Η τελευταία συνέντευξη της Νανάς στην «Α»: «Ήμουν βέβαιη πώς πεθαίνω»
Της Σπυριδούλας Κάμπου
Μεγάλη θλίψη έχει προκαλέσει ο θάνατος της Νανάς Καραγιάννη. Η ραδιοφωνική παραγωγός, που χρόνια έδινε μάχη με τη νευρική ανορεξία, έφυγε από τη ζωή, ξαφνικά το βράδυ της Δευτέρας, στον ύπνο της, στο σπίτι της, μόλις 28 κιλά. Μόλις πριν ενάμιση χρόνο κλήθηκε να δώσει τον πιο σκληρό της αγώνα για να κρατηθεί στη ζωή.
Μετά από ένα μήνα τότε στην εντατική, επέστρεψε σπίτι της,έτοιμη να το πολεμήσει, και να ακολουθήσει όλα αυτά που της είχαν πει οι γιατροί για να ζήσει. Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην «Α» ο θεράπων ιατρός της, δεν είχε κρύψει την ανησυχία του, για το μέλλον της, για το αν η ίδια θέλει να ζήσει. Οκτώ μήνες μετά τη νοσηλεία της, που όπως μου είχε εξομολογηθεί, ένιωσε ότι «πήγε και ήρθε» και ζει από θαύμα, σε συνέντευξή της στην «Α» μιλούσε για τη νέα αρχή που ήθελε να κάνει, αφήνοντας πίσω της τους εφιάλτες του παρελθόντος. Δεν κατάφερε όμως να τους αφήσει. Το μόνο που με είχε παρακαλέσει τότε, πριν δημοσιευτεί η συνέντευξη ήταν το εξής:”Σπυριδούλα σε παρακαλώ, μη βάλεις φωτογραφίες που ήμουν χάλια. Βάλε από τις νέες που είμαι πιο όμορφη”.
Tους τελευταίους μήνες βλέπουμε μια άλλη Νανά, πιο όμορφη, πιο λαμπερή, πιο υγιής. Τι έχει αλλάξει στη ζωή σου;
«Ευχαριστώ καταρχήν για τα όμορφα λογάκια. Προφανώς αυτό που άλλαξε είναι ότι κατάφερα-με γελοιοδέστατη καθυστέρηση ομολογουμένως-να βρω τους ρυθμούς μου, να έχω κοντά μου ΜΟΝΟ ανθρώπους που αγαπώ και χαμογελώ όταν τους κοιτώ και το οτι, μετά την τελευταία μου ταλαιπωρία ήρθα πιο κοντά στον Θεό, πάντα πίστευα αλλά μια τέτοια εμπειρία συγκλονίζει και αλλάζει κάθε άνθρωπο».
Πώς κυλάει η καθημερινότητά σου; Από που αντλείς ενέργεια;
«Η μέρα μου ξεκινά…χαράματα,5.00-5.30 το πρωί, εγώ και ο Αυτιάς!!! Ξεκινάω βλέπεις από πολύ νωρίς την αρθρογραφία και επιμέλεια του ladyslife.gr και αυτό απαιτεί χρόνο και συγκέντρωση. Αφιερώνω πάντα όμως μέσα στην μέρα μου όσο χρόνο καταφέρω για το σπίτι μου και την φροντίδα του, τις ρουτινιάρικες υποχρεώσεις αλλά και τους δικούς μου ανθρώπους! Kανόνας μου να μην παραμελώ τις φίλες μου, που είναι πολύ εκλεκτές. Όταν όμως με το καλό καλοκαιριάσει, καθημερινά σκοπεύω να περνώ λίγη ώρα στην θαλασσίτσα, το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο!».
Υπάρχει κάποια ερώτηση πλέον που δεν θέλεις να σου γίνεται από τους δημοσιογράφους γιατί σε στεναχωρεί;
«Θα ήθελα να μην με ρωτούν πια για την ανορεξία. Δεν έχω και κάτι περισσότερο να πω, το έχω εξαντλήσει το θέμα. Ωστόσο, καταλαβαίνω τους συναδέλφους και ποτέ δεν τους παρεξηγώ, γιατί μοιραία το ίδιο κάνω κι εγώ…».
