Ο Αλιβιζάτος «ξεκλειδώνει» την επόμενη ημέρα

Ανεξάρτητα με το ποιος θα εκλεγεί αύριο αρχηγός του νέου πολιτικού φορέα της Κεντροαριστεράς, η επόμενη ημέρα μόνο εύκολη δεν μπορεί να θεωρηθεί παρά την προίκα των 210.000 ψηφοφόρων που θα παραλάβουν, είτε η Φώφη Γεννηματά, είτε ο Νίκος Ανδρουλάκης.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Η δυσκολία έγκειται (και) στο γεγονός ότι εντός του νέου φορέα θα κληθούν να συνυπάρξουν πρόσωπα και πολιτικές, που έχουν χαώδεις διαφορές στον τρόπο που αντιλαμβάνονται την πολιτική. Πώς μπορεί, λ.χ., να συνυπάρξει ο Γιώργος Καμίνης με τον Γιάννη Ραγκούση, όταν ο ένας λέει πως «δεν πρέπει να μείνει ακυβέρνητη η χώρα» κι ο άλλος απορρίπτει τον Μητσοτάκη; Ή σε ποια γλώσσα μπορεί να συνεννοηθεί ο Σταύρος Θεοδωράκης (που είναι οπαδός των μεταρρυθμίσεων σε όλα τα επίπεδα), με τον Δημήτρη Ρέππα, ο οποίος φρόντισε ως υπουργός να κρύψει στο συρτάρι του ακόμη και ψηφισμένους μεταρρυθμιστικούς νόμους; Ή πώς θα κάτσουν στο ίδιο τραπέζι ο Ξεκαλάκης (συνεργάτης του Ανδρουλάκη) με τον Όθωνα (διευθυντής του γραφείου της Γεννηματά); Κι αυτά τα δίδυμα που αναφέραμε είναι ελάχιστα, καθώς υπάρχουν πολλά εντός του νέου φορέα, ενώ ας μην λησμονούμε ότι ακόμη και οι πρώην αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ (Σημίτης, Παπανδρέου, Βενιζέλος) διαφωνούν για την ρότα που πρέπει να ακολουθήσει ο νέος φορέας.

Ο Γιώργος Παπανδρέου μιλά για ένα κόμμα σοσιαλδημοκρατικό με αριστερή κατεύθυνση, ενώ ο Ευάγγελος Βενιζέλος αρθρογραφεί υπέρ του ριζοσπαστικού μεταρρυθμιστικού κέντρου. Όλοι, λοιπόν, κατανοούν ότι ο αρχηγός θα έχει μεν την «προίκα» των 210.000 ψηφοφόρων που τον ισχυροποιούν, αλλά δεν του δίνουν και την εν λευκώ εξουσιοδότηση να κάνει ό,τι θέλει.

 Ο ρόλος του Αλιβιζάτου

Όπως γίνεται αντιληπτό, αλλά όπως είπε και στη συνέντευξη που έδωσε στον Παύλο Τσίμα  ο Γιώργος Παπανδρέου «δεν έθεσα υποψηφιότητα διότι θέλω να λειτουργήσω ως εγγυητής της παράταξης». Έναν ρόλο για τον οποίο ενδιαφέρεται και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Μάλιστα οι δύο πρώην πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ θέλουν να παίξουν αυτό τον ρόλο, έχοντας διαλέξει ο καθένας τον δικό του υποψήφιο.

Ο Γ. Παπανδρέου στήριξε με έμμεσο πλην σαφή τρόπο τη Φ. Γεννηματά λέγοντας ότι την γνωρίζει πολλά χρόνια, και έχει συνεργασθεί μαζί της στενά και πολύ καλά. Αντίθετα απέφυγε να αναφερθεί στο όνομα του Ν. Ανδρουλάκη, καθώς είναι παγκοίνως γνωστό ότι τον ευρωβουλευτή στηρίζουν τόσο τα «ορφανά» τού εκσυγχρονισμού, όσο και ο μηχανισμός Βενιζέλου. Μάλιστα ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε συνομιλητές του έλεγε τις τελευταίες ημέρες πριν από την πρώτη Κυριακή των εκλογών πως «ο Ανδρουλάκης είναι μία εξαιρετική λύση».

