Αρσέν Βενγκέρ: Η πτώση ενός μεγάλου

Το δίχως άλλο φανταστικό επίτευγμα του Αρσέν Βενγκέρ ο οποίος πήρε την Άρσεναλ το 1996 και μέχρι σήμερα δεν την έχει αφήσει ποτέ εκτός τετράδας του κορυφαίου και πιο ανταγωνιστικού πρωταθλήματος του κόσμου, δεν είναι πλέον αρκετό για τον κόσμο των «κανονιέρηδων». Δεν τους αρκεί αυτό το τιμητικό πλασάρισμα, όταν από το 2004 κι έπειτα η ομάδα τους δεν έχει πάρει ξανά πρωτάθλημα και παρά τις καλές τερματικές της θέσεις, δεν το διεκδικεί με αξιώσεις.

Η αλήθεια είναι ότι η Άρσεναλ πριν από την έλευση του Αρσέν Βενγκέρ δεν έπαιρνε κάθε χρόνο τον τίτλο. Στην πραγματικότητα μετά από τα πέντε προπολεμικά πρωταθλήματα, είχε κατακτήσει άλλα πέντε, φτάνοντας τα δέκα στα 105 χρόνια της ιστορίας της. Μέσο όρο ένα κάθε δέκα χρόνια. Άρα γιατί τόσο μένος για τον Αλσατό ο οποίος έχει πάρει τρία στα 21 χρόνια που βρίσκεται στο Λονδίνο (δηλαδή ένα ανά επτά χρόνια) και μάλιστα σε περιόδους που έχουν δημιουργηθεί πολλές νεόπλουτες αγγλικές ομάδες, αυξάνοντας τις δυσκολίες.

Οι τέσσερις λόγοι που τον μετέτρεψαν σε ανεπιθύμητο

Πρώτη αιτία το ότι η ομάδα πήρε το τελευταίο πρωτάθλημα το 2004 και από τότε στην ουσία έχει διεκδικήσει ελάχιστα και παρά το ότι τερματίζει στην πρώτη τετράδα, μένει 12, 15 καμιά φορά και 20 βαθμούς πίσω από τον πρωταθλητή. Ναι, έχουν αυξηθεί οι «μεγάλες» αγγλικές ομάδες, αλλά η Άρσεναλ ουδέποτε είχε οικονομικά προβλήματα ή έλλειψη καλών γηγενών ποδοσφαιριστών.

Δεύτερη αιτία το ποδόσφαιρο που παίζει τα τελευταία χρόνια. Την πρώτη του δεκαετία στο Λονδίνο πέραν του ότι οι «κανονιέρηδες» πήραν τρία πρωταθλήματα – το ένα αήττητο – έπαιζαν μαγικό ποδόσφαιρο. Ορισμένες στιγμές χάζευες την ομάδα και τα τελειώματα του Μπέργκαμπ και του Ανρί. Εδώ και κάποια χρόνια, όμως, η Άρσεναλ παίζει μεμονωμένα καλά παιχνίδια και μέχρι εκεί. Σταθερότητα μηδέν, η παλιά καλή θεαματική ομάδα αγνοείται.

Τρίτος λόγος, η ανύπαρκτη ευρωπαϊκή ανάπτυξη. Ναι, επί Βενγκέρ η Άρσεναλ έφτασε σε έναν τελικό Champions League, αλλά τον έχασε (ενώ η μισητή Τσέλσι έφερε την κούπα σε άλλη γειτονιά του Λονδίνου). Επίσης, μετά από εκείνη τη διάκριση σταμάτησαν οι επιτυχίες. Οι συνεχόμενες προκρίσεις στους «16» δεν μπορούν να ικανοποιήσουν πλέον τον κόσμο, που καταλαβαίνει πως η Άρσεναλ απλά εκμεταλλεύεται το ότι είναι επικεφαλής στους ομίλους και τυχαίνει με βατούς αντιπάλους.

Τέταρτος λόγος, το ότι έχει χάσει την αίγλη του το Κύπελλο Αγγλίας. Η Άρσεναλ πήρε το Κύπελλο το 2014 και το 2015 και αυτές οι κούπες κράτησαν εν ζωή τον Βενγκέρ που είχε να υπερηφανεύεται για το ότι οδήγησε την ομάδα του στην κορυφή των ομάδων με τα περισσότερα Κύπελλα. Ωστόσο, στην εποχή του Champions League, αλλά και της Premier League, ο συγκεκριμένος θεσμός – το Κύπελλο Αγγλίας – δεν έχει πλέον την αίγλη του παρελθόντος.

Αν είχε φύγει πέρσι…

Πέρσι κατάφερε με την Άρσεναλ να κάμψει την αντίσταση της Λέστερ την 26η αγωνιστική και τότε ήταν που είπαν όλοι πως μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα, όμως στα επόμενα τρία ματς οι «κανονιέρηδες» μάζεψαν ένα βαθμό και έχασαν την επαφή τους με την κορυφή. Ο Ο κόσμος φώναζε «νισάφι» και ζητούσε από τον Βενγκέρ να φύγει. Ωστόσο, η διοίκηση και ο Αλσατός αποφάσισαν να συνεχίσουν τη συνεργασία τους και αυτό αποδείχθηκε καταστροφικό για την εικόνα της ομάδας και του Αλσατού.

Το συνολικό 10-2 από την Μπάγερν Μονάχου είναι ο βαρύτερος αποκλεισμός αγγλικής ομάδας όλων των εποχών στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (αθροιστικά και στα δύο παιχνίδια) και η εικόνα του Βενγκέρ στον πάγκο κατά τη διάρκεια της ρεβάνς δεν ήταν καθόλου όμορφη. Οι αντιδράσεις των Λονδρέζων οπαδών κατά τη διάρκεια των αγώνων (με πολλά πανό εναντίον του Βενγκέρ) είναι ασταμάτητες, ενώ πριν από τη ρεβάνς του Λονδίνου υπήρξε και πορεία κατά του Αρσέν έξω από το παλιό γήπεδο της ομάδας, στο Χάιμπουρι.

Πλέον, περιμένουμε με αγωνία να δούμε την Άρσεναλ της νέας εποχής. Θυμίζουμε πως από τη μέρα που έφυγε ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τα έχει βρει σκούρα.