Βρήκαμε παπά (…τη Novartis) να θάψουμε 5-6 (πολιτικούς αντιπάλους)

Το ωστικό κύμα από τη βόμβα με τη δικογραφία της Novartis που έσκασε τη Δευτέρα, όχι μόνο δεν ξεφούσκωσε τις ημέρες που ακολούθησαν, αλλά αντιθέτως έγινε τσουνάμι που πνίγει το δικαστικό και πολιτικό σύστημα της χώρας. Κι όπως, συνήθως, συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, στα θεόρατα κύματα του… τσουνάμεως ανακατεύτηκαν σκάνδαλα, σκανδαλοθήρες, άγαρμπες επικοινωνιακές στρατηγικές, πολιτικές σκοπιμότητες και αρκετό –όπως φαίνεται– «φύκι»…

Δεδομένου του λεπτού της υποθέσεως δεν έχει νόημα να σταθούμε σε αυτά που φέρνουν στο φως τα ρεπορτάζ των ΜΜΕ από τα διαρρέοντα κομμάτια της δικογραφίας.

Ο ένας μάρτυρας λέει ότι ξέρει σε τι χρώμα βαλίτσα μπήκαν τα πράσινα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε χαρτονομίσματα, ότι η βαλίτσα είχε ροδάκια και ότι το αυτοκίνητο που μετέφερε τον κομιστή της μίζας μπήκε από την κεντρική πύλη στο Μαξίμου για να μην ταυτοποιηθεί. Ο άλλος μάρτυρας λέει ότι ο κοντινός συνεργάτης πρώην υπουργού ενθυλάκωσε περί τα €200.000 οπότε ο καταγγέλλων εικάζει –με την απλή μέθοδο των τριών;– ότι το υπουργικό ρεγάλο ήταν… ιεραρχικά πολλαπλάσιο.

Ουδείς, λοιπόν, ήταν αυτόπτης μάρτυρας, όλοι τους αναμασούν κάτι που τους είπε κάποιος-κάπου-κάποτε. Μόνο κοινό τους ότι μετά από δύο χρόνια έρευνας (εισαγγελέως Ελένης Ράικου), ξαφνικά «θυμήθηκαν» ότι γνωρίζουν τα πάντα, για τους πάντες, σχετικά με τις μίζες στην υγεία. Φαίνεται ότι το νομικό θέσφατο «ένοχος ένοχο ου ποιεί» που εμείς οι κοινοί θνητοί μάθαμε από τηλεοράσεως όταν ο κινηματογραφικός συνήγορος Γιώργος Πάντζας το εξηγούσε στην κατηγορούμενη σωφερίνα Αλίκη Βουγιουκλάκη, δεν ισχύει στην περίπτωση του σκανδάλου της Novartis.

Χρειάστηκε να το φωνάξει ένας εξ αυτών που το όνομά του κρεμάστηκε στα μανταλάκια, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Ο συνήθως ευγενής Ευρωπαίος επίτροπος και πρώην υπουργός Υγείας εξήγησε σε άπταιστα λαϊκά ελληνικά ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία δίχως προηγούμενο σκευωρία που δεν θα ευσταθούσε σε καμία χώρα της Ε.Ε., έκανε λόγο για «νοσηρά μυαλά», «συκοφάντες» και «αλητήριους», συμπληρώνοντας ότι τα βαθιά λαρύγγια που μίλησαν δεν είναι τίποτα περισσότερο από κάτι περίεργους τύπους «που προσπαθούν να φυλάξουν τον πισινό τους από όσα τους περιμένουν για τις απατεωνιές που έκαναν στις εταιρείες τους».