Πάντως όπως αναφέρουν όλες οι πληροφορίες οι πρώην πρόεδροι δεν πρόκειται να πάρουν αυτό τον ρόλο εξ… οφιτσίου! Θα πρέπει να τον κερδίσουν και το σημαντικότερο να μπορέσουν να περάσουν σε δεύτερη μοίρα τις προσωπικές τους διαφορές. Αντίθετα οι υποψήφιοι, που θα παίξουν ρόλο, μαζί με το νέο αρχηγό την επαύριο προορίζουν ως εγγυητή το Ν. Αλιβιζάτο, ο οποίος έβγαλε σε πέρας με άψογο τρόπο την εκλογική διαδικασία. Με το κύρος και τη σοβαρότητά του κατάφερε να σβήσει όλες τις φωτιές εν τη γενέσει τους και αναμφίβολα θα μπορέσει να γίνει ο Νέστορας της παράταξης, αφού με την πειθώ του κατάφερε και ένωσε ανθρώπους και κόμματα που είχαν έρθει σε ρήξη.

Δεν αρκούν οι πενηντάρηδες…

Με βάση την κινητοποίηση και την αθρόα προσέλευση των ψηφοφόρων εξάγονται σημαντικά συμπεράσματα. Καταρχάς, η συμμετοχή ξάφνιασε και τους πλέον αισιόδοξους. Κι αυτό διότι στις εκλογές για την αρχηγία της Ν.Δ., τον Δεκέμβριο του 2015, είχαν ψηφίσει 400.000 πολίτες. Όμως η εκλογική διαδικασία έγινε τρεις μήνες μετά τις εθνικές εκλογές (Σεπτέμβριος 2015) όπου η Ν.Δ. είχε πάρει 1,5 εκατ. ψήφους. Η αναλογία είναι 1 προς 4! Στις ίδιες εκλογές ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι είχαν πάρει αθροιστικά περίπου 560.000. Και βέβαια η αναλογία είναι σχεδόν 1 στους 2. Και μάλιστα σε ουδέτερη περίοδο και με την απογοήτευση να κυριαρχεί, καθώς τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ είναι στάσιμα, ενώ αυτά του Ποταμιού σε κατακόρυφη πτώση.

Όμως αυτό που θα πρέπει να σκεφτούν την επόμενη ημέρα για να έχει μέλλον το εγχείρημα είναι να προσελκύσουν τις νεώτερες ηλικίες. Δεν αρκούν οι πενηντάρηδες, αλλά θα πρέπει να έρθουν πιο κοντά και στα παιδιά των πενηντάρηδων. Και όλοι κατανοούν ότι πλέον η μάχη για το Κέντρο και την Κεντροαριστερά ξαναρχίζει. Η κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δεδομένη. Ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες δεν αισθάνονται τόσο καλά από το βράδυ της Κυριακής. Επίσης και οι προσδοκίες της Ν.Δ. ότι θα κυριαρχούσε εκείνη εύκολα στον κεντρώο χώρο μάλλον απέχουν πολύ από το να θεωρηθούν ρεαλιστικές.

Πάντως μπορεί οι υποψήφιοι να εκφράζουν δύο διαφορετικούς κόσμους εντός του ΠΑΣΟΚ, αλλά τόσο η κ. Γεννηματά, όσο και ο κ. Ανδρουλάκης έχουν ανάγκη να αξιοποιήσουν τους δύο μεγάλους χαμένους, τον Γιώργο Καμίνη και τον Σταύρο Θεοδωράκη. Κι αυτό διότι εκφράζουν ένα κόσμο έξω από το ΠΑΣΟΚ, που είναι αναγκαίος όσο ποτέ στην μάχη που θα δοθεί με τα κόμματα εξουσίας για να κερδηθεί ο κεντρώος πολίτης που ζητά λογικές λύσεις και όχι φρούδες ελπίδες. Και ο Ν. Αλιβιζάτος ξέρει το πόσο σημαντικός είναι αυτός ο κόσμος που δεν είναι ΠΑΣΟΚ.