Ο Γιώργος (Γκιρτζίκης) στον δρόμο που χάραξε ο Γιώργος (Σαρρής)

Αν κάτι είχε απομείνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο για το οποίο να μιλούσαμε με περηφάνια και να μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι υπάρχει ένα μέλλον, μία ελπίδα, αυτό ήταν η εθνική ομάδα.

Με λαμπρές παρουσίες στα τελικά όλων των μεγάλων διοργανώσεων τα τελευταία χρόνια, αφετηρία των οποίων ήταν η κατάκτηση του EURO 2004 και με φουρνιές παικτών που κάνουν καριέρα στα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, το ελληνικό ποδόσφαιρο είχε ένα τεράστιο μέσο προβολής και ένα σίγουρο έσοδο σε επίπεδο Ομοσπονδίας.

Όλα τα παραπάνω ήταν το μοναδικό φωτεινό σημείο που είχε απομείνει στο άθλημα. Άγνωστο για ποιον λόγο η προηγούμενη διοίκηση της ΕΠΟ, με επικεφαλής τον Γιώργο Σαρρή ξεκίνησε να ξηλώνει βήμα-βήμα ό,τι με πολύ κόπο κτίστηκε τα προηγούμενα δέκα χρόνια. Το… θεάρεστο έργο της προηγούμενης διοίκησης ανέλαβε να διαδεχθεί η νυν διοίκηση, με επικεφαλής τον Γιώργο Γκιρτζίκη.

Αν κάποιος αναζητεί λογική μέσα στην… τρέλα, τότε αδίκως αναλώνει τον χρόνο του. Ο Γιώργος Γκιρτζίκης, μέσα στις κρίσιμες για το μέλλον τούτης της καταπονημένης χώρας, έχει τις δικές του ασχολίες, οι οποίες αφορούν την απομάκρυνση του Γιώργου Καραγκούνη από την εθνική ομάδα.

Η προηγούμενη διοίκηση φρόντισε να διώξει τον Φερνάντο Σάντος από τον πάγκο, να διαλύσει τα αποδυτήρια και να δημιουργήσει αντίπαλα στρατόπεδα εντός της ομάδας, επιλέγοντας μία τακτική που μόνο καταστροφή και ερήμωση προκαλούσε, όπως αποδείχθηκε και εκ του αποτελέσματος. Το «φάρμακο» ήταν να φέρει τον Κλαούντιο Ρανιέρι στον πάγκο της Εθνικής, να τον χρυσοπληρώσει και να ανοίξει την πόρτα των μάνατζερ στην ομάδα. Όλα αυτά είχαν ως κατάληξη την ήττα από τα Νησιά Φερόε στο «Γ. Καραϊσκάκης», την απομάκρυνση του Ρανιέρι και την παραίτηση του Σαρρή από την προεδρία της ΕΠΟ.

Στον προεδρικό θώκο κάθισε ο Γιώργος Γκιρτζίκης, ο οποίος, αντί να αλλάξει τα πάντα, αντί να ακυρώσει από τη ρίζα της την αποτυχημένη τακτική του Γιώργου Σαρρή, επέλεξε να ακολουθήσει ακριβώς τον ίδιο και απαράλλαχτο δρόμο. Ίδιες πρακτικές, ίδιες αντιδράσεις, ίδιες εφαρμογές.

Η παραίτηση του Σέρχιο Μαρκαριάν άνοιξε τον «Ασκό του Αιόλου» και από μέσα βγήκαν πολλές αλήθειες. Ο πρόεδρος της ΕΠΟ ουδέποτε αντιμετώπισε με συμπάθεια την παρουσία του Γιώργου Καραγκούνη στο πόστο του τεχνικού διευθυντή, παρ’ ότι ήταν εκείνος που ενέκρινε την πρόσληψή του. Θεωρούσε ότι επιβλήθηκε από τις εξελίξεις και για τον λόγο αυτόν, επί της ουσίας, ουδέποτε τον στήριξε πραγματικά. Τουναντίον, τον όρισε εκεί πιστεύοντας ακράδαντα ότι υπάρχει ημερομηνία λήξης και αυτή θα ήταν όπως του… φρέσκου γάλακτος, δηλαδή πολύ σύντομη!

Ο κ. Γκιρτζίκης ενοχλήθηκε πάρα πολύ όταν ο Γιώργος Καραγκούνης επέβαλε την άποψή του στο θέμα του διαδόχου του Κλαούντιο Ρανιέρι, περνώντας τη δική του επιλογή, δηλαδή τον Σέρχιο Μαρκαριάν. Ο Καραγκούνης, τότε, σύμφωνα με πληροφορίες, είχε θέσει θέμα παραίτησής του αν δεν προσλαμβανόταν στον πάγκο της Εθνικής ο Ουρουγουανός τεχνικός. Τότε, λοιπόν, ο «τυπάρας» λειτουργούσε ως «κυματοθραύστης» για τη διοίκηση της ΕΠΟ, καθώς είχε προηγηθεί η απόλυτη αποτυχία και κατάρρευση, μετά από μία περήφανη, για το ποδόσφαιρό μας, δεκαετία. Ο Γκιρτζίκης δεν θα τολμούσε ποτέ να διώξει τον Γιώργο Καραγκούνη, καθώς θα έπεφταν όλοι επάνω του και ενδεχομένως να έχανε και ο ίδιος την… καρεκλίτσα του.

Ο πρόεδρος της ΕΠΟ έκανε πίσω και άφησε τον χρόνο να δουλέψει γι’ αυτόν. Ήταν σίγουρος για την αποτυχία της Εθνικής, καθώς η πρόκριση στα τελικά του EURO 2016 είχε επί της ουσίας χαθεί στα προηγούμενα ματς της προκριματικής φάσης. Αυτό που δεν περίμενε ο κ. Γκιρτζίκης ήταν η νέα ήττα από τα Νησιά Φερόε και η ολική κατάρρευση του συστήματος της εθνικής ομάδας. Όταν συνέβη αυτό, ξεκίνησε… μία ώρα αρχύτερα η αποκαθήλωση του Γιώργου Καραγκούνη.

Ο πρόεδρος της ΕΠΟ στηρίζει τα επιχειρήματά του στο ότι έδωσε το ελεύθερο στον «τυπάρα» να κάνει τις επιλογές, άρα τις χρεώνεται. Η απόφαση έχει ληφθεί και μάλιστα κυκλοφορεί και το όνομα του αντικαταστάτη του, το οποίο δεν είναι άλλο από του Νίκο Νταμπίζα, ο οποίος απομακρύνθηκε από τον Παναθηναϊκό διότι δεν πέτυχε στο έργο του.
Σε κάθε περίπτωση, ο Γιώργος Γκιρτζίκης αναζητεί την τελική αιτία που θα του δώσει το έναυσμα για να «καθαρίσει» από την εθνική ομάδα τον «τυπάρα». Ακόμη και σήμερα, λοιπόν, οι μικροπολιτικές, οι εγωισμοί και τα μικροσυμφέροντα επικρατούν του γενικού συμφέροντος. Διότι ΑΥΤΗ η Ελλάδα –κάποτε– ΠΟΤΕ δεν πέθαινε, πλέον όμως ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ. Η δε ΕΠΟ αποτελεί μία μικρογραφία αυτής της απαράδεκτης, όσο και καταστροφικής, όπως αποδεικνύεται –πλέον– εκ των εξελίξεων, φιλοσοφίας και νοοτροπίας.