Όλο λάδι κι από τηγανίτα τίποτα…

Στις πολυσυζητημένες καταθέσεις, λοιπόν, οι «ανώνυμοι» μάρτυρες ισχυρίστηκαν διάφορες… ομορφιές. Ότι, για παράδειγμα, ένας γνωστός δημοσιογράφος εκτελούσε χρέη PR σε ποινικά διωκόμενο στέλεχος της Νοvartis, ένας άλλος πρώην υπουργός μοίραζε λεφτά σε γνωστό του διαφημιστή για διεξαγωγή συνεδρίων –παρασέρνοντας μάλιστα τον πρωθυπουργό εκείνης της περιόδου σε αχρείαστες κρατικές δαπάνες–, ενώ έτερος πρώην πρωθυπουργός έκανε συλλογή από «τούβλα» χαρτονομισμάτων, τα οποία μεταφέρονταν στον δωρολήπτη αξιωματούχο όχι με τα αλήστου μνήμης Πάμπερς, αλλά σε φινετσάτα τροχήλατα σακ-βουαγιάζ ταξιδίου. Και λέμε «ομορφιές», διότι από πουθενά δεν προκύπτει η στοιχειοθέτηση των παραπάνω ισχυρισμών-κατηγοριών που εκτοξεύουν οι μάρτυρες. Όλο λάδι κι από τηγανίτα τίποτα, που θα έλεγαν οι παππούδες μας…

Τώρα, το πώς αυτά αρκούν για να τρέξει μία τόσο κρίσιμη υπόθεση δεν είναι μόνο δημοσιογραφική αλλά και πολιτική απορία που διατυπώνεται και από σύσσωμα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, και από αρθογράφους, και από πολίτες, με την πλειοψηφία να συμφωνεί στην εκτίμηση ότι βρίσκεται εν εξελίξει μία στρατηγική επιλογή πόλωση με πολιτικό ενορχηστρωτή το Μέγαρο Μαξίμου και στόχο την ομηρία των πολιτικών του αντιπάλων.

Κομβικός νόμος, κομβικό άρθρο

Φυσικά, οι σφοδρές αντιδράσεις των προς διερεύνηση εμπλεκομένων προσώπων ότι η κυβερνητική πλειοψηφία εξυφαίνει εναντίον τους μία πολιτική σκευωρία που γυρνά τη χώρα στα χρόνια του «βρώμικου ’89» είναι πολύ βαριά για να εκτοξευτεί ατεκμηρίωτη. Επειδή, ωστόσο, το βάρος της απόδειξης της ενοχής βαρύνει πάντοτε τους καταγγέλλοντες και όχι τους κατηγορούμενους, ορισμένα ερωτηματικά είναι αμείλικτα, ειδικά για πολλά από τα μέλη της κυβέρνηση –ακόμη και του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα– που έσπευσαν να κάνουν αξιολογικές κρίσεις για μία υπόθεση που βρίσκεται στο στάδιο της προδικασίας.

Ένα από αυτά τα ερωτήματα αφορά την πρώην προϊσταμένη της Εισαγγελίας Διαφθοράς, Ελένη Ράικου. Όπως πολύ σωστά γράφτηκε τις προηγούμενες ημέρες, η κα Ράικου ερευνούσε την «καυτή» υπόθεση της Novartis μέχρι το 2017, έχοντας μάλιστα προχωρήσει σε βάθος, αλλά δίχως να προκύπτει το παραμικρό για εμπλοκή πολιτικών προσώπων. Τι να υποθέσει κάποιος; Ότι δεν έκανε καλά τη δουλειά της; Δεν υπάρχουν τέτοια δείγματα. Ότι ως διά μαγείας άνοιξαν ΤΩΡΑ τα στόματα των μαρτύρων; Πολύ καλό για να είναι αληθινό.

