Δε γινόταν να το παίξει «παρθένα»!
Την κατακραυγή του κόσμου δέχθηκε ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς για τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασε αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα της Φενέρ με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Η ομάδα της Κωνσταντινούπολης δεν κατάφερε να πάρει την κούπα και ο Σέρβος προπονητής της έγινε έξω φρενών, με αποτέλεσμα να του πάρει δέκα δευτερόλεπτα μέχρι να συγχαρεί τον Δημήτρη Ιτούδη, αφού πρώτα «υποχρεώθηκε» να δείξει εκνευρισμό και αίσθημα αδικίας.
Στη συνέντευξη τύπου βρήκε και έναν αόρατο εχθρό («Κάποιος δεν ήθελε τη Φενέρ νικήτρια») κι έτσι έκανε το καθήκον του, σε αυτή τη δύσκολη στιγμή για τη μεγάλη ομάδα της Πόλης.
Στην πραγματικότητα, η Φενέρ είχε ευνοϊκή μεταχείριση από τη διαιτησία στον ημιτελικό και δεν πήρε λιγότερα σφυρίγματα στον τελικό από ότι η ΤΣΣΚΑ. Σε γενικές γραμμές, δεν μπορεί να πει κανείς ότι επηρέασε το αποτέλεσμα η διαιτησία. Ωστόσο, ο Ομπράντοβιτς έπρεπε να φερθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο για πολλούς λόγους.
Κατ’ αρχήν, για να τονώσει το αίσθημα των κατά βάση εξαιρετικά φανατικών με τη χώρα τους, Τούρκων οπαδών. Στην Τουρκία ο εθνικισμός είναι υπέρμετρος. Ο Ζοτς έπρεπε να παρουσιάσει τους διαιτητές ως «συμμάχους» των δυνατών Ρώσων, για τους Τούρκους δεν μπορούσε να μείνει αυτός ο τελικός μακριά από την πολιτική. Απλά δε γινόταν.
Επιπλέον, ο Ομπράντοβιτς όφειλε να υπερασπιστεί έστω και κατ’ αυτόν τον άκομψο τρόπο , τον εγωισμό των φίλων της Φενέρ. Το ήθελαν σαν τρελοί αυτό το τρόπαιο, ιδίως φέτος που η Γαλατά κέρδισε το Eurocup (κι έφτασε ως κλαμπ τα δύο ευρωπαϊκά μαζί με αυτό του ποδοσφαίρου), κλέβοντας τις δάφνες από την ανώτερη Φενέρμπαχτσε .
Τέλος, ο Ομπράντοβιτς είναι ορθόδοξος Σέρβος και η συγκυρία τον έφερε να κάθεται στον πάγκο των Τούρκων κόντρα σε… Ρώσους. Εκμεταλλεύτηκε και το ότι ο Ιτούδης δεν θα τον παρεξηγούσε κι έκανε αυτό που έπρεπε για να φανεί πιο Τούρκος κι από Τούρκος. Ίσως μάλιστα να είχε προειδοποιήσει τον κουμπάρο του πως θα πράξει κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Μας κάνει εντύπωση που τόσος κόσμος δεν μπόρεσε να βάλει στα πλαίσια τη συμπεριφορά του Ομπράντοβιτς που ούτε μικροπρεπής ήταν, ούτε εξωφρενική, μα απόλυτα προβλέψιμη και φυσικά δεν είχε να κάνει με την απώλεια του τροπαίου, αλλά με την ανάγκη να μετριάσει την πίκρα των Τούρκων. Εδώ που τα λέμε, η μισή κούπα ούτως ή άλλως του ανήκει κι αυτό το ξέρει καλά.