Επαναστάτης με αιτία

Περισσότερα από 60 χρόνια συμπληρώνει αισίως φέτος στον χώρο του ελληνικού μπάσκετ ο Γιώργος Βασιλακόπουλος. Λογικά κάποιοι μπορεί να λένε ότι έχει την καλαθοσφαίριση ιδιοκτησία του. Από αθλητής του αθλήματος, έγινε προπονητής, στη συνέχεια προπονητής και μετά παράγοντας. Και μάλιστα μόνιμος. Ας μην λησμονούμε ότι πολλοί παράγοντες ενεπλάκησαν με το άθλημα, που έχει καταφέρει να κερδίσει δύο ευρωπαϊκούς τίτλους, να έχει ασημένια μετάλλια σε παγκόσμιο κι ευρωπαϊκό επίπεδο και επί αρκετά χρόνια η εθνική μας ομάδα να συγκαταλέγεται από τις σημαντικότερες του πλανήτη. Για όλους είχε αρχή και τέλος το παραγοντιλίκι. Για τον Γιώργο Βασιλακόπουλο δεν ισχύει αυτό.

Πρόσφατα επανεξελέγη στην προεδρία της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης με ποσοστό Τσαουσέσκου, καθώς ναι μεν ψήφισαν περισσότερα σωματεία, αλλά ανέβηκαν και τα ποσοστά του, που ξεπέρασαν το 90%. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος ως άνθρωπος είτε μπορείς να τον λατρεύεις, είτε να τον μισείς. Δεν υπάρχει μέση λύση. Εξάλλου και ο ίδιος μπορεί να μην το παραδέχεται δημοσίως, αλλά είναι άνθρωπος των άκρων. Εάν κάτι πιστεύει ότι δεν είναι σωστό θα το πολεμήσει με όλες του τις δυνάμεις και όλα τα μέσα που διαθέτει. Ακόμη και εάν για κάποιο διάστημα κάνει λίγα βήματα πίσω αυτό θα γίνει για να ετοιμάσει την αντεπίθεση του.

Ουκ ολίγοι τον έχουν κατηγορήσει ότι είναι μετρ των μηχανισμών και του παρασκηνίου. Ο ίδιος δεν το έχει αποδεχθεί ποτέ, αλλά η παραγοντική ιστορία του αποδεικνύει ότι διαθέτει ακόμη τη νεανική φρεσκάδα για να κάνει τους ελιγμούς που είναι αναγκαίοι για να περάσει το δικό του. Κάτι ανάλογο γίνεται και αυτή την εποχή, όπου για μία ακόμη φορά έχει ενταθεί η διαμάχη μεταξύ της FIBA με την Euroleague Basketball. Ας μην ξεχνάμε ότι παλαιότερα σε συνέντευξη του ο πρόεδρος της ΕΟΚ είχε αποκαλέσει πειρατές τον Τζόρντι Μπερτομέου και τους συνεργάτες του.

Εξάλλου και η εισήγηση του  στην συνεδρίαση της επιτροπής διακυβέρνησης της FIBA, στην Ελβετία στις αρχές του προηγούμενου μήνα, ήταν ότι πρέπει η παγκόσμια ομοσπονδία να ακολουθήσει επιθετική τακτική στην συνεχιζόμενη διαμάχη.

Τα βασικά σημεία της εισήγησης του ήταν:

* Η FIBA δεν έχει επικοινωνήσει ευρέως και σαφώς τις θέσεις της, αντίθετα με την ECA που έχει επιδοθεί σε ένα επικοινωνιακό μπαράζ, στηριζόμενο όμως σε ψέματα που δεν αντικρούονται.

* Μιλάνε για «ελευθερία», μια έννοια που είναι ευρέως αποδεκτή και δημιουργεί υποστηρικτές, ενώ όμως στην ουσία η πρότασή τους είναι η αναρχία. Παρουσιάζουν ως πρόθεση ελευθερίας το να δοθεί το δικαίωμα σε ομάδες – εταιρίες να αποφασίζουν και να πράττουν εκτός της διεθνώς αναγνωρισμένης αθλητικής ιεραρχίας και παρακάμπτοντας όλους τους φορείς, όπως τις ομοσπονδίες αλλά ακόμα και την ΔΟΕ.

* Το δεύτερο ψέμα είναι ότι προπαγανδίζουν την συνδρομή τους στην ανάπτυξη του μπάσκετ, όταν το 80% του αγωνιστικού χρόνου δίνεται σε χαμηλής ποιότητας Αμερικανούς και όλοι οι υψηλής κλάσης Ευρωπαίοι παίκτες φεύγουν για το ΝΒΑ. Η επιλογή τους για δεκαετή συμβόλαια με συγκεκριμένες ομάδες – εταιρίες, είναι ξεκάθαρη επιλογή υποβάθμισης και υπονόμευσης των Εθνικών πρωταθλημάτων, αφαιρεί κίνητρα από αθλητές και δημιουργεί ένα «κλειστό κλαμπ» μονοπωλιακού τύπου που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την έννοια της ανάπτυξης του αθλήματος.

* Γι’ αυτούς του λόγους, πρότεινε τη δημιουργία μια ομάδας με αποκλειστικό σκοπό την σωστή ενημέρωση της κοινής γνώμης, αφού αν γίνει σαφές και διαδοθεί το τι πρεσβεύει η FIBA, τότε είναι δεδομένο ότι η κοινή γνώμη θα σταθεί στο πλευρό της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας που είναι ο θεματοφύλακας της ορθής και εντός νομιμότητας λειτουργίας του αθλητικού κινήματος.

* Το δεύτερο κρίσιμο σημείο, αφορά στον καθορισμό της στάσης της FIBA έναντι όλων των συμμετεχόντων στο άθλημα, φορέων αλλά και προσώπων. Πρέπει να κληθούν να υπογράψουν ένα πρωτόκολλο συνεργασίας και αποδοχής των κανονισμών που ισχύουν διεθνώς βάσεις της ιεραρχίας στον χώρο του αθλητισμού και να γνωρίζουν ότι όποιος δεν τους σέβεται, θα υποστεί τις προβλεπόμενες κυρώσεις.

Μελέτη

Ο ίδιος όταν ερωτάται απαντά ότι λίαν συντόμως θα υπάρχει μελέτη που θα αποδεικνύει ότι ο ίδιος έχει δίκιο. Γι αυτό κι εκφράζει τον έντονο προβληματισμό του για τον τρόπο διεξαγωγής της Ευρωλίγκας.

«Μεγάλη ανησυχία και έντονο προβληματισμό προκαλεί η ενορχηστρωμένη εκστρατεία προπαγάνδας των ανθρώπων που υπηρετούν τη Βαρκελώνη να παρουσιάσουν το νέο… format (sic) της Ευρωλίγκας, ως τον τρόπο “απογείωσης” του αθλήματος και του θεάματος. Οι δεξιοτέχνες της επικοινωνίας παραβλέπουν και πολύ φοβάμαι ότι το κάνουν εκούσια, τις τελείως αρνητικές επιπτώσεις που έχει στο αθλητικό κομμάτι του ευρωπαϊκού μπάσκετ και ειδικά στους τομείς των εθνικών πρωταθλημάτων και της παραγωγικής διαδικασίας Ευρωπαίων παικτών αυτός ο τρόπος διεξαγωγής της Ευρωλίγκας» λέει με έμφαση ο Γιώργος Βασιλακόπουλος

Και συνεχίζει με μεγαλύτερη ορμή: «Σύντομα θα παρουσιάσω μια εμπεριστατωμένη και με στοιχεία ανάλυση σχετικά με τις προαναφερθείσες επιπτώσεις. Για τον αφευρωπαϊσμό του… ευρωπαϊκού μπάσκετ, για το ξεκάθαρο πλάνο αφανισμού των εγχώριων πρωταθλημάτων, για την ανεξέλεγκτη εξουσία που έχει δοθεί στους διαιτητές, μετατρέποντάς τους σε κύριο παράγοντα διαμόρφωσης του αποτελέσματος . Για τους λόγους αυτούς και όχι μόνο, πρέπει να επικρατήσει περίσκεψη και σοβαρός προβληματισμός απ’ όσους έχουν διάθεση πραγματικής συνεισφοράς και όχι άσκοπων και αστήρικτων πανηγυρισμών. Επί του παρόντος, μια τελευταία επισήμανση: Άλλο πράγμα είναι η ψυχαγωγία, άλλο η διασκέδαση και άλλο πράγμα ο αθλητισμός. Συγχέοντας αυτές τις τρεις έννοιες και δημιουργώντας μόνο εντυπώσεις, προσφέρουμε τη χειρότερη των υπηρεσιών στον αθλητισμό».

Τα σημεία τριβής

Για να πούμε και του στραβού το δίκιο τα σημεία στα οποία αναφέρεται ο Βασιλακόπουλος έχει απόλυτο δίκιο.

* Κι αυτό διότι με την Ευρωλίγκα γίνεται εκούσια  υποβάθμιση των Εθνικών πρωταθλημάτων. Με τους 30 αγώνες της κανονικής διάρκειας και με 5 εβδομάδες διπλών αγωνιστικών, οι ομάδες βάζουν σε δεύτερη μοίρα το πρωτάθλημα της χώρας τους, το αντιμετωπίζουν ως «συμπληρωματικό» της βασικής τους υποχρέωσης. Και βέβαια ο απώτερος στόχος είναι η δημιουργία μιας κλειστής λίγκας που θα «αφαιρέσει» οριστικά και αμετάκλητα τους συμμετέχοντας στην Ευρωλίγκα από τα πρωταθλήματα των χωρών τους. Και οι κινήσεις που γίνονται δημιουργούν τέτοια βεβαιότητα, αλλά και οι κατά καιρούς «επιλεγμένες» δηλώσεις και συνεντεύξεις αναφέρονται, περιφραστικά για την ώρα, σε αυτή την προοπτική.

