Κίμων Φιορέτος: «Συνταξιδιώτης στη ζωή του άλλου»

Γεννήθηκε το 1978 στο Λουντ Σουηδίας και είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν» (2001), ενώ διδάσκει στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης από το 2011. Οι πιο πρόσφατες παραστάσεις που τον έχουμε δει να παίζει είναι: «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» (Αλμαδόβαρ), «Αχ αυτά τα φαντάσματα» (Εντουάρντο Ντε Φιλίππο), «24 ώρες Μερσιέ & Καμιέ» (Σ. Μπέκετ), «Το Κουρδιστό Πορτοκάλι» (Ά. Μπέρτζες), «72 ώρες» (Α. Λαζαρίδου – Γ. Χατζηπαύλου), αλλά και στην πρόσφατη ταινία μικρού μήκους το «Σπίτι/Home» (Alison Folland).

Μιλάμε βεβαίως για τον Κίμωνα Φιορέτο, που αυτό το διάστημα τον βρίσκουμε στο Μαύρο Κουτί / Black Box του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης» (Πειραιώς 206  Ταύρος, τηλ.: 210-3418550 και 210-3418579), κάθε Δευτέρα και Τρίτη έως 27 Φεβρουαρίου, να παίζει στην παράσταση «Σε μια… Μέρα», μαζί με τον Φάνη Παυλόπουλο, παράσταση της οποίας έχει επίσης και την ευθύνη της μετάφρασης, ενώ η σκηνοθεσία ανήκει στη Σόφη Παπαδοπούλου.

«Κρίνει φίλους ο καιρός, ως χρυσόν το πυρ», έλεγε ο Μένανδρος. Πράγματι, το θέμα της παράστασης είναι η φιλία ανάμεσα σε δύο άντρες και η προσπάθεια να παραμείνει αλώβητη, ανθεκτική στον χρόνο, όπως και ο χρυσός στη φωτιά… Η «Α» αναζήτησε τον Κίμωνα Φιορέτο και θέλησε να του αποσπάσει τις μύχιες σκέψεις του πάνω στο θέμα που διαπραγματεύτηκε, τόσο από τη θέση της μετάφρασης όσο και από τη θέση του ηθοποιού. Κι εκείνος, ευγενής ων, δέχτηκε πρόθυμα να λύσει τις όποιες απορίες μας, προσκαλώντας μας μάλιστα να παρακολουθήσουμε τη σκέψη του μέσα από τις διαδρομές της μαύρης αυτής κωμωδίας του Άλλεν Μπάρτον.

Ιχνηλατώντας… με την Καίτη Νικολοπούλου

⇒ Η παράσταση «Σε μια… Μέρα» δίνει έμφαση στην αντρική φιλία. Ποιο είναι, κατά τη γνώμη σας, το δομικό συστατικό μιας τέτοιας σχέσης;
«Το χιούμορ, ο “κώδικας” και η αίσθηση της αλληλεγγύης, αλλά σ’ ένα διαφορετικό επίπεδο από το “απλά συμφωνώ με αυτά που λες”. Σε μια αντρική φιλία νομίζω ότι αυτά τα συστατικά είναι πολύ σημαντικά. Το χιούμορ είναι το λιπαντικό μιας σχέσης και η εκτίμηση της ευφυΐας του άλλου. Ο κώδικας είναι το χτίσιμο της σχέσης, δηλαδή οι κοινές εμπειρίες. Το απόσταγμα αυτών των εμπειριών μπορεί να είναι μια κλεφτή ματιά γεμάτη νόημα, δυο λέξεις που θα θυμίσουν κάτι από το παρελθόν κ.λπ. Τώρα, για να περιγράψω το είδος αλληλεγγύης στο οποίο αναφέρομαι, θα χρησιμοποιήσω ένα προσωπικό παράδειγμα: Έχω έναν φίλο με τον οποίο μπορεί να κάνουμε να μιλήσουμε για έναν ολόκληρο χρόνο, αλλά ξέρω ότι εάν τον πάρω στις 4 το πρωί γιατί κάτι μου έχει συμβεί, θα είναι έξω από την πόρτα μου μέσα σε δέκα λεπτά, χωρίς να ρωτήσει καν το γιατί! Υπάρχει μια φράση που μου αρέσει πολύ: “Ένας φίλος θα σε βοηθήσει να μεταφέρεις ένα πτώμα από το σαλόνι σου, ένας καλός φίλος δεν θα σε ρωτήσει ποτέ γιατί υπάρχει ένα πτώμα στο σαλόνι σου”».

