Βρέντζος: «Ο Εργοτέλης δεν έχει ούτε διοίκηση, ούτε προπονητή…»

Ευθείες βολές κατά του Τάκη Γκώνια αλλά και της διοίκησης εξαπέλυσε την επόμενη της βαριάς ήττας από τον ΟΦΗ στο τοπικό ντέρμπι του Ηρακλείου ο πρώην πρόεδρος του Εργοτέλη Γιώργος Βρέντζος.

Ο πρώην διοικητικός ηγέτης εξέδωσε μακροσκελή ανακοίνωση σε «καυστικό» ύφος, με την οποία ζητεί να ληφθούν μέτρα πριν να είναι αργά και η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη για τους «κιτρινόμαυρους».

Πιο αναλυτικά, η γραπτή δήλωση του Γιώργου Βρέντζου έχει ως εξής:

«Σκέφτηκα πολύ προτού αποφασίσω να γράψω αυτό το κείμενο. Για το αν πρέπει να γράψω και τι πρέπει να γράψω. Τελικά αποφάσισα ότι έχω χρέος να το κάνω.

Φυσικά ίσως κάνω λάθος σε κάποιες ή και όλες τις απόψεις μου, όμως θα εκφράσω αυτό που θέλω, αυτό που βγαίνει μέσα απ’ την κιτρινόμαυρη εργοτελίτικη καρδιά μου. Κι αν θέλουν οι ιθύνοντες της ΠΑΕ ας μ’ ακούσουν, διαφορετικά ο Θεός να βάλει το χέρι του (ή μάλλον το πόδι του)…

Θα μιλήσω τόσο ως φίλαθλος του Εργοτέλη όσο και ως πρώην πρόεδρος, ως ο άνθρωπος που έδωσε ό,τι είχε (και δεν είχε) προκειμένου να βρίσκεται σήμερα ο Εργοτέλης στη Football League και μάλιστα καθαρός από χρέη. Το τελευταίο που θα ήθελα να δω στο τέλος της φετινής σεζόν είναι ότι τελικά πήγαν όλα τα χρήματα και οι κόποι μου χαμένοι…

Τόσο καιρό, από τη στιγμή που ανέλαβε την ΠΑΕ ο Μάγκετ Σαμί και έως σήμερα, προσπάθησα στις δημόσιες τοποθετήσεις μου να είμαι ενωτικός και αισιόδοξος, παρά τα λάθη και τα προβλήματα που έβλεπα. Έτσι έπρεπε να κάνω κι έτσι έκανα. Τα πράγματα όμως έχουν πλέον φτάσει σ’ ένα σημείο όπου αν δεν αλλάξει κάτι σύντομα, φοβάμαι ότι η κατάσταση θα καταστεί σιγά-σιγά μη αναστρέψιμη.

Τώρα λοιπόν, που είναι ακόμα νωρίς, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ. Και δεν τα λέω τώρα, μετά το κακό ξεκίνημα, τα περισσότερα τα είπα από την αρχή τόσο σε στελέχη της ΠΑΕ όσο και στον ίδιο τον ιδιοκτήτη (με γραπτά μηνύματα μαζί με τις ευχές μου με το που ανέλαβε και αργότερα πριν την έναρξη του πρωταθλήματος).

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Η ΟΜΑΔΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ

Ο Γκώνιας είναι ένας πολύ ιδιόρρυθμος άνθρωπος, ο οποίος με τις δηλώσεις και τη συμπεριφορά του δείχνει να μην έχει επαφή με την πραγματικότητα. Είχα ακούσει γι’ αυτόν και πάνω-κάτω το περίμενα, αλλά πραγματικά ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου.

Το πρόβλημα ξεκινάει από τον χαρακτήρα του. Τον κατάλαβα από τον 1ο επίσημο αγώνα στις Σέρρες όπου έφυγε άνευ λόγου για τα αποδυτήρια χωρίς να κάνει τις καθιερωμένες δηλώσεις στην τηλεόραση, συνέχισε με τα επεισόδια στον αγώνα με τα Ζωνιανά, με τις δηλώσεις μετά το φιλικό με τον ΟΦΗ και φυσικά με τις δηλώσεις του μετά τους αγώνες του πρωταθλήματος (ειδικά αυτές με Δράμα και ΟΦΗ).

Πέρα όμως από τον χαρακτήρα του (και ο Μουρίνιο είναι πολύ ιδιόρρυθμος ως άνθρωπος αλλά έχει αξία ως προπονητής), είναι επίσης μέτριος έως κακός, ή μάλλον ΕΛΛΙΠΗΣ θα έλεγα καλύτερα, προπονητής. Είναι δεδομένο ότι γνωρίζει το αντικείμενο. Και είναι εμφανές ότι διδάσκει ένα σωστό τρόπο ανάπτυξης παιχνιδιού.

