Νέα στρατηγική Τσίπρα με… αντιγραφή Αβέρωφ

Από τον Φιντέλ Κάστρο στον Ευάγγελο Αβέρωφ ο Αλέξης Τσίπρας. Με τις εκλογές να πλησιάζουν επικίνδυνα όσο η αξιολόγηση ξεμακραίνει, ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται για κάθε ενδεχόμενο με στόχο να διατηρήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συνοχή στο κόμμα του και αξιοπρεπή ποσοστά στις κάλπες.

Ολοκληρώνοντας ένα επιφανειακό αριστερό και επαναστατικό «μερεμέτι», ο Αλέξης Τσίπρας πλέον ρίχνει το βάρος στον σχεδιασμό μιας νέας στρατηγικής που θα του επιτρέψει να έχει ρόλο και την επόμενη πολιτική μέρα της χώρας.

Στην κυβέρνηση έχουν αποφασίσει να δώσουν σχεδόν τα πάντα στους δανειστές για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, ώστε να μπορέσουν να προχωρήσουν χωρίς την προσφυγή στις κάλπες. Το πρόβλημα είναι όμως η αντοχή της κυβερνητικής συνοχής και ειδικά στην περίπτωση που η ελληνική Βουλή θα κληθεί να ψηφίσει επιπλέον μέτρα, σενάριο απόλυτα ρεαλιστικό.

Ο πρωθυπουργός έχει ως δεδομένο πως η κυβέρνησή του είναι απομονωμένη μέσα στο Κοινοβούλιο και τα πάντα εξαρτώνται από τις κοινοβουλευτικές ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ.

Το ταξίδι στην Κούβα για το ύστατο «χαίρε» στον Φιντέλ Κάστρο εκτιμήθηκε ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Αλ. Τσίπρα να διεκδικήσει εκ νέου το προφίλ του επαναστάτη. Κρίνοντας από το αποτέλεσμα, κέρδη δεν υπήρξαν. Έτσι ο πρωθυπουργός φέρεται να στρέφεται στον… Ευάγγελο Αβέρωφ και το περιβόητο πια «το πρόβατο που φεύγει απ’ το μαντρί το τρώει ο λύκος», που είχε πει σχολιάζοντας την τότε διαφαινόμενη αποχώρηση διαφωνούντων από τη Ν.Δ.

Αν και σήμερα δεν είναι εμφανής κάποια πρόθεση αποχώρησης στελεχών, ο πρωθυπουργός θέλει να καταφέρει τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση, εκμεταλλευόμενος και το γεγονός πως το κόμμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη δεν δείχνει να «τραβά» ώστε να αποτελεί απειλή για τον ΣΥΡΙΖΑ σε αντίθεση με εκείνο της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Με τη διαφορά πως πολιτικά για το κυβερνητικό κόμμα μεγαλύτερη απειλή θα αποτελούσε η Λαϊκή Ενότητα και όχι η Πλεύση Ζωής, κυρίως λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα τής πρώην προέδρου της ελληνικής Βουλής.

Η «επανεμφάνιση» Μηλιού
Η έμμεση επιστροφή του Γιάννη Μηλιού είναι ένα μικρό δείγμα γραφής της στρατηγικής του Μαξίμου. Ο άλλοτε υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ διορίστηκε πρόεδρος του Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου προκαλώντας σχόλια. Άλλωστε, ο άνθρωπος που έμεινε εκτός κυβερνητικού σχεδιασμού, παρά το γεγονός ότι ήταν εκείνος που σήκωσε το βάρος στα χρόνια της αντιπολίτευσης, επιτέθηκε σκληρά στην κυβέρνηση, ενώ από το στενό περιβάλλον του πρωθυπουργού απομακρύνθηκε και η Δήμητρα Μαραγκουδάκη, σύζυγος του Γ. Μηλιού, η οποία αντικαταστάθηκε από τη Ζωή Χαλιδιά.
Ο ίδιος πάντως με χθεσινή ανακοίνωση του σπεύδει να σημειώσει πως «η εμμονή συνεπώς διαφόρων στο σενάριο περί “συναλλαγής”, πρόθεσης νομιμοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής, ή “επιστροφής στον ΣΥΡΙΖΑ” είναι από αφελής έως κακόπιστη και ως εκ τούτου δεν με αφορά», ξεκαθαρίζοντας πως θα παραμείνει επικριτικός της κυβέρνησης όσο ακολουθεί την ίδια πολιτική. Πάντως δεν έχουν την ίδια άποψη πρώην σύντροφοί του οι οποίοι χαρακτηρίζουν πρωταπριλιάτικο αστείο την τοποθέτηση.