Πριν από 8 μήνες έδωσες τη μεγαλύτερη μάχη σου και βγήκες νικήτρια… Τι έχεις να θυμάσαι από όλο αυτό που πέρασες;
«Αυτό που θυμάμαι είναι το ότι για 1η φορά ήμουν βεβαία πως πεθαίνω. Θυμάμαι το πόσο πάλεψα πραγματικά για να κρατηθώ,τ ο πόσο ανάγκη είχα την μαμά μου εκείνο τον καιρό(και πάντα),το πόσο ανήμπορη ένιωθα μπροστά σε αυτό που μου συνέβη και την φρικαλέα αίσθηση της ανάρρωσης από την εντατική που είναι οτι πιο σοκαριστικό και που δεν τολμούσα καν να διανοηθώ».
Θα έλεγες ότι ζεις από θαύμα, και ότι ο Θεός σου έδειξε την αγάπη του στο έπακρον;
«Είναι ξεκάθαρο πως ζω από θαύμα Θεού. Δεν περίμενε κανείς ότι θα τα καταφέρω, ούτε καν και εγώ για πρώτη φορά στη ζωή μου».
Σου έχουν μείνει εφιάλτες από εκείνη τη δύσκολη περίοδο του περσινού καλοκαιριού;
«Οι εφιάλτες τώρα σιγά-σιγά με αφήνουν. Ήταν βαθιά σοκαριστή εμπειρία».
Κάνοντας τον απολογισμό σου, ποια είναι τα λάθη που έκανες και τα πλήρωσες ακριβά;
«Το μεγαλύτερο μου λάθος που ακόμα πληρώνω είναι ότι ποτέ δεν κατάφερα να διαχειριστώ επαρκώς παιδικά τραύματα και προβλήματα, δεν τα συζητούσα, δεν τα μοιραζόμουν και τελικά, με έπνιξαν».
Ποια είναι η πιο δύσκολη ερώτηση που δεν τολμάς να κάνεις στον εαυτό σου;
«Η ερώτηση που κάνω στον εαυτό μου και πάντα με πονά είναι «Γιατί όλα αυτά, γιατί με τόση καθυστέρηση»;».
Όλοι αγαπάνε τη Νανά και το ξέρεις. Εσύ γιατί δεν την αγαπούσες τελικά;Τώρα την αγαπάς περισσότερο;
«Γιατί δεν είχα ιδέα πως με αγαπούν, δεν το είχα νιώσει, δεν το πίστευα με τίποτα. Αγάπη πολύ έχω λάβει μετά την περιπέτεια μου με την ανορεξία, αλλά ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ που αντισταθμίζει όλα τα περασμένα, γι αυτό είμαι πια ήρεμη και χαρούμενη!».
Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, ποιο είναι το κομβικό σημείο της ζωής σου, που θα άλλαζες σήμερα δρόμο για να μην περάσεις ότι πέρασες;
«Αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω δεν θα επέλεγα να κάνω αυτή την δουλειά».
Σου λείπει ένας μεγάλος έρωτας ή σε φοβίζει μία τέτοια «άφιξη» στη ζωή σου;
«Καθόλου δεν φοβάμαι τους έρωτες….τους γάμους πάλι πολύ!!!Ούτε για πλάκα!».
Οι άντρες φοβούνται τελικά τη Νανά όπως και κάθε δυναμική και ανεξάρτητη γυναίκα;
«Δεν με φοβούνται οι άντρες, αλλά πολύ περισσότερο με αγαπούν οι γυναίκες….εδώ που τα λέμε, και εγώ. Αγαπώ τις γυναίκες, τις θαυμάζω, τις καμαρώνω, τις λατρεύω, γι αυτό και έχω τις καλύτερες φίλες. Αν ήμουν μάλιστα gay θα είχα και το κεφάλι μου ήσυχο αλλά,τι να κάνεις; Δεν θα ζήσω και αυτή την εμπειρία…(γέλια)».
Τελικά η νευρική ανορεξία μπορεί να νικηθεί ή την «φυλακίζουμε» κάποια στιγμή σε κάποια άκρη του μυαλού μας και ζούμε με τον τρόμο μήπως το «τέρας» ξυπνήσει και πάλι;
«Εννοείται πως μπορεί να νικηθεί η ανορεξία, αλλά μόνο με ιατρική βοήθεια σοβαρή και σταθερή, εξειδικευμένη και αυστηρή και με πίστη στον Θεό».
Υπήρξαν κάποια κορίτσια που σου ζήτησαν τη βοήθειά σου;
«Αμέτρητα κορίτσια, γυναίκες, οι μαμάδες τους, επικοινωνούν όλα τα χρόνια μαζί μου για αυτό το θέμα και είμαι πάντα στην διάθεση τους και για πάντα, είναι υποχρέωσή μου».