Ξέσπασμα του Γιάννη Κόντη κατά των μεγάλων ΠΑΕ

Ο Γιάννης Κόντης είναι γνωστός μάνατζερ παικτών, ενώ για οκτώ χρόνια υπήρξε διοικητικός παράγοντας του Άρη σε μία περίοδο που η ομάδα της Θεσσαλονίκης εντυπωσίαζε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Με αφορμή τον μικρό τελικό του Confederations Cup μεταξύ Πορτογαλίας και Μεξικό, εκεί που είδε ποδοσφαιριστές τους οποίους είχε εντοπίσει προ δεκαετίας, αλλά τους είχαν απορρίψει οι μεγάλες ελληνικές ομάδες, ξέσπασε και σε ανάρτησή του στο Facebook έγραψε πως οι τέσσερις μεγάλες ΠΑΕ δεν ξέρουν να κάνουν σκάουτινγκ.

Διαβάστε τη λίστα με τους ποδοσφαιριστές που είχε φέρει, αλλά δεν στέριωσαν στην Ελλάδα, διότι δεν τους πίστεψε κανείς:

 

«Και μιας και βλέπω το Πορτογαλία – Μεξικό, να πούμε και για μεταγραφές δύο πράγματα

Στην Πορτογαλία παίζει πια βασικός ο Ντανίλο, έχοντας κάνει ήδη 28 συμμετοχές, ο ίδιος που όταν τον έφερα 19 ετών στον Άρη, έβριζαν κάποιοι γιατί θα έτρωγε θέση κάποιων παιδιών δήθεν από τη μικρότερη ομάδα.

Στο Μεξικό παίζει ο Τζιοβάνι Ντος Σάντος που πήγαμε να φέρουμε όταν επίσης ήταν μικρός και τελευταία στιγμή δεν μπορέσαμε.

Θυμάμαι επίσης ότι είχαμε συμφωνήσει με τον Χουάν Μάτα και τον πατέρα του όταν ήταν στη Β’ ομάδα της Ρεάλ και για κάποια προκαταβολή που δεν δώσαμε δεν ήρθε, όπως επίσης του Εστεμπάν Γκρανέρο και του Μπόρχα Βαλέρο, ο οποίος σήμερα παίζει στη Φιορεντίνα βασικός.

Και οι δύο ήταν επίσης μέλη της Ρεάλ Β’ και τους είχαμε προσεγγίσει και προσυμφωνήσει. Το ίδιο με τον Ντιέγκο Καπέλ, τότε Σεβίλλη Β’ και συμπαίκτη του Κάλβο στο Μουντιάλ κάτω των 20 του Καναδά

Τον Μαρκ Βαλέντε που ακούω τώρα για την ΑΕΚ, πήγαμε να φέρουμε ένα χρόνο αργότερα. Θέλω να πω ότι πολλοί παίκτες ακούγονται ακόμη και δέκα χρόνια μετά σαν στόχοι ομάδων, αλλά εμείς τους είχαμε δει και πιστέψει απ’ όταν ήταν 18-19 ετών. Αυτή είναι η διαφορά μας.,

Πρόσφατα γυρνούσε όλη την Ευρώπη προσπαθώντας να πείσει ότι άξιζε να επενδύσουν στον τότε αγωνιζόμενο στη Β’ ομάδα της Παλμέιρας, Γκαμπριέλ  Ζεσούς, οι σκάουτερ των μεγάλων ομάδων δεν τον πίστευαν.

Το ίδιο με τον Μάρκο Ασένσιο, τον οποίο μου είχε προτείνει ο μάνατζερ του Κάλβο, Οράσιο Γκρατσιόλι όταν έπαιζε στη Μαγιόρκα. Το ίδιο με τον Λουτσιάνο Βιέτο.

Θέλω να πω ότι ακόμη και οι μεγάλες ομάδες της Ευρώπης, στο πραγματικό σκάουτινγκ των νέων παικτών υστερούν και δεν μπορούν να φανταστούν την εξέλιξή του, περιμένουν να τον δουν πρώτα σε μία ομάδα και μετά τον χρυσοπληρώνουν.

Έτσι όμως, ο καθένας μπορεί να γίνει τεχνικός διευθυντής, ακόμη και στη Ρεάλ.

Για ελληνικές ομάδες δεν αξίζει να σχολιάσω.

Ας ανατρέξει κάποιος πιο πίσω να δει τι έγραφα ένα χρόνο πριν, την εποχή ακριβώς που όλες οι ομάδες είχαν πάρει τίτλο πρωταθλητή τις δύο πρώτες αγωνιστικές, από τους δημοσιογράφους τους.

Ειδικά για Ιμπάρμπο, Γουακάσο, Αλμέιδα κλπ δεν περίμενε κανείς να γίνω μετά Χριστόν προφήτης όπως συνήθως γίνεται.

Μάθετε λοιπόν στις μεγάλες ομάδες να βλέπετε νέους παίκτες και το κυριότερο, πιστέψτε τους και βάλτε τους να παίξουν.

Όταν κάναμε τη λάτιν ομάδα, έπαιξαν μαζί πάνω από έξι 18χρονοι και 20χρονοι, αλλά η διαφορά είναι ότι είχαν ποδοσφαιρική αξία και όχι μόνο νιάτα».