Αφιέρωμα μνήμης σε έναν Βαλκανιονίκη bon viveur

Πολιτιστική εσπερίδα διοργάνωσε ο Πολιτιστικός-Αθλητικός Οργανισμός του δήμου Παιανίας στην αίθουσα «Συνιδιοκτησία» της πόλης, στο πλαίσιο των αγώνων δρόμου μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων στη μνήμη του «χρυσού» πρωταθλητή Ελλάδος και βαλκανιονίκη Γιάννη Σκιαδά, που έφυγε νέος –μόλις 31 χρονών– από τη ζωή στα χρόνια της Κατοχής.

Ιχνηλατώντας… με την Καίτη Νικολοπούλου

Στην αφιερωματική αυτή εκδήλωση μίλησαν με θέμα «Ο Γιάννης Σκιαδάς και η εποχή του» ο συγγραφέας, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Τέχνης Ευάγγελος Ανδρέου και ο βετεράνος πρωταθλητής του βάδην, ιστορικός του Αθλητισμού και ιδρυτής του Αθλητικού Μουσείου του υπουργείου Παιδείας Δημήτρης Μποντικούλης.

Το περιεχόμενο ήταν μεστό από γνωστά αλλά και άγνωστα ιστορικά γεγονότα της μεσοπολεμικής αθλητικής περιόδου, όπου πρωταγωνίστησε ο Σκιαδάς, αγωνιζόμενος και στον ευρύτερο στίβο της ανθρωπιστικής δράσης ως ιδρυτικό μέλος της κατοχικής  Ένωσης Ελλήνων Αθλητών και διευθυντής της εφημερίδας «Αθλητικά Νέα».

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στο πρόσφατο βιβλίο του Ευάγγελου Ανδρέου «Το αστέρι του πρωταθλητή άναψε…»,  μια μονογραφία για τον Σκιαδά με διεξοδική ιστορική τεκμηρίωση και φωτογραφικά ντοκουμέντα εποχής, που έτυχε θερμής υποδοχής από τη δημοσιογραφική κριτική αλλά και από διακεκριμένους ανθρώπους των γραμμάτων και της επιστήμης.

 

ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΠΕΛΕΓΡΙΝΗΣ:

«Εξαιρετικό το έργο του Ευάγγελου Ανδρέου για τον Γιάννη Σκιαδά»

Ο Θεοδόσης Πελεγρίνης, καθηγητής Φιλοσοφίας ΕΚΠΑ, έγραψε για το βιβλίο «Το αστέρι του πρωταθλητή άναψε…» του συγγραφέα και προέδρου του Ευρωπαϊκού Κέντρου Τέχνης, Ευάγγελου Ανδρέου:

«Το εξαιρετικό έργο του κυρίου Ευαγγέλου Ανδρέου, η μυθιστορηματικής υφής αφήγηση της ζωής και των άθλων ενός μεγάλου αθλητού, του εμποδιστή Γιάννη Σκιαδά, έρχεται να ανταποκριθεί σε μια διττή αναγκαιότητα, η οποία κατά την εποχή μας προβάλλει φλέγουσα και άμεση: αφ’ ενός μας φέρνει σε επαφή με μια σελίδα του λαμπρού παρελθόντος του ελληνικού αθλητισμού, με την εποχή της αγνότητας και του ευ αγωνίζεσθαι, τότε που η ανταμοιβή παρέμενε ακόμη ένας απλός κότινος, όταν ο αθλητής στεκόταν μόνος μπροστά στο σκοπούμενο επίτευγμα, χωρίς υποστηρικτικές ομάδες γύρω του, δίχως να προσβλέπει στην υλική ανταμοιβή ή, χειρότερα, στην εξαργύρωση του όποιου επιτεύγματός του, χωρίς να εναποθέτει μέρος των ελπίδων του –ή και το σύνολο αυτών– στα σκοτεινά επιτεύγματα της ιατρικής φαρμακολογίας. Αυτό υπήρξε ο Γιάννης Σκιαδάς, ένας έφηβος που στάθηκε μόνος με θάρρος μπροστά στο όνειρό του και, ξεπερνώντας τον εαυτό του, τελικώς το κατέκτησε. Ενάντια σε κάθε αντιξοότητα, με πενιχρή υποστήριξη από το περιβάλλον του, σε καιρούς χαλεπούς, με τους ανέμους του επερχόμενου πολέμου να πνέουν στην ήδη καθημαγμένη Ευρώπη, προτού καν σβήσει ο αχός των κανονιών του πολέμου που προηγήθηκε. Το γεγονός πως τελικώς αγκάλιασε το όνειρό του στεφόμενος δις Βαλκανιονίκης και πεντάκις πρωταθλητής Ελλάδος, μικρή σημασία έχει. Ας μου επιτραπεί να θεωρώ πολύ σημαντικότερο το γεγονός πως τόλμησε να ονειρευτεί και δεν δίστασε να προσπαθήσει. Αν κάποια πρέπει να είναι η παρακαταθήκη ενός μεγάλου ανδρός, σε ό,τι αφορά τον Γιάννη Σκιαδά η δική του ας είναι αυτή.

»Η αντίληψή μου αυτή οδηγεί την σκέψη μου στην δεύτερη αναγκαιότητα που το βιβλίο του εξαίρετου φίλου μου, του κυρίου Ανδρέου, θεραπεύει: την προβολή υγιών προτύπων, ινδαλμάτων. Δεν ανήκω σε εκείνους που αρέσκονται στις κοινοτοπίες. Ωστόσο, το πυκνό πέπλο που σκεπάζει όλο και βαρύτερο την κοινωνία μας και τις ψυχές μας, απειλώντας να καλύψει κάθε σπίθα ελπίδας, κάθε πνοή δημιουργίας, την ίδια συνολικά την δυνατότητά μας να ονειρευόμαστε, να θέτουμε, δηλαδή, στόχους πέρα από την εξασφάλιση του επιούσιου και την απλή επιβίωση, είναι ιδιαιτέρως ελπιδοφόρο πού και πού να διαρρηγνύεται. Και η γνωριμία μας με την ζωή και τα επιτεύγματα του Γιάννη Σκιαδά αυτό ακριβώς μας χαρίζει: την βεβαιότητα πως μπορούμε, αρκεί να θέλουμε. Την αίσθηση πως, ακόμη και σε καιρούς ου μενετούς, η αποφασιστικότητα και η προσήλωση σε έναν στόχο εγγυώνται την επίτευξη αυτού. Την γνώση πως το ζην δεν επαρκεί, αλλά η ύπαρξή μας νοηματοδοτείται μόνον από στόχους που μας υπερβαίνουν και μας χαρίζουν την ευλογία του ευ ζην. Την ελπίδα πως, όσο και εάν πολλές φορές το αντίθετο φαίνεται βέβαιο, τελικώς umbra non velat diem [το σκότος δεν θα καλύψει την ημέρα (φως)]».

 

 Αναβίωση των «Σκιαδίων»

Τα «Σκιάδια» ήταν ένας θεσμός που εορταζόταν από το 1950 έως το 2010, τιμώντας μια εξέχουσα αθλητική προσωπικότητα, τον προπολεμικό δρομέα και αθλητή του Παναθηναϊκού Γιάννη Σκιαδά.

Φέτος ο δήμαρχος Παιανίας, Σπύρος Στάμου, αποφάσισε να αναβιώσει τα «Σκιάδια», με ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα, καθώς η συμμετοχή των αθλητών ξεπέρασε κάθε προσδοκία, αναδεικνύοντας την ιστορία της πόλης και ενισχύοντας την αθλητική ιδέα.