«Πάντα έλεγα “δεν είμαι τίποτα” γι’ αυτό είμαι κάτι»

Ο Γιάννης Πάριος είναι ένας από τους πιο σημαντικούς αηδούς που έχει η χώρα μας, και η ταπεινότητά του, είναι αυτή που τον έφτασε στην κορυφή της καλλιτεχνικής πυραμίδας! Δεν διέγραψε ποτέ από μέσα του το παρελθόν του κι εκείνο το φτωχό παιδί από την Πάρο.

«Δεν μπόρεσα. Αν και κάποια στιγμή στη ζωή μου ήθελα να «σκοτώσω» από μέσα μου εκείνο το παιδί που ξεκινούσε με μια χάρτινη βαλίτσα από την Πάρο για την Αθήνα, γιατί μου έφερνε θλίψη. Δάκρυζα. Ήταν τεράστιο λάθος μου. Αυτή η εικόνα ήταν το ωραιότερο πράγμα που μου είχε συμβεί. Να γυρίζω το κεφάλι βλέποντας τη μάνα μου να με σταυρώνει την ώρα που έμπαινα στο καράβι. Ένα παιδί με μία μαύρη και μία καφέ κάλτσα και τρύπια παπούτσια!», θυμάται ο καλλιτέχνης και συνεχίζει μιλώντας στο περιοδικό Εγώ. «Η ισχυρή μνήμη είναι ταπεινότητα. Δεν υπήρξα ποτέ αριβίστας. Πάντα έλεγα «δεν είμαι τίποτα, γι’ αυτό είμαι κάτι». Ποτέ δεν έκανα στη ζωή μου φιλίες δημοσιοσχετίστικες. Έχω τα φιλαράκια μου στην Αθήνα, όπως και στην Πάρο, με τους οποίους πήγαμε σχολείο μαζί, παίξαμε μαζί, πεινάσαμε μαζί», καταλήγει.