Κύκλωμα… ασπρίσματος «μαυρισμένων» του Τειρεσία

Είναι γεγονός ότι την ημέρα που ο πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, δήλωνε από το Καστελόριζο την είσοδο της Ελλάδας στον αστερισμό των μνημονίων, κανείς δεν περίμενε τι θα ακολουθούσε. Αυτό που σίγουρα, όμως, θα περίμενε είναι ότι οι τράπεζες θα ήταν προσεκτικότερες στις κινήσεις τους και θα ασκούσαν περισσότερη εποπτεία των δανειοδοτήσεων καθώς η χώρα είχε μπει επισήμως σε περίοδο κρίσης από το 2009.

Ρεπορτάζ: Σπύρος Παπαδάκης

Το δυστύχημα είναι πως όχι μόνο δεν έγιναν τα παραπάνω, αντιθέτως τα (παρα)τραπεζικά κυκλώματα που δρούσαν από το 2004 και έδιναν παράνομα τραπεζικά δάνεια έκαναν πάρτι.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Α», από το 2004 έως και τις μέρες μας λειτουργούσε κύκλωμα τραπεζικών υπαλλήλων που σε συνεργασία με ανθρώπους σε θέσεις-κλειδιά στον «Τειρεσία» μπορούσαν να αλλοιώσουν τα στοιχεία στα δεδομένα πληροφοριών τής κατά τα άλλα αδιάβλητης υπηρεσίας.
Ο «μιλημένος» υπάλληλος της τράπεζας, έχοντας μπροστά του όλα τα δικαιολογητικά του επιχειρηματία που ζητούσε εκ νέου επιχειρηματικό δάνειο και γνωρίζοντας ότι είναι «μαυρισμένος», καλούσε τον υπάλληλο στα τερματικά του «Τειρεσία» και ζητούσε την ίδια μέρα και για συγκεκριμένες ώρες το ΑΦΜ του ενδιαφερόμενου να είναι καθαρό!
Το αποτέλεσμα ήταν, κατά τον τυπικό μεν αλλά ουσιαστικό έλεγχο του τραπεζικού υπαλλήλου, ο πελάτης να φαίνεται με άριστη πιστοληπτική ικανότητα που αποτυπωνόταν στο επίσημο έγγραφο από τον Τειρεσία. Ο υπάλληλος το τύπωνε, το σφράγιζε και το έβαζε μέσα στον φάκελο με τα υπόλοιπα δικαιολογητικά. Αυτή βεβαίως την τακτική την ακολουθούσαν όταν όλα τα υπόλοιπα δικαιολογητικά κρίνονταν επαρκή για την έγκριση του δανείου.

Καλοστημένο κύκλωμα…
Οι μαρτυρίες που προέκυψαν από την έρευνα της «Α» λένε ευθέως ότι επρόκειτο για ένα πολύ καλά στημένο κύκλωμα που έβγαζε τεράστιο κέρδος ανά δάνειο.
Ο Κ.Τ., ένας από τους πολλούς επιχειρηματίες που είδε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να καταρρέει η επιχείρησή του, περιγράφει με ιδιαίτερα εμφατικό τρόπο τη διαδικασία: «Είχα συνολικά πάρει επαγγελματικά δάνεια που ξεπερνούσαν τα 2 εκατ. ευρώ για την ανάπτυξη των επιχειρήσεών μου. Μέχρι ένα σημείο δεν είχα πρόβλημα και ήμουν τυπικός στις υποχρεώσεις μου. Οι λάθος πολιτικές των κυβερνήσεών μας και η μείωση των αποδοχών του κόσμου είχε άμεσο αντίκτυπο στα έσοδά μου με αποτέλεσμα να αρχίσω να κλείνω τα μαγαζιά μου. Είχα πραγματικά μείνει στον άσο και ήμουν απελπισμένος διότι δεν μου είχαν μείνει χρήματα ούτε για τις σπουδές των παιδιών μου», μας λέει χαρακτηριστικά.
«Φίλος μου και δικηγόρος μου σε πολλές υποθέσεις μού μίλησε για ένα συγκεκριμένο κατάστημα στην Αθήνα, συγκεκριμένης τράπεζας, ότι θα μπορούσε να μου βγάλει δάνειο ξεπερνώντας το εμπόδιο του Τειρεσία που ήταν και το μοναδικό μου πρόβλημα. Ζήτησα δάνειο €300.000 με την προοπτική να τα βγάλω στο εξωτερικό και να έχω να ζήσω την οικογένειά μου. Ακολούθησα τη διαδικασία που μου υπέδειξαν με μοναδική μου υποχρέωση κατά την εκταμίευση να δώσω –σταδιακά και μέσα σε διάστημα έξι μηνών– το ποσό των €50.000 στον τραπεζικό υπάλληλο που μου έβγαλε το δάνειο».

