Μάθε, παιδί μου, για την… ομοφυλοφιλία!

Το υπουργείο Παιδείας, με εγκύκλιό του που έχει ήδη προκαλέσει τεράστια ταραχή στους εκπαιδευτικούς και στους γονείς, ζητάει την εκπαίδευση μαθητριών και μαθητών επί μία εβδομάδα σε μία σειρά ζητημάτων, υπό τον γενικό τίτλο «Σώμα και ταυτότητα», μεταξύ των οποίων και η… ομοφυλοφιλία.

Είναι το ίδιο υπουργείο που θέλει θρησκειολογία αντί για (προαιρετικά) θρησκευτικά και που στοχεύει στην περικοπή ωρών από τα Αρχαία Ελληνικά και την Ιστορία.

Το ίδιο υπουργείο, που στέλνει παιδιά σε κολυμβητήρια για να μάθουν δήθεν κολύμβηση, αλλά κόβει ώρες Φυσικής Αγωγής.

Το ίδιο υπουργείο, που… απαγορεύει στα σχολεία την είσοδο γονέων και κηδεμόνων.

Κατάντια… Ξεφτίλα… Και αγανάκτηση. Μεγάλη και συσσωρευμένη αγανάκτηση!

«Δεν χρειάζεται, παιδί μου, να μάθεις την Αντιγόνη του Σοφοκλή, ούτε για ποια σημαία και για ποια θρησκεία πολέμησαν οι πρόγονοί σου, αλλά πρέπει να μάθεις για την ομοφυλοφιλία». Αυτό λέει, με άλλα λόγια, το υπουργείο Παιδείας στα παιδιά των Ελλήνων.

Και, φυσικά, ρίχνει τον «σπόρο», ώστε οι Έλληνες των επομένων γενεών, όχι απλά να θεωρούν ως κανονικότητα την ομοφυλοφιλία, αλλά μέσα στην ευρύτερη άγνοιά τους να τη θεωρούν ίσως και… trendy, must και… «ουάου» (που έλεγε και μια ψυχή).

Παραφρονήσαμε; Κάποιοι ίσως ναι… Κάποιοι άλλοι δεν παραφρόνησαν, απλώς εξυπηρετούν τον σκοπό τους. Και ποιος είναι αυτός; Όχι βέβαια η καλά και ντε μετατροπή των Ελλήνων σε έναν gay λαό, αλλά η καλά και ντε αποτίναξη όλων των διαχρονικών αξιών της πατρίδας και του έθνους. Η πλήρης αποθρησκοποίηση της χώρας και η κατάρρευση του μόνου θεσμού που κρατάει τους Έλληνες όρθιους ακόμα και στα σκοτεινά χρόνια της κρίσης: της οικογένειας!

Το μήνυμα που εκπέμπεται από πολλά «ηχεία – χαλκεία» είναι ευθύ: «Ξεχάστε τι πάει να πει πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια. Όλα αυτά είναι… πασέ. Αν θέλεις να ανήκεις στον σύγχρονο κόσμο πρέπει να είσαι άθεος και άπατρις. Η μάνα σου είναι μόνο το… δοχείο που σε έφερε στη ζωή και τίποτα παραπάνω».

Και πίσω απ’ όλα αυτά, βρίσκεται τελικά ένας κόσμος τέλειων δούλων και ένα έθνος χωρίς μέλλον. Μια χώρα που έχει ξεχάσει την ιστορία και την ταυτότητά της και ένας λαός που έχει απορρίψει τη φιλοπατρία και τη φιλοθεία που από αρχαιοτάτων χρόνων τον χαρακτήριζε.

Και το επόμενο ερώτημα είναι: Έλληνες, θα υποκύψουμε; Θα τους κάνουμε τη χάρη να… εξαφανιστούμε από τον χάρτη; Χτυπάνε πλέον κατάκαρδα την παιδεία, την ιστορία, τη θρησκεία μας. Θα τους αφήσουμε;

Εγώ λέω: όχι και πάλι όχι! «Σε τούτα ’δώ τα μάρμαρα καμιά σκουριά δεν πιάνει», φωνάζει ακόμα ο ποιητής και ο όρκος των αγωνιστών του 1821 «υπέρ θρησκείας και πατρίδας» είναι ακόμα ζωντανός. Όπως ζωντανή πιστεύω ότι είναι ακόμα και η καρδιά των Ελλήνων, που θα ακυρώσουν εν τη πράξει την εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας. Η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών μας δίνει ήδη το παράδειγμα. Άλλωστε, ο οφειλόμενος σεβασμός σε κάθε άνθρωπο και σε κάθε (σεξουαλική) ιδιαιτερότητα δεν έχει ανάγκη… σεμιναρίων. Απλά είναι θέμα παιδείας. Παιδείας, που κάποιοι δεν θέλουν για τα παιδιά μας. Αλλά δεν θα τους περάσει.

Γιατί εμείς, οι Έλληνες, δεν είμαστε απλά περισσότεροι, αλλά έχουμε και το δίκιο με το μέρος μας…

(*) Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι ανεξάρτητος βουλευτής και πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ «Α»

Μοιάζει αναχρονιστικό εν έτει 2017 η ελληνική κοινωνία να συζητά θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού. Ακόμη πιο αναχρονιστικές –ενίοτε και ρατσιστικές– είναι οι κραυγές περί «αμαρτωλών» ή «άρρωστων» ανθρώπων που χαρακτηρίζονται ως τέτοιοι εξαιτίας του αναφαίρετου δικαιώματός τους να κάνουν ό,τι θέλουν στην κρεβατοκάμαρά τους.
Ωστόσο όταν σε αυτό το ευαίσθητο θέμα γίνεται κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας, το πράγμα αρχίζει να γίνεται πολύπλοκο. Δεδομένης της απόφασης του υπουργείου Παιδείας να καθιερώσει θεματικές εκπαιδευτικές εβδομάδες προκριμένου οι μαθητές να ενημερωθούν –μεταξύ άλλων- για τα διεμφυλικά άτομα και γενικότερα για το «σώμα και την ταυτότητα», εύλογα αναρωτιούνται αφενός οι γονείς ποια εκμοντερνισμένα πρότυπα θα διδαχθούν τα παιδιά τους, αφετέρου οι δάσκαλοι τι ακριβώς μάθημα θα κληθούν να διδάξουν.
Όπως πληροφορείται η «Α» ήδη σε κεντρικό σχολείο της Αθήνας οι διδάσκοντες αιτήθηκαν αρμοδίως να γίνουν από ειδικούς οι σεμιναριακού τύπου διδασκαλίες, δηλώνοντας ουσιαστικά «αδιάβαστοι» για τόσο λεπτά ζητήματα.
Καλά, λοιπόν, τα σύγχρονα εκπαιδευτικά προγράμματα και ακόμη καλύτερες οι υπουργικές προθέσεις. Αλλά όταν το σύστημα στερείται βασικών δομών και η εξαγγελίες έρχονται να εφαρμοστούν χωρίς στοιχειώδες πλαίσιο –κοινωνικό και εκπαιδευτικό– το παιχνίδι είναι, αν όχι επίφοβο, σίγουρα χαμένο από τα… αποδυτήρια.