⇒ Ποιοι παράγοντες μπορούν να μπουν εμπόδιο σε μια μακροχρόνια φιλία μεταξύ ανδρών;

«Οι υποχρεώσεις, η οικογένεια (παιδιά – σύζυγος), γενικά η καθημερινότητα. Ακόμα ο χρόνος ή η απόσταση μπορεί να αποξενώσει δυο άτομα. Καμιά φορά, ίσως και το παρελθόν!»

⇒ Πόσες υποχωρήσεις μπορεί να κάνει κανείς στον βωμό της φιλίας;
«Είναι πολύ σχετικό αυτό. Κανονικά μια φιλία δεν πρέπει να σου ζητάει πολλές θυσίες, γιατί αυτό κλονίζει μια σχέση (αν όντως μου ζητήσεις να μεταφέρω ένα πτώμα από το σαλόνι σου, θα το κάνω – αλλά η φιλία μας δεν θα είναι πια η ίδια). Η φιλία δεν είναι δουλειά, ούτε υποχρέωση, ούτε σχέση συμβίωσης. Είναι κάτι άλλο. Είναι σαν να είσαι συνταξιδιώτης στις εμπειρίες, σαν να είσαι μάρτυρας της ζωή του άλλου!»

⇒ Θα μας συστήσετε τον ήρωα που υποδύεστε; Έχετε κοινά χαρακτηριστικά ή είστε εκ διαμέτρου αντίθετοι;

«Είμαι ο Νταν, σαραντάρης με πολλές σπουδές και τώρα πια οικογενειάρχης. Πολιτικά και κοινωνικά θα λέγαμε ότι είμαι συντηρητικής ιδεολογίας και δεν μου αρέσουν οι πολλές αλλαγές. Γενικά στους χαρακτήρες που υποδύομαι ψάχνω τις διαφορές, γιατί πιστεύω ότι τα κοινά σημεία τακτοποιούνται από μόνα τους. Εδώ το κοινό μας χαρακτηριστικό είναι αυτό που λέμε “ranting” (είμαι ένας χείμαρρος απόψεων και γκρίνιας και, όταν αρχίσω να μονολογώ, αν θες να σταματήσω πρέπει να περιμένεις να τελειώσω!). Οι διαφορές είναι σίγουρα βιωματικές. Ο Νταν είχε μια πολύ περίεργη οικογένεια, εγώ από την άλλη είχα και έχω μια οικογένεια που με υποστηρίζει σε κάθε βήμα. Τώρα σχετικά με αυτά που μπορεί να λέει ο Νταν, συμφωνώ ή διαφωνώ δεν έχει σημασία. Ως ηθοποιός είμαι υποχρεωμένος να υποστηρίξω αυτά που πιστεύει “με πάθος” μέχρι το τέλος!»

⇒ Το κείμενο φέρει την υπογραφή του Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα Άλλεν Μπάρτον. Υπάρχουν παραλληλισμοί ή αναλογίες με τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα;

«Ναι, υπάρχουν, και αυτό είναι απόρροια και της παγκοσμιοποίησης αλλά και της τεχνολογίας. Μπορεί οι αναφορές να μην είναι αμιγώς ελληνικές, αλλά δεν διαφέρουν σε κάτι που μπορεί να βιώνουμε τώρα».

⇒ Γιατί να παρακολουθήσει την παράσταση ένας άνδρας; Και γιατί μια γυναίκα;

«Δεν ξεχωρίζω άντρα από γυναίκα, ούτε βρίσκω ιδιαίτερους λόγους για τους οποίους ένας άντρας θα το παρακολουθούσε διαφορετικά από μια γυναίκα. Το έργο μιλάει για τη φιλία, μιλάει για το κοινό παρελθόν και μιλάει για τα μυστικά και τις διαφορές. Το ερωτηματικό που προκύπτει μέσα από το έργο είναι πόσο καλά νομίζουμε ότι γνωρίζουμε κάποιον και, στην περίπτωση που πιστεύουμε ότι τον γνωρίζουμε, αυτό που τελικά αποδεχόμαστε ως γνώριμο έχει να κάνει με την “ιδέα” που έχουμε γι’ αυτόν ή με το ποιος πραγματικά είναι; Και αυτή είναι μια ερώτηση που αφορά και τα δύο φύλα».

