«Μήνυμα» Θάνου κι ο νοών νοείτω
Η εκδήλωση για τον εορτασμό των 21 ετών από την ίδρυση της Εθνικής Σχολής Δικαστών φαίνεται πως ήταν μία καλή αφορμή για την πρόεδρο του Αρείου Πάγου Αγγελική Θάνου να στείλει αιχμηρό μήνυμα με πολλούς αποδέκτες.
Υπό άλλες συνθήκες τα όσα είπε στη συγκεκριμένη εκδήλωση η κυρία Θάνου θα είχαν περισσότερο εθιμοτυπική σημασία για τα ΜΜΕ, αλλά τώρα τα λόγια της προέδρου του Αρείου Πάγου περί μεθόδων «σπίλωσης και εκφοβισμού δικαστών» αποκτούν άλλο βάρος. Κι αυτό διότι «τρέχει» η μηνυτήρια αναφορά που προ μερικών ημερών δήλωσε ότι κατέθεσε εναντίον της για απόπειρα δωροληψίας ο επιχειρηματίας Ανδρέας Βγενόπουλος.
Τι ακριβώς είπε η κα Θάνου; Καταρχάς διατύπωσε κάποιες από τις πάγεις θέσεις της αναφορικά με τη λειτουργία της Δικαιοσύνης και τον ρόλο των δικαστών, αλλά στη συνέχεια του χαιρετισμού της είπε πώς «το τελευταίο διάστημα, κατά το οποίο, οι Έλληνες Δικαστές και Εισαγγελείς έχουν εντατικοποιήσει τις προσπάθειές τους για την διερεύνηση και την τιμωρία της διαπλοκής και της διαφθοράς, διαπιστώνονται μέθοδοι σπίλωσης και εκφοβισμού τους, εκ μέρους ορισμένων εκ των εμπλεκομένων προσώπων, ακόμη και κατά των Ανωτάτων Δικαστών».
Κι εκεί ακριβώς ήταν και η στιγμή που η κα Θάνου επικαλέστηκε μία αναφορά του Πλάτωνα από την «Πολιτεία» στη οποία ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος αναφέρει ότι «η χειρότερη μορφή αλαζονείας της διαφθοράς είναι όταν ο άδικος συκοφαντεί τον δίκαιο».
Εν συνεχεία η πρόεδρος του Αρείου Πάγου εξέφρασε την πεποίθηση ότι «οι ακέραιοι δικαστές αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του δικαστικού σώματος και εξακολουθούν με σθένος, αμεροληψία και αντικειμενικότητα να ασκούν τα καθήκοντα τους, όπως ακριβώς αρμόζει στους ανεξάρτητους δικαστές».
Αναλυτικά, ο χαιρετισμός της προέδρου του Αρείου Πάγου, έχει ως εξής
«Εξοχώτατε κ. Πρόεδρε της Δημοκρατίας,
Κυρίες και κύριοι,
»Η Δικαστική Εξουσία, είναι, σύμφωνα με την μη αναθεωρητέα διάταξη του άρθρου 26 του Συντάγματος, η μια εκ των τριών και ισότιμη με τις άλλες δύο Εξουσίες, οι οποίες (Νομοθετική-Εκτελεστική και Δικαστική) αποτελούν το θεμέλιο του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.
»Οι εφαρμοστές του Δικαίου, οι Δικαστικοί Λειτουργοί, μέχρι το έτος 1995, εισέρχονταν στο Δικαστικό Σώμα, μετά από αυστηρές εξετάσεις, ενώπιον Επιτροπής, που αποτελείτο από Δικαστές και Εισαγγελείς του Ανωτάτου Δικαστηρίου και από Καθηγητές του Δικαίου και χωρίς οποιαδήποτε άλλη προηγούμενη συναφή εκπαίδευση.
»Τη σύλληψη και την υλοποίηση της ιδέας για την ίδρυση Σχολής Δικαστών στην Ελλάδα είχε ο αείμνηστος Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Στέφανος Ματθίας, ο οποίος είχε κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία, στο Πανεπιστήμιο του Μπορντώ, όπου εδρεύει η Γαλλική Σχολή Δικαστών και ήταν ένθερμος οπαδός του συστήματος αυτού εκπαίδευσης των Δικαστών.