Τζίρος εκατομμυρίων
Οι άνθρωποι που μίλησαν την «Α» περιγράφουν ένα πολύ σκληρό κύκλωμα που όταν κάποιος καθυστερούσε να δώσει το συμφωνηθέν ποσό, απειλούσε και δημιουργούσε διάφορα προβλήματα πάντα παρασκηνιακά.
Τα χρήματα για ευνόητους λόγους έπρεπε να δίνονται μετρητά για να μην υπάρχουν ίχνη και αποδείξεις, με τον κίνδυνο πάντα κάποιος από τους ευνοημένους πελάτες να μην αποδώσει όλο το ποσό. Η «ταρίφα» δεν ήταν συγκεκριμένη και δεν είχε πάντα να κάνει με το ποσό που ζητούσε ο δανειολήπτης. Οι άνθρωποι του κυκλώματος είχαν επιλέξει να ζητούν από €20.000 έως και €50.000 για να μπορούν να τα εισπράττουν όλο το ποσό μέσα στο εύλογο, γι’ αυτούς, χρονικό περιθώριο των 6 μηνών.
Ποσά μεγαλύτερα ήταν «προβληματικά», σύμφωνα με άνθρωπο που γνωρίζει εκ των έσω την λειτουργία του κυκλώματος: «Δεν μπορούσαν να “δέσουν” τους πελάτες αυτούς ότι σίγουρα θα τους δώσουν τα χρήματα. Όταν δεν το έκαναν τότε έπεφταν τηλέφωνα και απειλές. Αυτά τα φαινόμενα ήταν σπάνια όλα αυτά τα χρόνια διότι κατάφεραν να κρατήσουν χαμηλά το ποσοστό κέρδους. Άλλωστε κάλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι! Από ένα σημείο και έπειτα ήταν τόσο πολλή η “πελατεία” που έπρεπε να είναι περισσότερο προσεχτικοί για να μην τους πιάσουν, οπότε ξεκίνησαν να κάνουν και επιλογές».
Στην ερώτηση της «Α» για τον αριθμό των καταστημάτων που έκαναν αυτή τη δουλειά, η απάντηση μας αφήνει άφωνους: «Δεν ήθελαν πολλά καταστήματα, διότι όσο περισσότεροι εμπλεκόμενοι τόσο λιγότερα τα χρήματα που αναλογούν στον καθένα. Υπήρχαν καταστήματα στην Αθήνα, στη Λαμία, στη Θεσσαλονίκη, στη Πάτρα και γενικά όπου υπήρχαν “κοινοί υπάλληλοι”. Δηλαδή, άνθρωποι που είτε είχαν δουλέψει στον Τειρεσία και έφυγαν για να πιάσουν δουλειά σε τράπεζα είτε άνθρωποι που έκαναν την αντίθετη διαδρομή και είχαν εμπιστοσύνη στον διευθυντή του καταστήματος στο οποίο εργάζονταν».

Κ2————–

Η Black Rock χτύπησε
τα πρώτα καμπανάκια

Όταν η Black Rock έκανε επισταμένο και αναλυτικό έλεγχο στις δανειοδοτήσεις των τραπεζών, διαπίστωσε ότι υπήρχαν «μαυρισμένοι» πελάτες από π.χ. το 2007 έως το 2015 και το 2010 είχαν πάρει δάνειο. Εκεί κάπου άρχισαν να πονηρεύονται ότι κάτι δεν πάει καλά με το σύστημα και ζήτησαν να ληφθούν μέτρα αντιμετώπισης του φαινομένου.
Ξεκίνησε μάλιστα έλεγχος τόσο σε συγκεκριμένα καταστήματα όσο και σε δικηγορικά γραφεία για να συνδυάσουν ονόματα και περιόδους. Για ένα χρονικό διάστημα το «παραμάγαζο» ανέστειλε τη λειτουργία του. Ωστόσο από την έρευνα της «Α» προκύπτει ότι μόλις χαλάρωσαν οι έλεγχοι, ξανά άνοιξε με λιγότερο όμως όγκο δανείων και με τη συμμετοχή πολύ λιγότερων καταστημάτων.