Το ποδόσφαιρο όμως δεν είναι μόνο αυτό. Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο μια καλή κυκλοφορία της μπάλας. Είναι και αμυντική λειτουργία, τακτική, πλάνο, σκοπιμότητα, φυσική κατάσταση, πάθος κλπ.

Και πάνω απ’ όλα είναι ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. Αν το ποδόσφαιρο ήταν όπως το αμερικάνικο ποδόσφαιρο, όπου υπάρχουν ο βασικός προπονητής αλλά και βοηθοί με διάφορους ρόλους, ο Γκώνιας θα μπορούσε να είναι ένας πολύ καλός προπονητής επίθεσης. Θα μπορούσε επίσης να είναι ένας πολύ καλός προπονητής σε ακαδημίες (αν και με το χαρακτήρα του δεν νομίζω ότι θα ήταν και ο καλύτερος παιδαγωγός) όπου το αποτέλεσμα δεν παίζει μεγάλη σημασία. Μέχρι εκεί όμως…

Δεν είναι δυνατόν να ακολουθείς το ίδιο σύστημα είτε παίζεις με τον Άρη είτε με την Καλλιθέα.

Δεν είναι δυνατόν να παίζεις με τον ίδιο τρόπο είτε κερδίζεις είτε χάνεις με 2-0. Δεν είναι δυνατόν να μην προσαρμόζεις το πλάνο και τη διάταξη σου στις συνθήκες του αγώνα. Δεν είναι δυνατόν να μην λαμβάνεις υπόψιν σου τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του έμψυχου δυναμικού σου.

Δεν μπορείς να ανεβάζεις συνέχεια την άμυνα τόσο ψηλά όταν οι αμυντικοί σου είναι αργοί (κι ενώ είσαι και μπροστά στο σκορ). Δεν μπορείς να κερδίζεις και να βγάζεις μέσο (Μπουτσάκης) βάζοντας επιθετικό (Εντιαγέ) γυρίζοντας το σύστημα από 4-3-3 σε 4-2-3-1 με 2ο αμυντικό χαφ τον πλάγιο επιθετικό σου (Σταματάκος) στο ματς με τον Άρη για παράδειγμα. Δηλαδή αν έχανες τί θα έκανες, θα έβγαζες και τον τερματοφύλακα; Κι αυτό είναι ένα μόνο από τα πολλά παραδείγματα του κακού κοουτσαρίσματος του Γκώνια.

Το κυριότερο όμως πρόβλημα του Γκώνια είναι ότι δεν δείχνει να καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Ότι κι αν γίνεται στο γήπεδο, όποια κι αν είναι η εμφάνιση, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, αυτός είναι γενικά ευχαριστημένος.

Τρώμε 4 γκολ από τη Δόξα και λέει “είμαι περήφανος για τους παίκτες μου” (και τα ρίχνει και στη διαιτησία). Χάνουμε και μάλιστα σχετικά εύκολα από τον μεγάλο μας αντίπαλο τον ΟΦΗ, στο απόλυτο ματς γοήτρου για εμάς τους Εργοτελίτες, αλλά το δικό του αυτί δεν ιδρώνει καν.

Και δυστυχώς έχει κάνει το ίδιο μ’ αυτόν και τους περισσότερους παίκτες μας. Και αντί να κάτσει να μελετήσει και να διορθώσει τα λάθη τόσο τα δικά του όσο και των ποδοσφαιριστών του, επιμένει με μανία στη δική του φιλοσοφία, αγνοώντας οποιαδήποτε συμβουλή από τους συνεργάτες του και κυρίως αγνοώντας τα γεγονότα.

Αντί να προσαρμοστεί στο ρόστερ που έχει στη διάθεση του, στους αντιπάλους και συνθήκες της κατηγορίας, παραμένει κολλημένος στο “εγώ” του και στις ιδέες του. Πώς να ελπίζουμε λοιπόν ότι θ’ αλλάξουν τα πράγματα; Πώς να του δώσουμε χρόνο;

Η ομάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση και είναι η μοναδική που δεν έχει ακόμα νίκη (ακόμα και ο Αχαρναικός που αποβλήθηκε από το πρωτάθλημα πρόλαβε κι έκανε). Οι “4άρες” και οι “5άρες” πέφτουν σύννεφο (αναρωτιέμαι αν ποτέ άλλοτε στην ιστορία του ο Εργοτέλης δέχτηκε 13 γκολ μέσα σε μια βδομάδα), αλλά εμείς είμαστε χαρούμενοι.

