«Θεωρώ ότι όλο το θέατρο είναι στιγμές ζωής»

 H Ελισάβετ Κωνσταντινίδου μιλάει για τους συναδέλφους της και για τις εμπειρίες που πρέπει να αποκτούν στον χώρο της υποκριτικής.

«Πιστεύω ότι οι ηθοποιοί δεν πρέπει να ξεκινάνε θέατρο πριν από τα 30 τους χρόνια. Γιατί σ’ αυτόν τον χώρο μετράνε, κατά τη γνώμη μου, πολύ περισσότερο οι εμπειρίες ζωής. Αλλά του καθενός ο δρόμος είναι πολύ προσωπικοί, κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι ανάγκες έχεις. Εμένα η ζωή μου με πήγε εκεί. Δεν θα ήμουν ώριμη αν ξεκινούσα το θέατρο σε μικρότερη ηλικία. Γιατί θεωρώ ότι όλο το θέατρο είναι στιγμές ζωής. Για να παίξεις στη σκηνή θα πρέπει να έχεις χάσει ανθρώπους, να έχεις κερδίσει ανθρώπους, να έχεις κλάψει, να έχεις χωρίσει, να έχεις πονέσει. Μέχρι να βγω στη σκηνή είχα κάνει πολλές δουλειές: από ασφαλίστρια, γραμματέας σε ναυτιλιακά και δικηγορικά γραφεία, πωλήτρια σε μαγαζί με μπιζού, μέχρι κλόουν σε πάρτι. Όλα αυτά όμως μέτρησαν αργότερα κυρίως στους ρόλους που ερμήνευσα».