Τι περιμένει η Αθήνα από το Eurogroup της Δευτέρας

Ενώ όλη η Ευρώπη έχει στραμμένο το βλέμμα της στο δημοψήφισμα της Ιταλίας, στην Αθήνα η κυβέρνηση επαναφέρει την έκκληση για πολιτική συμφωνία ώστε να κλείσει η αξιολόγηση. Αν και πια είναι ξεκάθαρο πως το Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου θα είναι η αρχή και όχι το τέλος ενισχύοντας τα σενάρια που θέλουν το θέμα να κλείνει τον Γενάρη –με τους πλέον αισιόδοξους να μιλούν για τα Χριστούγεννα–, η κυβέρνηση μπορεί να χαμογελά δειλά μετά τη δήλωση του εκπροσώπου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε περί μακροπρόθεσμων μέτρων για το χρέος.

Στο επερχόμενο Eurogroup δεν αναμένεται κάτι περισσότερο από μια καταρχήν συμφωνία. Η κυβέρνηση επιμένει πως δεν είναι στο τραπέζι η λήψη νέων μέτρων μετά το 2018, ενώ η άλλη πλευρά επιμένει πως αυτά είναι απαραίτητα. Αυτό πάντως θα κριθεί στο μπρα-ντε-φερ μεταξύ του Γερμανού υπουργού Οικονομικών και του ΔΝΤ.

Το καλύτερο που μπορεί να περιμένει η Αθήνα είναι μια συμφωνία ότι η Ελλάδα θα πρέπει να διατηρήσει υψηλά πλεονάσματα –της τάξης του 3% ή 3,5%– και μετά το τέλος του Μνημονίου, με ρήτρα όμως αναθεώρησης αυτού του στόχου εάν βελτιωθούν τα οικονομικά μεγέθη και, σαφώς, χωρίς προληπτική δέσμευση για νέα μέτρα.

Στα θετικά της κυβέρνησης ώστε να ελπίζει πως θα δοθεί λύση το γεγονός πως τηρεί σχεδόν πλήρως τα συμφωνηθέντα, κάτι το οποίο δεν μπορεί να εγγυηθεί κανείς εάν μεσολαβήσουν εκλογές και κυβερνητική αλλαγή.
«Η ελληνική κυβέρνηση δεν συζητά για μέτρα μετά τη λήξη του προγράμματος», δήλωσε κατηγορηματικά και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος, ενώ οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες φέρουν και την Κομισιόν να επισημαίνει σε όλες τις πλευρές ότι ούτε η ελληνική κυβέρνηση, ούτε όμως και η ευρωζώνη μπορούν να αντέξουν το πολιτικό κόστος νέων δημοσιονομικών μέτρων.

Επί του πρακτέου η κυβέρνηση προχωρά στα μέτρα για το κλείσιμο του δημοσιονομικού κενού για το 2018, ικανοποιώντας τουλάχιστον την ευρωπαϊκή πλευρά της τρόικας, ενώ απομένουν θέματα όπως οι ομαδικές απολύσεις και ο χειρισμός των συλλογικών συμβάσεων, ώστε να κλείσει η β΄ αξιολόγηση. Παράλληλα, αναζητά τρόπο να απαντήσει στην απαίτηση των δανειστών για τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα της διετίας 2019-2020, με τέτοιο τρόπο ώστε να αποφύγει την ονομαστικοποίηση μέτρων, όπως εκείνα που ζητά το ΔΝΤ (μείωση του αφορολόγητου, κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις και άλλα).