Όσο γι’ αυτά περί όμορφου και σωστού ποδοσφαίρου, παρά τα άσχημα αποτελέσματα, μου θυμίζουν αυτό που λένε ότι η εγχείρηση πέτυχε αλλά ο ασθενής πέθανε…

Ο ΓΚΩΝΙΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΛΟΙΠΟΝ Ν’ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ ΑΜΕΣΑ.

ΤΟ ΡΟΣΤΕΡ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΙΟ

Λέμε για τον προπονητή αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι και το ρόστερ της ομάδας είναι (επιεικώς) μέτριο. Δεν είναι μόνο η έλλειψη εμπειρίας αλλά κυρίως η έλλειψη ποιότητας. Η “καραμέλα” ότι η ομάδα στήθηκε τελευταία στιγμή θα πρέπει να σταματήσει. Φυσικά και η όλη καθυστέρηση το καλοκαίρι λειτούργησε ανασταλτικά.

Προφανώς και τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αν ο σχεδιασμός είχε ξεκινήσει νωρίτερα. Δε συγκρίνουμε όμως τον Εργοτέλη με τον Άρη και τον ΟΦΗ που ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα και έχουν ως στόχο το πρωτάθλημα, αλλά με την Καλλιθέα, τον Αιγινιακό και τον Πανσερραικό που ξεκίνησαν μαζί μ’ εμάς και με τον ίδιο στόχο (και δεν έχουν καν μαντήλι να κλάψουν).

Για να μην πω για τη Δόξα και την Α.Ε. Καραισκάκης που ξεκίνησαν μετά από εμάς και η μεν Δόξα πήρε 10 παίκτες από τη Super League και πάει για άνοδο, η δε Α.Ε.Κ. έχει 10 βαθμούς περισσότερους από εμάς. Για να μην θυμηθώ επίσης ότι δεν θέλαμε τον Λεάλ ο οποίος ήταν ο καλύτερος του ΟΦΗ χτες ή τον Μισέλ που βγάζει μάτια και φέτος στην Γ’ Εθνική.

Αν ήθελε ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ να πληρώσει και να πάρει παίκτες, είτε για να φτιάξει μια ανταγωνιστική ομάδα η οποία θα σωνόταν εύκολα φέτος και θα έβαζε τις βάσεις για κάτι καλύτερο του χρόνου, είτε ακόμα και να χτυπήσει άνοδο από φέτος, υπήρχε μια χαρά χρόνος (το πρωτάθλημα ήταν αναμενόμενο ότι θα καθυστερούσε να ξεκινήσει) και μια χαρά παίκτες (π.χ. οι Μακρής και Λουκίνας οι οποίοι κάνουν τη διαφορά στην ομάδα τους υπέγραψαν πολύ αργότερα στην Α.Ε. Καραισκάκης).

Με το υπάρχον υλικό ο Εργοτέλης θα κινδυνέψει με υποβιβασμό, εκτός κι αν διαλύσουν οικονομικά και αποχωρήσουν κι άλλες ομάδες μετά τον Αχαρναικό. Η ΟΜΑΔΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ τον Γενάρη, έμπειρους παίκτες κυρίως στον άξονα (τερματοφύλακα, στόπερ, χαφ, σέντερ φορ και δεξί μπακ).

Η ΠΑΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Πέρα από τα γνωστά και “παραδοσιακά” στελέχη όπως οι Σταύρος Λαμπράκης και Γιάννης Ράλλης, οι οποίοι στον τομέα τους είναι πολύ καλοί κι έμπειροι (αν και φοβάμαι ότι φέτος είναι σχετικά παροπλισμένοι), η ΠΑΕ αυτή τη στιγμή δεν διαθέτει τα κατάλληλα άτομα να τη διοικήσουν.

Με τον ιδιοκτήτη όχι μόνο να μην έχει γνώση της ελληνικής πραγματικότητας αλλά επιπλέον να είναι απασχολημένος προσπαθώντας να πουλήσει την Λιρς, θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος που να διοικεί “αντ’ αυτού”. Υπάρχει βέβαια αλλά είναι ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ (όπως φανερώνει το βιογραφικό του αλλά κυρίως οι έως τώρα κινήσεις του). Δεν έχω τίποτα προσωπικά με τον Γιώργο Τουτζάρη, αντιθέτως στο ελάχιστο που τον έχω συναντήσει μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής ως άνθρωπος. Όμως δυστυχώς ως “αφεντικό” της ΠΑΕ είναι λίγος…

Ο Εργοτέλης χρειάζεται ισχυρή και ικανή διοίκηση. Είναι κρίμα να υπάρχει οικονομική σταθερότητα, για την οποία φυσικά και πρέπει να συγχαρούμε τον ιδιοκτήτη και χρηματοδότη της ΠΑΕ, αλλά να μην υπάρχει διοικητική επάρκεια.

