Πέτρος Αποστολόπουλος: «Είναι σπορά το θέατρο»

Από την «Απολογία του Σωκράτη» του Πλάτωνα μέχρι το «Ημερολόγιο ενός τρελού» του Νικολάι Γκόγκολ είναι ατέρμονη η διαδρομή με θεατρικούς μονολόγους. Και εδώ κρίνεται το ταλέντο του ηθοποιού που παίρνει στους ώμους του όλο το βάρος των λέξεων και του στοχασμού του συγγραφέα για να το μεταφέρει στην ψυχή του θεατή σαν άλικο τριαντάφυλλο…

poster_2os-xronos_33x48new-logosΤον μονόλογο «Στη σιωπή» του Δημήτρη Λέντζου επέλεξε να ακουμπήσει στους δικούς του ώμους ο Πέτρος Αποστολόπουλος και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, καθώς φέτος ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά, αυτή τη φορά στη σκηνή BlackBox του θεάτρου Επί Κολωνώ. Πρόκειται για έναν πανέμορφο και λυτρωτικό μονόλογο, όπου κυριαρχεί η αγάπη. Αγάπη, πόνος, μίσος, εκδίκηση, απόρριψη, προσβολή, ταπείνωση, ήττα. Εναλλάσσονται, συνυπάρχουν, παλεύουν μεταξύ τους. Γι’ αυτή την αγάπη και την εναλλαγή των συναισθημάτων που προκαλεί μιλήσαμε με τον βραβευμένο ηθοποιό Πέτρο Αποστολόπουλο, που πήρε τη Σιωπή και τη μετέτρεψε σε λάλον ύδωρ, έτοιμο να δροσίσει κάθε διψασμένη ψυχή, μαζί και τη δική του.

Iχνηλατώντας… με την Καίτη Νικολοπούλου

petros2 

√ Ηθοποιός και συγγραφέας ή το αντίστροφο; Με ποια σειρά θα συστηνόσασταν;

«Και τα δύο σημαντικά. Και με τα δύο φτιάχνω κόσμους κι εκφράζομαι. Και συνομιλώ. Με εξελίσσουν, μου ανοίγουν δρόμους, με χαράζουν μέσα μου και τα δύο. Ωστόσο, συστήνομαι ως ηθοποιός. Είναι πιο δοκιμασμένο με τους γύρω μου. Έχω συνηθίσει να λέω “ηθοποιός”».

√ Να σας γνωρίσουμε κατ’ αρχάς ως συγγραφέα;

«Έγραφα από παιδί. Από εννέα χρονών. Είχα την τάση να φτιάχνω κόσμους από τότε. Σαν να περίμενα να μάθω ανάγνωση και γραφή για ν’ αρχίσω. Κόσμους όμως φτιάχνω πάντα με τη φαντασία μου. Συνεχώς. Ζω και σ’ ένα δικό μου σύμπαν ταυτόχρονα. Τα τελευταία 14 χρόνια έγραψα 6 θεατρικά έργα και προσπαθώ να ολοκληρώσω ένα μυθιστόρημα, που το γράφω εδώ και 9 χρόνια».

 Έχετε ανεβάσει στο θεατρικό σανίδι δικό σας κείμενο;

«Τα “Χαμογελαστά παπούτσια” το 2007, που θα ’θελα να ξανανεβάσω, και το “Πάρτι στην Ομόνοια” το 2009. Και τα δύο για λίγες παραστάσεις».

petros4

√ Ποιους ρόλους λατρέψατε στη διαδρομή σας, που θα τους χαρακτηρίζατε ίσως και σταθμούς;

«Και ποιον ρόλο δεν αγάπησα…; Από τον Γιαννούλη Χαλεπά που έπαιζα 4 χρόνια συνεχώς, έως τα πιο μικρά ρολάκια παλιότερα. Με όλα συμπορεύτηκα, όλα ήρθαν για κάποιο λόγο στη ζωή μου. Ο κάθε ρόλος κυριάρχησε στην εποχή του στη σκέψη μου».

√ Θέατρο, κινηματογράφος, τηλεόραση… Ποια σειρά θα βάζατε σε ό,τι αφορά τα δικά σας θέλω;

«Θέατρο πάνω απ’ όλα. Αυτό με γοητεύει. Τα υπόλοιπα δεν τα εξάσκησα και τόσο, οπότε δεν τα γνώρισα για να τα εκτιμήσω περισσότερο. Αλλά η άμεση επαφή με το κείμενο και το κοινό, αυτό ναι, είναι αδιανόητο!».

