20, ενώ υπάρχει και ο μεγαλωμένος στη Γερμανία, Μήτρογλου. Το μείγμα προσήλωσης και ταλέντου μπορεί κάποια στιγμή να φέρει και πάλι την Ελλάδα στην πρώτη δεκάδα της παγκόσμιας κατάταξης της FIFA.