«Αντικλείδι» του ΣτΕ σε… λουκέτο φαρμακείου 

“Όχι” σε λουκέτο σε φαρμακείο το οποίο μπήκε με απόσταση αντιπεριφερειάρχη είπε η Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας! Συγκεκριμένα το η Επιτροπή Αναστολών του ΣτΕ αποφάσισε τη συνέχιση της λειτουργίας του φαρμακείου με την υπ´ αριθμόν 43/2017 απόφαση της.

Ρεπορτάζ: Πωλίνα Βασιλοπούλου

Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έχει προσφύγει φαρμακοποιός κατά της απόφασης του αντιπεριφερειάρχη της περιφερειακής ενότητας Ιονίων Νήσων με την οποία ανακλήθηκαν οι άδειες ιδρύσεως και λειτουργίας του φαρμακείου του. Κατά της αποφάσεως αυτής ο φαρμακείου  είχε ασκήσει αίτηση ακυρώσεως, η οποία απερρίφθη με απόφαση του  Διοικητικού Εφετείου Πατρών. Στη συνέχεια κατά της απορριπτικής απόφασης ο φαρμακοποιός άσκησε έφεση ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας η οποία θα συζητηθεί το προσεχές διάστημα.

Η Επιτροπή Αναστολών του ΣτΕ εξέτασε τα στοιχεία της υπόθεσης. Σύμφωνα με αυτά, στον φαρμακοποιό είχαν χορηγηθεί άδειες ιδρύσεως και λειτουργίας φαρμακείου. Πλέον ο φαρμακοποιός έχει ήδη συμπληρώσει το 70ο έτος της ηλικίας του. Για αυτό το λόγο ζήτησε από την Περιφέρεια την παράταση λειτουργίας του φαρμακείου του, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 11 παρ. 6 του ν. 5607/1932 (Α΄ 300), ως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο, μέχρι να λάβει ο υιός του, τελειόφοιτος του Τμήματος Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, το πτυχίο και την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος του φαρμακοποιού.

Δεν παρέδωσε τα «κλειδιά»

Ωστόσο, στο αίτημα του αυτό δεν υπήρξε απάντηση. Αντίθετα, με απόφαση του αντιοεριφερειάρχη ανακλήθηκαν λόγω υπέρβασης του ορίου ηλικίας οι προαναφερθείσες άδειες ιδρύσεως και λειτουργίας του φαρμακείου.

Ο φαρμακοποιός δεν παρέδωσε ωστόσο τα “κλειδιά” του φαρμακείου του αλλά προσέφυγε κατά της αποφάσεως αυτής, καθώς και της σιωπηρής απορρίψεως της αιτήσεως παράτασης, ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου. Οπως υποστήριξε στην προσφυγή του, το  όριο ηλικίας είχε καταργηθεί με το άρθρο 36 του ν. 3918/2011 (Α΄ 31) και, επικουρικώς, ότι οι ευεργετικές διατάξεις του άρθρου 11 παρ. 6 του ν. 5607/1932, που επέτρεπαν την παράταση λειτουργίας φαρμακείου φαρμακοποιού με τέκνο που σπουδάζει σε φαρμακευτική σχολή, εφαρμόζονται και μετά τη θέσπιση με το άρθρο 11 παρ. 3 του ν. 2956/2001 του 70ου έτους ως ορίου ηλικίας των φαρμακοποιών.

Με την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου έγινε δεκτή αίτηση αναστολής του αιτούντος κατά της αποφάσεως περί ανακλήσεως των αδειών ιδρύσεως και λειτουργίας του φαρμακείου του και διατάχθηκε ως ασφαλιστικό μέτρο η συνέχιση λειτουργίας μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της αιτήσεως ακυρώσεως. Στη συνεχίσει με την απόφαση του το διοικητικό εφετείο  απέρριψε την αίτηση ακυρώσεως και κατά της αποφάσεως αυτής ο φαρμακοποιός έχει ασκήσει έφεση, η οποία ήδη εκκρεμεί.

Εν τω μεταξύ, ο υιός του αιτούντος, μετά τη λήψη του πτυχίου του και της άδειας ασκήσεως του επαγγέλματος του φαρμακοποιού, ζήτησε άδεια ιδρύσεως φαρμακείου, η  οποία απερρίφθη.

Ο φαρμακοποιός υποστηρίζει στην έφεση του στο ΣτΕ ότι η “άμεση εκτέλεση της αποφάσεως περί ανακλήσεως των αδειών ιδρύσεως και λειτουργίας θα του επιφέρει δυσχερώς επανορθώσιμη βλάβη, η οποία συνίσταται στη διακοπή λειτουργίας του φαρμακείου και την, εντεύθεν, αδυναμία του να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις προς τους προμηθευτές, αλλά και να καλύψει τις στοιχειώδεις βιοτικές ανάγκες του ιδίου και της οικογένειάς του, δεδομένου μάλιστα ότι και ο υιός του, μετά τη λήψη της άδειας άσκησης επαγγέλματος, εργάζεται στο ίδιο φαρμακείο, το οποίο αποτελεί τη βασική πηγή εσόδων τους”.

Τελικά η Επιτροπή Αναστολών, “συνεκτιμώντας αφ’ ενός την δυσχερώς επανορθώσιμη βλάβη που θα υποστεί ο αιτών από τη διακοπή λειτουργίας του επί μακρό χρονικό διάστημα λειτουργούντος φαρμακείου του και αφ’ ετέρου τη σύντομη δικάσιμο που έχει ορισθεί για την εκδίκαση της εφέσης, η οποία δεν είναι προδήλως απαράδεκτη ή αβάσιμη, κρίνει ότι πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και να διαταχθεί ως κατάλληλο ασφαλιστικό μέτρο η συνέχιση λειτουργίας του εν λόγω φαρμακείου μέχρι να δημοσιευθεί η απόφαση επί της ασκηθείσης εφέσεως, εφ’ όσον, άλλωστε, ούτε η Διοίκηση επικαλείται λόγους δημοσίου συμφέροντος ούτε από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν τέτοιοι λόγοι που θα επέβαλλαν την άμεση εκτέλεση της αποφάσεως περί ανακλήσεως των αδειών ιδρύσεως και λειτουργίας του φαρμακείου του αιτούντος (πρβλ. Ε.Α. 284/2009, 701/2010, 956/2010, 167/2016)”.