Ετοιμάζεται να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας

Η αγαπημένη Έλενα Παπαρίζου μετακόμισε πρόσφατα σε ένα υπέροχο σπίτι στη Βούλα μαζί με τον σύντροφό της Ανδρέα Καψάλη. Οι δυο τους είναι δύο χρόνια μαζί και ετοιμάζονται να κάνουν το επόμενο μεγάλο βήμα.

Ακολουθεί η συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «People»:

«Δεν παντρευόμαστε τον Αύγουστο. Ούτε νομίζω πως θα έχουμε γάμο φέτος. Καταρχάς ο αδελφός του Ανδρέα λείπει στη Βραζιλία με τη γυναίκα του, περιμένουν παιδάκι κι εμείς θέλουμε να έχουμε κοντά μας τα αδέλφια μας, τις οικογένειές μας. Άρα δύσκολο. Έχουμε συζητήσει πολλά και διάφορα για το γάμο που θα κάνουμε, αλλά μάλλον εγώ θα πάρω τη γρήγορη απόφαση τελικά για το πού και το πότε. Δεν ξέρω αν θέλω να είναι παραδοσιακός γάμος ή κάτι αντίστοιχο με αυτό που έκαναν η Ρούλα Ρέβη και ο Αποστόλης Τότσικας, οι οποίοι

παντρεύτηκαν στο Λος Άντζελες. Είναι ωραίο να μη σου γίνεται συνήθεια ο άλλος».
Πάντως, πρόταση γάμου τής έκανε ο Ανδρέας και μάλιστα γονατίζοντας. «Σοκαρίστηκα από την πρόταση γάμου του Ανδρέα. Ήταν πολύ ωραίο και ξαφνικό. Εκεί που πίναμε τον καφέ μας ένα πρωί, τον είδα γονατισμένο, χωρίς δαχτυλίδι, συγκινημένο –καθώς είχαμε κάνει κάτι κουβέντες το προηγούμενο βράδυ– και μου είπε “Έλενα, είσαι το φως της ψυχής μου, το φως της ζωής μου, δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο σαν εσένα και θέλω να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου μαζί σου. Θέλεις να με παντρευτείς;”. Για μένα ήταν δεδομένο ότι κάθε μέρα θα παλεύω για να είμαι καλά με το σύντροφό μου. Τώρα νιώθω κάτι ακόμη πιο δυνατό, αφού είναι ο άντρας μου. Εξάλλου, ζούμε ως παντρεμένοι από την ημέρα που γνωριστήκαμε, δεν έχουμε κοιμηθεί ποτέ χώρια. Δεν ξέρω πώς έγινε αυτό με τον Ανδρέα, δεν φοβήθηκα, μου αρέσουν τα ρίσκα. Τα μέτρια με σκοτώνουν» λέει στο People.

Δεν βάζει ταμπέλες στους ανθρώπους. Αγαπάει τον καθένα ξεχωριστά για αυτό που είναι, αδιαφορώντας για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. «Δεν βάζω ταμπέλες στους φίλους μου. Δεν μου αρέσει ο ρατσισμός. Εξάλλου, η διαφορετικότητα δηλώνει και τη μοναδικότητά μας. Συνήθως έχουμε αρνητική άποψη όταν φοβόμαστε κι αυτό συμβαίνει όταν δεν γνωρίζουμε. Δεν με έχουν ενοχλήσει ποτέ οι gay, έχω ακόμη και transexual φίλους, οι οποίοι έχουν αλλάξει φύλο. Για όλη μου τη στάση ευθύνεται η μητέρα μου. Ακόμη κι αν κάτι μου φαινόταν παράξενο ή περίεργο όταν ήμουν πιτσιρίκα, εκείνη μου έλεγε ότι δεν πρέπει να μιλάω κρίνοντας, αλλά να σκέφτομαι όπως σκέφτεται ο άνθρωπος που είχα απέναντί μου. Είχα gay φίλους από το δημοτικό ακόμη. Μπορεί κάποιοι να τους κορόιδευαν, αλλά εγώ έκανα παρέα μαζί τους. Είμαι πεπεισμένη για κάτι ακόμη: το bullying ξεκινάει από τους ενήλικες και τους γονείς και περνάει ως νοοτροπία στα παιδιά. Το βλέπουν στο σπίτι τους και δυστυχώς τα παιδιά, με τη σειρά τους, μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά».

Κι αν το δικό της παιδί ήταν gay; «Εύχομαι καταρχάς να γίνω μαμά. Αν το παιδί γεννηθεί gay, θα ήθελα να έρθει να μιλήσει σε μένα ή στην οικογένειά μας, στους συγγενείς μας. Δεν θέλω να κρύβεται από την οικογένειά του. Μα θα αγαπάω λιγότερο το παιδί μου, επειδή μπορεί να είναι gay; Δηλαδή, επιλέγεις να κάνεις ένα παιδί και δεν θα το αφήσεις να είναι αυτό που πραγματικά είναι; Ντροπή. Μα ποια στο καλό είμαι;».