Η αντιμετώπιση από τη διαιτησία και γενικά από τις ποδοσφαιρικές αρχές (π.χ. πρωτοφανής τιμωρία σε ΦΙΛΙΚΟ αγώνα), οι λάθος χειρισμοί στην επιλογή προπονητή, η έλλειψη αποφασιστικότητας στις μεταγραφές (οι Μακρής-Λουκίνας είχαν συμφωνήσει αλλά ο προπονητής δεν τους δέχτηκε) αποτελούν σαφή δείγματα του διοικητικού προβλήματος.

Ο ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΤΟΝ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙ

Βάσει των παραπάνω, ελπίζω κι εύχομαι ο Μάγκεντ Σαμί να διορθώσει σύντομα τα λάθη του (όπως εγώ ευτυχώς πέρυσι), να ρίξει λεφτά τον Γενάρη για μεταγραφές (όπως εγώ ευτυχώς πέρυσι), να στελεχώσει την ΠΑΕ με τα κατάλληλα στελέχη σ’ όλα τα επίπεδα (όπως εγώ ευτυχώς πέρυσι) και να προστατέψει την ομάδα (όπως εγώ ευτυχώς πέρυσι), προκειμένου να επιτύχει τους στόχους του (όπως εγώ ευτυχώς πέρυσι) και να μην χάσει τελικά τα λεφτά του (όπως εγώ δυστυχώς πέρυσι).

ΤΟΝ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ όλοι οι Εργοτελίτες γιατί ήρθε και ανέλαβε την ΠΑΕ σε μια στιγμή που φαινόταν ότι θα επιστρέψουμε μετά από πολλά χρόνια στο τοπικό, αλλά πρέπει κι αυτός ΝΑ ΜΑΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΙ γιατί του παραδώσαμε ΤΖΑΜΠΑ μια ομάδα ΚΑΘΑΡΗ στη Football League (τη στιγμή που έψαχνε ν’ αγοράσει ομάδα κι αρχικά ήταν διατεθειμένος να πληρώσει για να την αποκτήσει)…

Και κάτι τελευταίο, αναφορικά με τον χτεσινό αγώνα. Ο ΟΦΗ ΚΕΡΔΙΣΕ ΔΙΚΑΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ. Μόνο με αυτοκτονία θα χάσει την άνοδο, αν έχει διοικητική και οικονομική σταθερότητα είναι το ακλόνητο φαβορί μαζί με το Άρη. Του το εύχομαι, γιατί πέρα από τις όποιες τοπικές ποδοσφαιρικές αντιπαραθέσεις μας το Ηράκλειο πρέπει να έχει τουλάχιστον έναν εκπρόσωπο στη Super League. Είναι τυχερός γιατί τον αντίπαλο τον οποίο φοβόταν όσο τίποτα άλλο και με τον οποίο δεν είχε καμία τύχη τον γλύτωσε το καλοκαίρι…

Ως ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΕΡΓΟΤΕΛΙΤΗΣ, μαθημένος ως φίλαθλος να μην συμβιβάζομαι με την ήττα και ως παράγοντας να την κατακτώ, δεν μπορώ να χωνέψω μια “4άρα” από τον Συμπολίτη και μάλιστα στο Παγκρήτιο. Και λυπάμαι που ορισμένοι Εργοτελίτες είναι ευχαριστημένοι κιόλας.

Βλέπεις, συνήθισα να σηκώνω τρόπαια και να ρίχνω 5άρες (κι ας ήταν σε φιλικά), ακόμα κι αν είμαι σε χαμηλότερη κατηγορία…ή “3άρες” την τελευταία φορά στη Super League… Συγχαίρω ειλικρινά τους φιλάθλους του ΟΦΗ και φίλους συμπολίτες μας για τη νίκη, με εξαίρεση τους – δυστυχώς όχι λίγους – που έβριζαν χτες χυδαία επί 90 σχεδόν λεπτά.

Στους πρώτους εύχομαι τα καλύτερα. Στους άλλους υπόσχομαι ότι κάποια μέρα θα με ξαναβρούν –ποδοσφαιρικά– στο δρόμο τους και το κοντέρ θα συνεχίσει να γράφει… ΥΠΟΜΟΝΗ…

Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ, ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΑΣ ΟΜΑΔΑ!».