Μαργαρίτα Πανουσοπούλου: «Η ηθοποιία είναι ένα ταξίδι στην ψυχή μας»
– Κακιά στη νέα ταινία του Βασίλη Βαφέα «Ρισάλτο».
– Ξωτικό στην παιδική παράσταση «Κρητομυθεία».
– Χορεύτρια tango στο «Faust».
Τρία διαφορετικά πράγματα σε μία σεζόν; Μα είναι πολύ νέα για να τα κάνει όλα αυτά μαζί! Είναι όμως και πολυτάλαντη! Εξάλλου, μιλάμε για την πανέμορφη Μαργαρίτα Πανουσοπούλου, την κόρη της υπέροχης Μπέτυς Λιβανού και του σκηνοθέτη Γιώργου Πανουσόπουλου. Και πώς να μην απολαύσεις τούτη την κουβέντα με ένα τέτοιο αιθέριο πλάσμα που εκπέμπει ομορφιά, ευφυΐα, αισιοδοξία, τέχνη;
Ιχνηλατώντας… με την Καίτη Νικολοπούλου
Πώς και πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική;
«Το αποφάσισα συνειδητά όταν ήμουν 17 χρόνων, στη Β΄ Λυκείου. Ο καιρός που τα περισσότερα παιδιά καλούνται να αποφασίσουν τι θα σπουδάσουν. Άρχισα να κάνω μαθήματα στο θεατρικό εργαστήριο της ομάδας “ΝΑΜΑ”, στο θέατρο “Επί Κολωνώ”, και παράλληλα απευθύνθηκα σε Άγγλο καθηγητή θεάτρου για να με προγυμνάσει. Ήμουν αποφασισμένη να σπουδάσω στο Λονδίνο. Με είχαν κόψει ήδη δύο δραματικές σχολές και είχε φτάσει Αύγουστος, αλλά εγώ ήμουν σίγουρη πως τον Σεπτέμβριο θα έφευγα για Αγγλία. Αποφασίζω να χτυπήσω στα ψηλά, στέλνω ένα γράμμα σε μια από τις καλύτερες δραματικές σχολές της χώρας ζητώντας μια εξαίρεση, με δέχονται και φτιάχνω βαλίτσες για να πάω είτε για μία εβδομάδα, είτε για τρία χρόνια. Ήταν τα καλύτερα της ζωής μου μέχρι τώρα».
Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος του ηθοποιού στη σημερινή κοινωνία της κρίσης;
«Νομίζω ο ίδιος με πριν. Υπηρετεί τις τέχνες μέσα από αυτό, βοηθά στην εξέλιξη της σκέψης και της αντίληψης. Ένας καλλιτέχνης με ανησυχίες δημιουργεί χώρο για να εκφραστεί, δεν μπορεί να εξαρτάται από το πότε θα χτυπήσει το τηλέφωνό του για να του δώσουν την ευκαιρία να ενσαρκώσει ένα ρόλο. Άλλωστε, αυτό το επάγγελμα έχει ένα σωρό παρακλάδια. Ένας ηθοποιός μπορεί να παίζει θέατρο/κινηματογράφο/τηλεόραση, μπορεί να μεταγλωττίζει, να χαρίζει τη φωνή του σε ακουστικά μέσα, να διδάσκει υποκριτική/θεατρική αγωγή κ.ά., να κάνει διαφημίσεις, να τραγουδά, να χορεύει και πολλά άλλα, πάντα μέσα στο πεδίο της εκπαίδευσης που έχει».
Αν σου ζητούσαν να περιγράψεις την έννοια της ηθοποιίας με μία φράση, ποια θα ήταν αυτή;
«Ένα ταξίδι στην ψυχή μας, ο ψυχισμός μας σε συγκεκριμένες συνθήκες πολλές φορές πολύ μακρινές από τις συνηθισμένες (μας)».
Ξέρουμε ότι πρωταγωνιστείς στη νέα ταινία του Βαφέα «Ρισάλτο». Πότε βγαίνει στους κινηματογράφους; Ποιος είναι ο ρόλος σου;
«Βγαίνει φέτος τον χειμώνα, το πότε ακριβώς δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα.
Ο ρόλος μου αυτήν τη φορά είναι ο ρόλος της κακιάς, πράγμα για το οποίο ενθουσιάστηκα δεόντως όταν μου ανακοινώθηκε. Η Μάρω είναι μια γυναίκα που δεν καταλαβαίνει ο θεατής ακριβώς τι πλάσμα είναι. Δεν καταλαβαίνει καν αν είναι ανθρώπινο ον ή όχι. Ο ρόλος της και ο στόχος της είναι να διαβάλει, να παραπλανήσει και να χειραγωγήσει, για να εκτελέσει τις εντολές που της έχουν δοθεί».
Πες μας δυο λόγια για την ταινία μέσα από τη δική σου οπτική.