»Ο ίδιος ανέλαβε και ως ο πρώτος Γενικός Διευθυντής της Σχολής, το έτος 1995, όταν αυτή άρχισε να λειτουργεί, και συνεισέφερε πολλά, για τη σωστή διοργάνωση και λειτουργία της, μαζί, βεβαίως, και με όλους τους μεταγενέστερους Γενικούς Διευθυντές, οι οποίοι, σύμφωνα με τον Κανονισμό της Σχολής, ορίζονται εναλλάξ για μία θητεία, από τους Αρεοπαγίτες και τους Συμβούλους Επικρατείας, αντίστοιχα. Η πρώτη σειρά Δικαστικών Λειτουργών αποφοίτησε από τη Σχολή το έτος 1996, σήμερα δε τα μέλη της πρώτης σειράς κατέχουν το βαθμό του Εφέτη ή Αντεισαγγελέα Εφετών στην Πολιτική και Ποινική Δικαιοσύνη.
»Ο σημερινός Γενικός Διευθυντής, Σύμβουλος Επικρατείας κ. Πικραμένος άσκησε με ιδιαίτερη επιτυχία τα διευθυντικά του καθήκοντα, κατά την τριετή θητεία του και πέραν των άλλων, ανέδειξε τον ρόλο της Σχολής ευρύτερα μέσα στον Ευρωπαϊκό χώρο. Σε λίγες ημέρες αναλαμβάνει τα καθήκοντά του, λόγω λήξεως της θητείας του κ. Πικραμένου, ο νέος Γενικός Διευθυντής, Αρεοπαγίτης κ. Κράνης, στον οποίον εύχομαι Καλή Επιτυχία στο έργο του.
»Η προσφορά της Εθνικής Σχολής Δικαστών στην ορθή λειτουργία της Δικαιοσύνης είναι μεγίστη, διότι πέραν της επιστημονικής καθοδήγησης, προσπαθεί να εμπνεύσει τόσο στους σπουδαστές, όσο και στους επιμορφούμενους υπηρετούντες Δικαστές, υψηλό φρόνημα ευθύνης, ήθος και ανεξαρτησία γνώμης.
»Κυρίες και Κύριοι,
Το θεμέλιο του Κράτους Δικαίου είναι η ανεξαρτησία των Δικαστών. Η προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των Δικαστικών Λειτουργών διασφαλίζεται από το Σύνταγμα και πρέπει να γίνεται σεβαστή από όλους. Κυρίως, όμως, διασφαλίζεται από τον ίδιο το Δικαστή, ο οποίος οφείλει να ασκεί τα καθήκοντά του με ακεραιότητα, και με αμεροληψία και να αποκρούει τις τυχόν προσπάθειες παρεμβάσεων, από οποιονδήποτε και εάν προέρχονται.
»Το τελευταίο διάστημα, κατά το οποίο, οι ΄Ελληνες Δικαστές και Εισαγγελείς έχουν εντατικοποιήσει τις προσπάθειές τους για την διερεύνηση και την τιμωρία της διαπλοκής και της διαφθοράς, διαπιστώνονται μέθοδοι σπίλωσης και εκφοβισμού τους, εκ μέρους ορισμένων εκ των εμπλεκομένων προσώπων, ακόμη και κατά των Ανωτάτων Δικαστών.
»Ο Πλάτων, στην Πολιτεία του, αναφέρει ότι η χειρότερη μορφή αλαζονείας της διαφθοράς είναι όταν ο άδικος συκοφαντεί τον δίκαιο.
»Κυρίες και κύριοι,
Διαβεβαιώνω ότι οι μέθοδοι αυτοί συκοφάντησης και εκφοβισμού δεν αγγίζουν τους ακέραιους και έντιμους Δικαστές, που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του Δικαστικού Σώματος και οι οποίοι εξακολουθούν με σθένος και με αντικειμενικότητα και αμεροληψία να ασκούν τα καθήκοντά τους, όπως ακριβώς αρμόζει στους ανεξάρτητους Δικαστές.
»Σας ευχαριστώ».