Το ακόμη καλύτερο; Στον νόμο 2928/2001 (επί υπουργίας Μιχάλη Σταθόπουλου στο υπουργείο Δικαιοσύνης, στην τότε κυβέρνηση Σημίτη) υπάρχει ένα κομβικό εδάφιο που πολλοί διάβασαν αλλά λίγοι διέκριναν την ουσία του: σε υποθέσεις με προστατευόμενους μάρτυρες, αν δεν έχουν αποκαλυφθεί τα στοιχεία ταυτότητας του μάρτυρα, μόνο η κατάθεσή του δεν είναι αρκετή για την καταδίκη αυτού που καταγγέλλεται ως ένοχος. ΠΡΟΣΟΧΗ: ο νόμος μιλάει ρητά για ΚΑΤΑΔΙΚΗ και όχι για άσκηση ποινικής δίωξης! Όπερ, μεθερμηνευόμενο, με τους ισχυρισμούς προστατευόμενου μάρτυρα μπορεί κάποιος να συρθεί στο εδώλιο, αλλά μόνο μέχρι εκεί. Για την καταδικαστική ετυμηγορία απαιτούνται πλην της κατάθεσης του whistleblower και άλλες σοβαρές νομικές αποδείξεις.

Αυτά προς γνώση και συμμόρφωση των κάθε λογής επαϊόντων…

Η γραφολογική ανακολουθία «μαρτυράει» στικάκι;

Η σκανδαλώδης –από πολλές απόψεις– υπόθεση της Novartis μονοπωλεί την εγχώρια πολιτική επικαιρότητα και κάθε ημέρα που περνάει, καινούργια «μαργαριτάρια» ανακαλύπτονται στον βυθό (σ.σ. στον βούρκο λέει η αντιπολίτευση) των καταθέσεων που έχουν δώσει οι προστατευόμενοι μάρτυρες, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την αξιοπιστία τους.

Αλλά αυτό που βρήκε και έφερε στο φως το βράδυ της Πέμπτης (8/2) το iapopsi.gr είναι ομολογουμένως… πρωτάκουστο και αφορά τον μάρτυρα με την κωδική ονομασία «ΜΑΞΙΜΟΣ ΣΑΡΑΦΗΣ».

Ο εν λόγω προστατευόμενος μάρτυρας έχει δώσει συνολικά 7 καταθέσεις, αλλά οι δύο από αυτές που δόθηκαν εκ νέου στις 12 και 15 Ιανουαρίου παρουσία της εισαγγελέως Διαφθοράς, Ελένης Τουλουπάκη, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ΓΡΑΦΟΛΟΓΙΚΟ ενδιαφέρον. Συγκεκριμένα, ο Μάξιμος Σαράφης στις 12/1 κλήθηκε να απαντήσει σε μία και μόνη ερώτηση (σ.σ. Αν γνωρίζει για παράνομες πρακτικές της Novartis Ελλάς και λοιπών φαρμακευτικών εταιρειών στην Ελλάδα) αλλά η ως διά μαγείας μακροσκελέστατη απάντησή του, εκτός του ότι είναι σχεδόν αποκλειστικά στοχοποιημένη στον Ευρωπαίο επίτροπο Δημήτρη Αβραμόπουλο, είναι καταγεγραμμένη με άλλη γραμματοσειρά (!!!) σε σχέση με το σώμα του υπόλοιπου εγγράφου.

Η ίδια γραφολογική ασυμβατότητα εντοπίζεται και στην κατάθεση του ίδιου μάρτυρα στις 15/1, όπου πάλι τα λεγόμενά του έχουν καταγραφεί από τη γραμματέα της ανάκρισης με διαφορετική γραμματοσειρά από το υπόλοιπο κείμενο. Ιδωμένο καλοπροαίρετα, το περιστατικό θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα τυχαίο τεχνικού τύπου λάθος, αλλά η καλή προαίρεση σταματά στο γεγονός ότι η κατάθεση του μάρτυρα έχει μπει εμβόλιμα και στα δύο έγγραφα, όπου η εισαγωγή και ο επίλογος των κειμένων έχουν έναν τύπο γραφής και τα λόγια του μάρτυρα εντελώς διαφορετικό. Σημειωτέον ότι το λάθος δεν εντοπίζεται στις προηγούμενες 5 καταθέσεις του Μαξίμου Σαράφη και το λάθος είναι σε τέτοιο βαθμό εμφανές που κάλλιστα κάποιος από τους θιγόμενους θα μπορούσε να ισχυριστεί –όχι άδικα– ότι υπάρχει καραμπινάτη περίπτωση copy paste έτοιμης απάντησης. Και τότε οι αρμόδιοι δεν θα πρέπει να εξηγήσουν μόνο το πώς έγινε το λάθος, αλλά και το πώς ήταν δυνατόν ο μάρτυρας να γνωρίζει εκ των προτέρων την ερώτηση που θα ετίθετο από τους εισαγγελείς.

Η «βιαστική»  κυρία Τουλουπάκη

Ξεπερνώντας το γεγονός ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι μιλούν για ατεκμηρίωτη και διάτρητη δικογραφία, και δεδομένου ότι η αξιοπιστία των μαρτύρων θα κριθεί εν τέλει αρμοδίως και όχι στα οκτάστηλα του Τύπου, αξίζει να γυρίσουμε το ρολόι λίγες ώρες πριν από το ξέσπασμα της καταιγίδας.

Όπως πρώτη αποκάλυψε το βράδυ της περασμένης Τρίτης 6/2 η ηλεκτρονική έκδοση της «Α», το iapopsi.gr, αυτό που… κολάζει ακόμη και τους έχοντες τις αγνότερες των προθέσεων είναι οι περίεργες χρονικές συμπτώσεις της μεγάλης πολιτικο-δικαστικής υπόθεσης της Novartis. Κατ’ αρχάς, αυτά καθ’ αυτά τα στοιχεία της δικογραφίας δεν μας έκαναν ουσιαστικά σοφότερους, καθώς απλώς έγινε γνωστό ότι υπάρχουν 3 «ανώνυμοι» μάρτυρες, οι περίφημοι whistleblowers, οι οποίοι έχουν προβεί σε συνολικά 23 καταθέσεις, αρχής γενομένης από τον μήνα Νοέμβριο του 2017.

Αυτό που δεν καταπίνεται, όμως, είναι το καλεντάρι των τεσσάρων σπουδαιότερων από αυτές τις καταθέσεις, καθώς αυτές φέρονται να δόθηκαν σε κρίσιμο χρόνο: η μία στις 13 Ιανουαρίου, η άλλη στις 15, η τρίτη στις 20 Ιανουαρίου (σ.σ. παραμονή του συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία που έγινε στη Θεσσαλονίκη) και η τελευταία, στις 4 Φεβρουαρίου, ανήμερα του εν Αθήναις συλλαλητηρίου για το εθνικό θέμα της ονομασίας των Σκοπίων!

Ειδικά το τελευταίο προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση, καθώς κατά τα φαινόμενα η εισαγγελέας Διαφθοράς, Ελένη Τουλουπάκη, πήρε κατάθεση στις 4 Φεβρουαρίου στις 18:50 (αφού είχε λήξει το συλλαλητήριο), χωρίς να δεσμεύεται από κάποια δικονομική υποχρέωση. Αυτό το αμμελητί, λοιπόν, συνεχίστηκε την ακριβώς επόμενη ημέρα της κρίσιμης κατάθεσης, τη Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου, όπου νωρίς νωρίς πρόλαβε και ενεχειρίασε τον φάκελο με πλήρη(;) στοιχεία στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου, όπου ω της συμπτώσεως ο κ. Τζανακόπουλος έσπευσε αν και αναρμόδιος να ενημερωθεί. Τι είχε μεσολαβήσει και απουσία ορατού λόγου, «έτρεξαν» όλα σε χρόνους dt; Το συλλαλητήριο και ο όγκος των πολιτών που διαδήλωσαν είναι η προφανής απάντηση που ως συλλογισμός ενισχύεται από το γεγονός ότι μόλις διέρρευσαν τα βαριά πολιτικά επώνυμα, από τη… μαρκίζα της επικαιρότητας αποκαθηλώθηκε η λαϊκή οργή και τη θέση της πήραν οι –φερόμενοι– «διαπλεκόμενοι» πολιτικοί.