Ν. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ: «Ακυρώστε τη θεματική εβδομάδα της… σεξουαλικής “συμφιλίωσης”»
Την οργισμένη και καυστική ερώτηση του ανεξάρτητου βουλευτή και προέδρου του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος Νίκου Νικολόπουλου προς τον υπουργό Παιδείας, Κώστα Γαβρόγλου, προκάλεσε η πρόσφατη εγκύκλιος του υπουργείου Παιδείας, σύμφωνα με την οποία οι μαθητές θα ενημερωθούν μέσω ειδικά αφιερωμένων παιδαγωγικών «θεματικών εβδομάδων» για θέματα έμφυλων στερεοτύπων (ομοφυλόφυλοι, τρανσέξουαλ, διεμφυλικοί, μεσοφυλικοί κ.λπ.)
«Μένω εμβρόντητος από την εγκύκλιο που έστειλε ο Υπουργός στις Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης καθώς επιχειρεί να ξεθεμελιώσει ό,τι υγιές έχει απομείνει σ’ αυτό τον τόπο», δήλωσε ο Νίκος Νικολόπουλος αμέσως μετά την κατάθεση τις ερώτησής του και συνέχισε τονίζοντας τα εξής:
«Ο κ. Γαβρόγλου νομίζει ότι μπορεί να “αποφασίζει και να διατάζει” παρά τις συνεχιζόμενες έντονες αντιδράσεις γονέων, κηδεμόνων, Ελληνίδων και Ελλήνων πολιτών καθώς επίσης της εκκλησίας αλλά και της ΟΛΜΕ που επιμένουν στην άρση της υποχρεωτικότητας, όπως ακριβώς συμβαίνει και με το μάθημα των θρησκευτικών.
»Το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος κατέθεσε σχετική ερώτηση, ενώ ταυτόχρονα προτρέπει τους πολιτικούς Αρχηγούς και το σύνολο των βουλευτών να καυτηριάσουν την εξωφρενική απόφαση του Υπουργού για ν’ αναγκασθεί να την ακυρώσει».
Ο ανεξάρτητος βουλευτής αναγνωρίζει πως το πρόγραμμα εμπεριέχει ομολογουμένως αρκετά θετικά και σημαντικά, προς ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μαθητών στοιχεία, όπως πλείστα περί ανδρισμού στερεότυπα όπως π.χ. ότι ο άντρας δήθεν δεν πρέπει να βοηθάει στις οικιακές εργασίες ή στη φροντίδα του μωρού, να επιβεβαιώνει κανείς δια της βίας ή επιθετικότητας το κύρος του ανδρισμού του κτλ.
Συμπληρώνει όμως ότι «η ύπαρξη ωστόσο παρόμοιων νοσηρών στερεοτύπων σε μια κοινωνία δεν δικαιολογεί, να χρησιμοποιούνται αυτά ώστε να προπαγανδίζεται η ύπαρξη δήθεν… τρίτου φύλου ή και η φρικώδης δυνατότητα υιοθεσίας ενός παιδιού από ομοφυλόφιλο ζευγάρι».
Τέλος, ο ανεξάρτητος βουλευτής τονίζει:
«Δεν μπορεί να εκλαμβάνεται ως δεδομένη η ανοχή προς ενδεχόμενη προσπάθεια και προώθηση θεσμικής έκφρασης –εν προκειμένω ένταξη στο οικογενειακό δίκαιο- οποιασδήποτε σεξουαλικής συμπεριφοράς ή επιλογής. Ας φανταστούμε π.χ. εάν κάποιοι στο μέλλον, ισχυριστούν με ειλικρίνεια ότι το αντικείμενο της επιθυμίας τους και άρα φυσιολογικό για τους ίδιους, ήταν πάντοτε π.χ… τα ανήλικα παιδιά (!), περισσότεροι του ενός σύντροφοι (πολυγαμία), ή έκφραση της όποιας επιθυμίας σε… δημόσια θέα κτλ. Μήπως θα πρέπει τότε όλες αυτές οι μορφές σεξουαλικής συμπεριφοράς να καταξιωθούν θεσμικά, ή να ενταχθούν κι αυτές στο οικογενειακό δίκαιο και κατόπιν, προς αποφυγή διακρίσεων να διδαχτούν και στα σχολεία;
Ιδού, που μπορεί να οδηγήσουν οι αγκυλώσεις και ο… ¨ανθρωπισμός¨ μερικών»!