Δεν του πάνε τα νοκ-άουτ

Να μην έχεις διάθεση, να είσαι κακά στημένος, να δέχεσαι ένα γκολ νωρίς και να στραβώνει το ματς είναι πράγματα που συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός, όμως, κόντρα στην Μπερ Σεβά δεν παρουσίασε κάποια από αυτά τα συμπτώματα και το άγχος που φάνηκε να έχει μετά το… τρίτο λεπτό δεν μπορεί εύκολα να γίνει αποδεκτό.

Πολλά περισσότερα δεν θα μπορούσε να κάνει ο Βίκτορ Σάντσες από θέμα τακτικής. Άντε να έβγαζε τον Μανιάτη και όχι τον Ντουρμάζ όταν πέρασε μέσα τον τον Τσόρι και να αγωνιζόταν με δύο «δεκάρια» (το ένα δίπλα στο Μιλιβόγεβιτς). Το να παρέτασσε δύο στράικερ ήταν κάτι αδούλευτο και προφανώς δεν φταίει ο ίδιος γι’ αυτό, αφού ήρθε αργά στην ομάδα. Αν έπαιζε με 4-3-3 ίσως βλέπαμε κάτι άλλο, αλλά το συγκεκριμένο σύστημα δεν άρεσε στον… κόσμο, που αντέδρασε μετά το φιλικό με τον Ατρόμητο.

Διάθεση τα παιδιά είχαν, γκολ δεν δέχθηκαν για να σοκαριστούν, άρα προς τι τόσο άγχος από τόσο νωρίς; Θαρρούμε πως ο λόγος δεν ήταν άλλος από τον τρόπο άμυνας των Ισραηλινών. Όταν ο αντίπαλος ξεκινά με 5-4-1 και στην ουσία με δέκα αμυνόμενους, δεν θέλει πολύ για να μπλοκάρει η ομάδα, ιδίως στις 27 του Ιούλη και όταν είναι «υποχρεωμένη» να νικήσει τουλάχιστον με 1-0.

Αυτή η ψυχολογική πίεση, σε συνδυασμό με το πόσο απαιτητικός παρουσιάστηκε ο κόσμος στο γήπεδο και στην απειρία του Ολυμπιακού σε τέτοια ματς, έφεραν το στείρο 0-0. Άρα, δεν έχει να κάνει τόσο με την τακτική, όσο με το ότι οι «ερυθρόλευκοι» παίκτες δεν είχαν καθαρό μυαλό και δεν ήταν προετοιμασμένοι ψυχολογικά για το ματς.

Η τακτική και η θέληση θα μετρήσουν στη ρεβάνς. Εκεί που ο Βίκτορ οφείλει να έχει προετοιμαστεί καλύτερα και εκεί που οι ποδοσφαιριστές θα πρέπει να αποδείξουν πως πράγματι έχουν θέληση και δίψα να παίξουν στο Champions League. Ο Ισπανός να βρει τρόπο να διασπάσει την αντίπαλη άμυνα και οι παίκτες να αποκτήσουν έναν εγωισμό. Έναν εγωισμό το οποίο θέλησε να τους τονώσει ο Βαγγέλης Μαρινάκης δημιουργώντας ένταση στα αποδυτήρια μετά το φινάλε.