√ Και τώρα σας βρίσκουμε, για δεύτερη χρονιάμε το έργο του σπουδαίου ποιητή και στιχουργού Δημήτρη Λέντζου «Στη Σιωπή», στο θέατρο «Επί Κολωνώ». Έναν μονόλογο που συγκίνησε και εξακολουθεί να συγκινεί τους θεατές. Ποιο το μήνυμα;

«Η απόλυτη αγάπη και αφοσίωση στον άνθρωπο που ερωτευτήκαμε. Ακόμα κι όταν συμβιώνουμε δύσκολα, να μένουμε κοντά του. Τον ερωτευτήκαμε. Άρα, τον διάλεξε η ψυχή μας. Κι έγινε για κάποιο λόγο που τον ξέρει η ψυχή. Το μυαλό θέλει να τα βάλει στη σειρά, να τα εκλογικεύσει. Δεν είναι τυχαίο που,στο έργο μας, η γυναίκα δεν μιλά στον αγαπημένο της για 25 χρόνια. Μα σε πόσους από μας δεν μιλά ο άνθρωπος που ερωτευτήκαμε κάποτε πραγματικά, είτε γιατί δεν επικοινωνήσαμε ποτέ ουσιαστικά, είτε γιατί συζήσαμε με άλλον άνθρωπο τελικά… Κι όμως, αυτός μας εξελίσσει σιωπηλά. Ο πρώτος μεγάλος έρωτας. Οι άλλοι είναι υποκατάστατα».

petros5

√ Τι ήταν εκείνο που σας οδήγησε στην επιλογή της «Σιωπής»;

«Η δυσκολία του έργου. Τα αινίγματά του. Τόσες πρόβες, τόσες παραστάσεις, κι ακόμα το ανακαλύπτω. Ακόμα το ψαχουλεύω. Προσπαθώ να λύσω κάτι που δεν λύνεται. Που βάζει μόνο ερωτήματα. Με μαγνήτισε όμως και η καινοτομία του συγγραφέα. Τολμά κι αλλάζει στα μισά του έργου είδος θεάτρου. Από το καθημερινό, ρεαλιστικό είδος, στο ποιητικό και αλληγορικό μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Χωρίς να ξενίζει η αλλαγή. Σαν φυσική εξέλιξη. Είναι σπουδαίο κείμενο! Εγώ υποκλίνομαι».

√ Πρόκειται για μια παράσταση που συγκλονίζει λόγω φόρτισης και αντιπαλότητας συναισθημάτων. Εσείς πώς το βιώνετε αυτό;

«Έχει τόσες εναλλαγές καταστάσεων αυτό το έργο. Και φτάνουν στα άκρα. Παλεύω μαζί τους, ανακαλύπτομαι κι εγώ. Αναθεωρώ την αλήθεια μου κάθε βράδυ. Κάθε παράσταση είναι ξεχωριστά μυσταγωγική. Δίνομαι στις στιγμές κι απολαμβάνω τα δώρα τους».

√ Το θέατρο δρα καταλυτικά στα προβλήματα των συνανθρώπων μας;

«Το θέατρο είναι ιδέες, είναι αφορμή για σκέψη. Για να δούμε έπειτα τη ζωή αλλιώτικα. Ουσιαστικά. Είναι σπορά το θέατρο, σπέρνει, προτείνει, δημιουργεί. Οπότε, βοηθά να λύσεις τα προβλήματά σου. Αν θες να τα λύσεις. Γιατί μπορεί να παροτρύνει να τ’ αγαπήσεις κιόλας, να μην τα βλέπεις σαν προβλήματα, αλλά σαν δώρα, σαν ευκαιρίες».

√ Ήρθατε παιδί στην Ελλάδα από τη Γερμανία. Τώρα, εν μέσω κρίσης –οικονομικής και όχι μόνο– νιώθετε δικαιωμένος για την επιλογή των δικών σας;

«Ναι. Απολύτως. Αγαπώ την Ελλάδα. Γιατί η φιλοσοφία της, η λεβεντιά και το φιλότιμό της, μ’ έμαθαν ν’ αγαπώ τον κόσμο όλο».

√ Επόμενοι στόχοι;

«Ένα δικό μου κείμενο στη σκηνή… ίδωμεν…»

 

petros3

Ταυτότητα της παράστασης

Σκηνοθεσία-ερμηνεία: Πέτρος Αποστολόπουλος
Μουσική: Μιχάλης Τερζής
Σκηνικά-κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά
Φωτισμοί: Πάνος Κουκουρουβλής
Στα τραγούδια ακούγονται ο Βασίλης Λέκκας και η Φωτεινή Βελεσιώτου

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα