Επιχείρηση απόκτησης επιθετικού!

Η ΑΕΚ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο καταφέρνει και φτάνει στην αντίπαλη περιοχή. Διαθέτει πολλούς και διαφορετικούς δημιουργικούς μέσους, τον Μάνταλο, τον Ροντρίγκεζ, τον Χριστοδουλόπουλο, τον Βάργκας, τον Μπακασέτα και εδώ και κάποιες μέρες τον Αϊντάρεβιτς. Τι δεν πάει καλά, όμως, και σε πολλά ματς μένει στο μηδέν (επτά επίσημα παιχνίδια χωρίς γκολ); Προφανώς υπάρχει κάποια δυσλειτουργία στον τρόπο με τον οποίο κινούνται τα φορ. Ο Πέκχαρτ και ο Αλμέιδα είναι βαριά κορμιά και ερχόμενοι εκτός περιοχής δεν μπορούν να απειλήσουν, χάνουν την ενέργειά τους. Εντός περιοχής, όμως, δεν έχουν την κινησιολογία που απαιτείται.

Δεν είναι ότι χάνουν ευκαιρίες. Ο Αλμέιδα έχει αστοχήσει όλες κι όλες σε δύο κεφαλιές (στη Βέροια και με τον Λεβαδειακό) και έχει κάνει δύο στα πέντε πετυχημένα τελειώματα με τα πόδια, ενώ και ο Πέκχαρτ δεν μπορεί να πει κανείς όχι είναι χασογκόλης, ωστόσο αμφότεροι δεν ξεμαρκάρονται όσο συχνά θα έπρεπε. Οι μέσοι της ΑΕΚ δυσκολεύονται να τους βρουν και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα, όχι η αστοχία των δύο φορ. Άρα, λοιπόν, γιατί να έρθει ένας ακόμη επιθετικός περιοχής που να μην μπορεί να ξεμαρκαριστεί; Μήπως πρέπει να έρθει ένας παίκτης με διαφορετικά χαρακτηριστικά;

Υπό αυτό το πρίσμα, στην ΑΕΚ ψάχνουν έναν επιθετικό με διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά που έχουν οι Τσέχος και ο Πορτογάλος και γι’ αυτό από το ελληνικό προσκήνιο τα ονόματα που ακούγονται πιο έντονα είναι αυτά του Ανσαριφάρντ και του Τουράμ. Ο Ιρανός επιθετικός του Πανιωνίου είναι εξαιρετικά κινητικός χωρίς την μπάλα, είναι το μεγάλο του πλεονέκτημα. Ο δε Τουράμ είναι ικανός και να σκοράρει με τη μία επαφή (το έκανε άλλωστε στο ματς της Κέρκυρας με την ΑΕΚ), και να τρέξει 40 μέτρα στην κόντρα και να μπει με την μπάλα στα δίχτυα.

Οι δύο αυτοί ποδοσφαιριστές, όμως, κοστίζουν και ως γνωστόν η ΑΕΚ ψάχνει πρωτίστως ελεύθερους ποδοσφαιριστές. Γι’ αυτό ταξίδεψαν Ντε Μπαρτόλο και Μαϊστόροβιτς στην Αργεντινή, ωστόσο αν μελετήσει κάποιος την αγορά της συγκεκριμένης χώρας θα διαπιστώσει πως τα συμβόλαια των καλύτερων επιθετικών λήγουν το 2018 ή το 2019 και λίγοι, ελάχιστοι σέντερ φορ που αγωνίζονται στις 30 κορυφαίες ομάδες της Αργεντινής μένουν ελεύθεροι το Γενάρη ή έστω το καλοκαίρι του 2017. Άρα, μήπως ούτως ή άλλως έχει στην άκρη η ΠΑΕ ένα ποσό έτοιμο να διατεθεί για την αγορά στράικερ;

Αυτό θα φανεί στην πορεία και θα εξαρτηθεί με το αν θα πουληθεί ο Βάργκας, ενώ υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να αποδεσμευτούν παίκτες όπως ο Αραβίδης, ο Πλατέλλας, ο Ντίας και έτσι να συγκεντρωθεί ένα ποσό που να μπορεί να προσφερθεί σε ομάδα της Αργεντινής.

Το σίγουρο είναι πως με τον Μοράις να δοκιμάζει συχνά-πυκνά το 4-4-2 με ρόμβο, ακόμη κι αν επιστρέψει ο Μπακασέτας, ακόμη κι αν μετατραπεί ο Πατίτο σε δεύτερο επιθετικό, η ΑΕΚ χρειάζεται έναν παίκτη που να μπορεί να παίζει στην περιοχή, να ξεμαρκάρεται και να βοηθάει όχι μόνο με τα γκολ, αλλά και με τις ασίστ και με κερδισμένα φάουλ εκτός περιοχής. Ο Αλμέιδα και ο Πέκχαρτ όχι μόνο σκοράρουν με το σταγονόμετρο, αλλά δεν προσφέρουν ούτε με ασίστ. Ο Αραβίδης για παράδειγμα, ο βασικός σέντερ φορ της ΑΕΚ στο περσινό πρωτάθλημα, όχι μόνο πέτυχε 11 γκολ σε 35 ματς πρωταθλήματος και Κυπέλλου, αλλά είχε και έξι ασίστ. Λείπει από τη φετινή ΑΕΚ η προσφορά του περσινού της βασικού σέντερ φορ. Και τώρα που η ομάδα ίσως παίζει με δύο επιθετικούς, είναι ακόμη πιο έντονη η ανάγκη να βρεθεί ένας παίκτης με διαύγεια σκέψης και όταν έχει την μπάλα εντός περιοχής και δεν μπορεί να σκοράρει, τουλάχιστον να δίνει μία καλή πάσα.