* Οδηγεί στην υποβάθμιση των Ευρωπαίων παικτών, αφού η πλειοψηφία των ομάδων στηρίζει την δυναμική της σε Αμερικανούς εκ των οποίων οι περισσότεροι «ανακυκλώνονται» για χρόνια στις ευρωπαϊκές ομάδες και αποκτούν τον τίτλο του… γυρολόγου, έχοντας περάσει από πολλές διαφορετικές ομάδες. Οι παίκτες από την χώρα της ομάδας περνούν σε δεύτερη μοίρα και με συμπληρωματικούς ρόλους.

* Ακόμα μεγαλύτερη επίπτωση έχει στην παραγωγική διαδικασία, αφού οι ρυθμοί και η σκοπιμότητα των αγώνων κάνει «απαγορευτική» για τους προπονητές που πιέζονται την μεθοδική δουλειά με νεαρούς παίκτες από τη χώρα πάνω στους οποίους πιθανώς έχουν επενδύσει οι ομάδες και κατ’ επέκταση κάνει απαγορευτική για τις ομάδες μελλοντική τέτοια επένδυση αφού βλέπουν ότι οι επιλογές των προπονητών είναι οι Αμερικανοί.

* Ελλοχεύει τεράστιους κινδύνους για τις Εθνικές ομάδες. Το νέο σύστημα που έχει εγκρίνει η FIBA προβλέπει διαδικασία προκριματικών αγώνων  από τον Νοέμβριο του 2017 για όλες τις Εθνικές, δηλαδή και τις «δυνατές», όπως και της Ελλάδας. Με το πρόγραμμα όμως που δημιουργεί η Ευρωλίγκα, ακόμα και στην περίπτωση που «σεβαστεί» τις αγωνιστικές υποχρεώσεις των Εθνικών ομάδων μέσα στη σεζόν (ακόμα αποτελεί σημείο τριβής) είναι γενικευμένη η υποψία ότι οι ομάδες θα πιέζουν με κάθε τρόπο τους παίκτες τους οποίους αυτές αμείβουν, να αρνούνται τη συμμετοχή στις Εθνικές.

* Συγχέουν χωρίς κανέναν προγραμματισμό το θέαμα, τη διασκέδαση και τον αθλητισμό. Επιχειρούν χωρίς πλάνο να παρουσιάσουν την Ευρωλίγκα ως… πεδίον διασκέδασης και θεάματος όταν καταστρατηγούνται οι βασικές αρχές του μπάσκετ. Ταυτόχρονα όμως, όταν στις «εξοντωτικές» και πέρα από κάθε λογική εβδομάδες διπλών αγώνων τα χαμηλά σκορ και το τραγικό θέαμα είναι στην ημερήσια διάταξη, ομιλούν για… θρίαμβο της στρατηγικής και της τακτικής.

* Και βέβαια αυτό το εξοντωτικό πρόγραμμα δημιουργεί τεράστια προβλήματα στις ομάδες λόγω των συχνών τραυματισμών και των αλλαγών που καλούνται να κάνουν οι σύλλογοι, με συνέπεια να αιμορραγούν οικονομικά, καθώς για να ανταγωνιστούν χρειάζονται υψηλά μπάτζεντ για να έχουν ένα καλό ρόστερ και το σημαντικότερο είναι αμφίβολο εάν καταφέρουν να ισοσκελίσουν τα έξοδα με τα έσοδα. Όταν μάλιστα τα χρήματα που εισπράττουν από την Ευρωλίγκα δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να φθάσουν στα αντίστοιχα έσοδα των συλλόγων που μετέχουν στο Τσάμπιονς Λιγκ του ποδοσφαίρου.

Που θα φθάσει

Το ερωτηματικό είναι πλέον μέχρι που θα φθάσει την διαμάχη του ο Βασιλακόπουλος και κατά πόσο θα τον ακολουθήσουν σε αυτή την μάχη οι υπόλοιποι της FIBA; Ο πρόεδρος της ΕΟΚ συνήθως δεν κάνει πίσω. Μάλιστα οι πιο παλιοί θυμούνται την δική του διαμάχη με τους δυο υφυπουργούς Αθλητισμού που συγκατοίκησε, τον Γιώργο Λιάνη και τον Ανδρέα Φούρα κατά το διάστημα που άσκησε τα καθήκοντα του γενικού γραμματέα αθλητισμού από το 1993 ως το 1996.

Τότε είχε φθάσει στο σημείο να μην λέει ούτε καλημέρα με τους προϊστάμενους του. Κάτι ανάλογο δεν έχει το πρόβλημα να κάνει και τώρα. Εξάλλου γι’ αυτή του την μαχητικότητα και το πείσμα του τον λατρεύουν οι φίλοι του και τον μισούν οι εχθροί του.