Πληρώνει τη… νύφη που δεν παντρεύτηκε!

Ένας γάμος που δεν έγινε ποτέ, αποτέλεσμα μιας όχι και τόσο ρομαντικής ιστορίας αγάπης, με… θύμα ένα 9χρονο αγόρι που μεγαλώνει σχεδόν χωρίς πατέρα, απασχόλησε το Εφετείο Πειραιά!

Το Δικαστήριο με πρόσφατη απόφαση του (υπ’ αριθμόν 259/2016) υποχρέωσε έναν 39χρονο –σήμερα– υπάλληλο εταιρείας αστικών λεωφορείων να καταβάλει στη μητέρα του παιδιού του και υποψήφια σύζυγό του το ποσό των 10.000 ευρώ για ηθική βλάβη! Κι αυτό διότι πριν από εννέα χρόνια ο άνδρας γνωστοποίησε στη μέλλουσα σύζυγό του, την ημέρα του προγραμματισμένου γάμου τους, την ακύρωσή του και μάλιστα ενώ εκείνη βρισκόταν ήδη σε προχωρημένη εγκυμοσύνη.

Η 47χρονη σήμερα γυναίκα προσέφυγε με αγωγή της (κατατέθηκε το 2009) ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, επικαλούμενη παράνομη και υπαίτια προσβολή της προσωπικότητάς της από τη συμπεριφορά τού άλλοτε συντρόφου της, με τον οποίο διατηρούσε ερωτική σχέση από τον Νοέμβριο του 2006. Η 47χρονη επικαλείτο πως ο πρώην σύντροφός της χωρίς λόγο προέβη στην αιφνιδιαστική ματαίωση του προγραμματισθέντος γάμου τους, κατά την ημέρα μάλιστα που επρόκειτο να τελεστεί το μυστήριο, και εν συνεχεία την εγκατέλειψε αβοήθητη, ενώ γνώριζε ότι κυοφορούσε το παιδί τους, στη γέννηση του οποίου δεν παραβρέθηκε, ούτε τη συνέδραμε με οποιοδήποτε τρόπο. Γι’ αυτούς τους λόγους η γυναίκα διεκδικούσε την καταβολή αποζημίωσης ύψους 81.000 ευρώ!

Το love story που ατύχησε!
Σύμφωνα με το ιστορικό αυτού του ατυχούς έρωτα με το άδοξο τέλος, όπως περιγράφεται στη δικαστική απόφαση, το ζευγάρι γνωρίστηκε τον Νοέμβριο του 2006 «στα πλαίσια εορταστικής εκδήλωσης κοινού τους φίλου. Η ενάγουσα διήνυε το 37ο έτος της ηλικίας της και δεν είχε δική της οικογένεια, ο δε εναγόμενος ήταν 29 ετών και είχε ένα ανήλικο τέκνο, 3 ετών, από εκτός γάμου σχέση του με άλλη γυναίκα. Οι διάδικοι, μετά την γνωριμία τους συνήψαν ερωτική σχέση, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η διαπιστωθείσα, στις αρχές Φεβρουαρίου του έτους 2007, εγκυμοσύνη της. Ακολούθως ο εναγόμενος, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του στην τέλεση ενός γάμου, λόγω του ότι γνώριζε ελάχιστα την ενάγουσα, εντούτοις δέχτηκε να προχωρήσει στην τέλεσή του, λόγω της εγκυμοσύνης της».

Ο γάμος του ζευγαριού ορίστηκε για τον Μάιο του 2007, ωστόσο, όπως αναφέρεται στη δικαστική απόφαση, «κατά την οργάνωση μιας μικρής γιορτής δύο ημέρες πριν από την τέλεση του μυστηρίου και επ’ ευκαιρία αυτού, ο εναγόμενος δέχθηκε πληροφορίες και σχόλια για την ενάγουσα, οι οποίες του δημιούργησαν εύλογες αμφιβολίες για την πατρότητα του κυοφορουμένου από αυτήν τέκνου καθώς και για τη σκοπιμότητα της τέλεσης του γάμου, ενόψει των νέων δεδομένων. Πρέπει δε να αναφερθεί ότι, μεταξύ των ατόμων που είχε καλέσει η ενάγουσα στο γάμο της, ήταν ένας άνδρας με τον οποίο διατηρούσε σχέσεις (είχε συνάψει αρραβώνα στο παρελθόν), ο οποίος μάλιστα “…μπαινόβγαινε στο σπίτι…”, όπως η ίδια κατέθεσε στο παρόν Δικαστήριο, παρ’ ότι γνώριζε ότι ο εναγόμενος ήταν αντίθετος στο να διατηρεί επαφές μαζί του. Μετά δε από μία σύντομη συνομιλία που είχε ο εναγόμενος με την ενάγουσα, για το θέμα αυτό, αποφάσισε να μην προχωρήσει στην τέλεση του μυστηρίου, γεγονός που γνωστοποίησε τηλεφωνικώς στην ενάγουσα, το πρωί της ημέρας τέλεσης του γάμου».

Στης… εκκλησιάς την πόρτα
Οι δικαστές του Πολυμελούς Πρωτοδικείου επισημαίνουν στην απόφαση τους πως το γεγονός αυτό «υπήρξε ιδιαιτέρως σκληρό για την ενάγουσα, η οποία ευρισκόμενη σε κατάσταση προχωρημένης εγκυμοσύνης, είχε την επιπλέον υποχρέωση να ενημερώσει το συγγενικό και φιλικό περιβάλλον της (να σημειωθεί ότι μεταξύ των καλεσμένων ήταν και στενοί συγγενείς της, κάτοικοι εξωτερικού, οι οποίοι είχαν έλθει στη Ελλάδα) για την ξαφνική ματαίωση του γάμου της. Έκτοτε δε, ο εναγόμενος διέκοψε τη συμβίωσή του με την ενάγουσα και την εγκατέλειψε, χωρίς να ενδιαφερθεί για την πορεία της εγκυμοσύνης της και για τον τοκετό, ο οποίος έλαβε χώρα στις 26-10-2007, ενώ, μερικούς μήνες αργότερα έλαβε χώρα και η γέννηση ενός τρίτου τέκνου του εναγομένου, από τη γυναίκα με την οποία είχε αποκτήσει το πρώτο τέκνο του. Γνώριζε δε, ότι η ενάγουσα δεν εργαζόταν, δεν είχε οικονομικούς πόρους για να συντηρηθεί, ούτε ήταν δυνατόν να εργασθεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της. Επίσης, αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα αναγκάσθηκε να προβεί στην άσκηση αγωγής αναγνώρισης της πατρότητας του άρρενος τέκνου της, το οποίο, τελικώς αναγνωρίσθηκε ως τέκνο του».