⇒ Στην παράσταση πρωταγωνιστείτε, αλλά έχετε κάνει και τη μετάφραση. Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσαμε κατά τη μεταφορά του έργου στα ελληνικά και πώς τις ξεπεράσατε;

«Την αγαπώ τη διαδικασία της μετάφρασης. Είναι σαν ένα τεράστιο παζλ, όπου πρέπει να βρεις τις κατάλληλες λέξεις, τον κατάλληλο ρυθμό και τη φωνή του συγγραφέα, ώστε να μπορέσεις ν’ αφηγηθείς ακριβώς την ιστορία, έτσι όπως αυτός ήθελε να την πει. Στη συγκεκριμένη μετάφραση, υπήρξα πολύ τυχερός γιατί ο συγγραφέας είναι εν ζωή και γιατί τον γνωρίζω προσωπικά, και αυτό διευκόλυνε την εκπόνηση της μετάφρασης. Όσο για τη μεταφορά κάποιων γλωσσικών ιδιωματισμών, τα χρόνια που πέρασα στην Αμερική νομίζω ότι με βοήθησαν πολύ».

«Σε μια…μέρα»

Κοφτή, καυστική, με γλώσσα σύγχρονη, σκληρή και ταυτόχρονα τρυφερή. Η μαύρη κωμωδία του Άλλεν Μπάρτον «Σε μια… μέρα» είναι ένας «καθρέφτης» του σύγχρονου άνδρα. Εστιάζει στις ανθρώπινες σχέσεις που δοκιμάζονται, αλλά και στις συνθήκες που τις διαμόρφωσαν οι οποίες θυμίζουν καζάνι που βράζει. Το έργο ξεκίνησε την πορεία του το 2013 από το Λος Άντζελες, διακρίθηκε μεταξύ άλλων ως ένα από τα δέκα Καλύτερα Νέα Θεατρικά Κείμενα από το LA Weekly, ενώ έχει παρουσιαστεί στη Νέα Υόρκη, το Παρίσι, το Εδιμβούργο, το Κάνσας.

Ο Τζεφ και ο Νταν είναι δύο άνδρες γύρω στα σαράντα. Επιτυχημένοι επαγγελματίες με ζηλευτά προνόμια. Παλιοί συμφοιτητές και καλοί φίλοι, οι οποίοι έχουν να συναντηθούν τέσσερα χρόνια. Η επικοινωνία τους σ’ αυτό το διάστημα περιορίζεται σε επιπόλαιο chat μέσω των social media. Ώσπου φτάνει η στιγμή να βρεθούν ξανά. Για έναν καφέ. Πόσα έχουν αλλάξει, άραγε, από την τελευταία τους συνάντηση; Ο Τζεφ, φιλελεύθερος και προοδευτικός, έχει απεμπολήσει προ πολλού τα κοινωνικά στερεότυπα και τα «κεκτημένα κυρίαρχα δικαιώματα» που προσδιόριζαν για δεκαετίες τον μέσο άνδρα. Ο Νταν, από την άλλη, βαθιά συντηρητικός και επικριτικός, με μια τάση θυματοποίησης για όλα όσα θεωρεί ότι του συμβαίνουν και βάλλουν την ταυτότητα και τη ζωή του. Το ρήγμα μεταξύ τους είναι εμφανές. Η συνάντησή τους από ευχάριστη συγκυρία θα μεταμορφωθεί σε βασανιστική εξομολόγηση… Μπορεί άραγε η μακροχρόνια φιλία τους να επιβιώσει σε πείσμα των εκ διαμέτρου αντίθετων πολιτικών και κοινωνικών πεποιθήσεών τους; Και, άραγε, στον βωμό της φιλίας μπορεί κανείς να συγχωρέσει ή και να δεχθεί τα πάντα;

Ταυτότητα παράστασης

«Σε μια… Μέρα»

Η μαύρη κωμωδία του Άλλεν Μπάρτον

Σκηνοθεσία: Σόφη Παπαδοπούλου

Μετάφραση: Κίμων Φιορέτος

Σκηνογράφος/ενδυματολόγος: Μαρία Καραπούλιου

Σχεδιασμός φώτων: Πάνος Γκόλφης

Σχεδιασμός ήχου/μουσική: Λευτέρης Δασκαλαντωνάκης

Φωτογραφίες/σκηνοθεσία trailer/μοντάζ: Πάτροκλος Σκαφίδας

Βοηθός σκηνοθέτη: Ερατώ Αγγουράκη

Δημόσιες Σχέσεις και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will

Παραγωγή: iWa Theater & Film Productions

Ερμηνεύουν: Κίμων Φιορέτος, Φάνης Παυλόπουλος