«Οι ταινίες του Β. Βαφέα έχουν κάτι το μετέωρο…, έχουν μεταφυσικά στοιχεία, παίζουν με τον σουρεαλισμό και τα όνειρα και ισορροπούν πάνω από στην πραγματικότητα και την πλάνη. Έτσι και στο “Ρισάλτο”, ο κεντρικός ήρωας παλεύει με τους δαίμονές του, την αρετή και την κακία και τα ηθικά διλήμματα».
Παράλληλα, λάτρεψες το αργεντίνικο tango. Πού μπορούμε να σε βρούμε;
«Στο “Faust” τα κυριακάτικα απογεύματα, 3-7. Μόνο που εκεί δεν κάνουμε παράσταση, απλά μαζεύεται κόσμος που αγαπά το tango και χορεύουμε μεταξύ μας. Εμείς είμαστε οικοδέσποινες και φροντίζουμε όλοι να περνούν καλά και, αν έχουμε καινούργια πρόσωπα, να συστήνονται μεταξύ τους. Είναι μια κοινωνική συνεύρεση με υπέροχη μουσική».
Ποια είναι τα συναισθήματά σου όταν χορεύεις μπροστά σε κόσμο;
«Όταν χορεύω σε κάποιο show, νιώθω όπως νιώθω και στο θέατρο, δηλαδή αφήνομαι στη στιγμή και στον ρόλο».
Για να εξελιχθεί κανείς στον χορό χρειάζεται επιμονή και πειθαρχεία. Υπήρχαν στιγμές που σκέφτηκες να τα παρατήσεις;
«Ασχολούμαι με το tango μια δεκαετία, αλλά τα τελευταία τέσσερα χρόνια το είδα πιο σοβαρά και άρχισα να εστιάζω στην εκπαίδευση και την τεχνική μου σε πιο εντατικό επίπεδο. Μπορώ να πω ότι έχω πάρει μια μυρωδιά… Το Baile de Barrio κάθε χρόνο φιλοξενεί σπουδαίους χορευτές από την Αργεντινή για σεμινάρια, όπως ο Miguel Angel Zotto και ο Sebastian Missé. Κοντά σε τόσο μεγάλους maestros, έχει κανείς την τύχη να πλησιάζει κάπως την πηγή της κουλτούρας του tango και είναι μαγικό. Με λίγα λόγια, ναι, χρειάζεται υπομονή και πειθαρχεία και να ξέρεις πως θα το σπουδάζεις μια ζωή. Πιστεύω ότι χρειάζονται αρκετά χρόνια για να βρεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτό και να το κατανοήσεις. Αυτό το ταξίδι είναι μια διαδικασία εσωτερικής εξερεύνησης μέσα από ένα κοινωνικό μέσο και θα σου χαρίσει πολλά δώρα».
Ηθοποιία και χορός. Συνδέονται μεταξύ τους;
«Τα συνδέει η ανάγκη της έκφρασης. Αν και οι τεχνικές είναι φυσικά άλλες. Το συναίσθημα πολύ διαφορετικό επίσης. Στο tango έχεις πάντα στην αγκαλιά σου έναν άνθρωπο! Άλλο πράγμα… Οι μεγάλοι maestros ξέρουν και λένε πως, αν σε ένα χορό η αγκαλιά σπάσει και ανοίξει πάνω από τρεις φορές, δεν είναι tango. Όσο ωραίο και να είναι το αποτέλεσμα, είναι κάτι άλλο…»
Το «οδοιπορικό» της Μαργαρίτας
Μετά την αποφοίτησή της από το σχολείο, η Μαργαρίτα Πανουσοπούλου φεύγει για σπουδές στο Λονδίνο. Έτσι, θα τη βρούμε στη σχολή Italia Conti Academy of Theatre and Dramatic Arts και, αφού ολοκληρώσει τις σπουδές της, να παίζει σε καταξιωμένα θέατρα σε Αγγλία, Ουαλία, Ιρλανδία, Σκοτία και Λονδίνο, όπου είχε και την πρώτη της κριτική από το αμιγώς θεατρικό έντυπο, «The Stage», για το ταλέντο και την αλάθητη υποκριτική της ικανότητα. Η μεγάλη της αγάπη για την Ελλάδα τη φέρνει πίσω, για να τη δούμε να πρωταγωνιστεί σε δύο ταινίες του Βασίλη Βαφέα, «Ρεσάλτο» και «Γυναικείες Συνωμοσίες». Θα τη θαυμάσουμε στον ρόλο της Καλλιόπης στο πετυχημένο σίριαλ «Το Νησί», αλλά και σε θεατρικές παραστάσεις, όπως η «12η Νύχτα», «Ανεμοδαρμένα Ύψη», «Η ζήλεια σε 3 φαξ», «Η Πληγή», «Ιππόλυτος» κ.ά. Ταυτόχρονα, δημιουργεί δύο θεατρικές ομάδες μαζί με την Μπέτυ Λιβανού και το 2011 φεύγει για την Αργεντινή για να σπουδάσει αυτό που λάτρευε πάντα: το tango.