Πολύνα Γκιωνάκη: «Στο “RED X” η ηρωίδα είμαι εγώ!»

Μέσα από τον συγκλονιστικό, αυτοβιογραφικό μονόλογο «RED X», που υπογράφει και ερμηνεύει η Πολύνα Γκιωνάκη, κόρη του αξέχαστου ηθοποιού Γιάννη Γκιωνάκη, καλεί όλες τις γυναίκες να σπάσουν τη σιωπή, να βάλουν ένα τεράστιο κόκκινο απαγορευτικό «x» σε όλους εκείνους που βιάζουν την ψυχή και το κορμί τους. Στην παράστασή της ενσαρκώνει την Αλεξάνδρα. Μια γυναίκα που –ακούγοντας τζαζ και «χορεύοντας με τον διάβολο»– αναβιώνει τη σχέση που τη σημάδεψε. Η βία που έχει υποστεί από τον σύντροφό της την κάνει να αισθάνεται σαν το φυλακισμένο ζώο, το παραδομένο στις ορέξεις του θηριοδαμαστή του. H Αλεξάνδρα περνά όλες τις συναισθηματικές μεταπτώσεις, επιχειρώντας να σπάσει τα δεσμά της. Η υπέροχη Πολύνα Γκιωνάκη μίλησε ευγενικά στην εφημερίδα μας για τα «γιατί» της παράστασης, τα μεγάλα «γιατί» της δικής της ζωής, που περιγράφει τόσο γλαφυρά στο ομότιτλο βιβλίο της που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μιχάλη Σιδέρη» και ανεβάζει στο Θέατρο «Λύχνος Τέχνης & Πολιτισμού» (Χαλκιδικής 83, Γκάζι, τηλ.: 2110-121686).

 Ιχνηλατώντας… με την Καίτη Νικολοπούλου

Ο μονόλογος που υπογράφετε και στον οποίο πρωταγωνιστείτε λέγεται «REDX». Τι συμβολίζει για εσάς αυτό το κόκκινο Χ;

«Το κόκκινο Χ συμβολίζει την απελευθέρωση. Όταν καταφέρεις να βάλεις ένα RedX σε οτιδήποτε βιάζει το κορμί και την ψυχή σου είσαι ελεύθερος άνθρωπος και θεωρώ ότι όλοι οι άνθρωποι –ακόμα και όταν είμαστε δεσμευμένοι– πρέπει στην ουσία να είμαστε ελεύθεροι».

Στην παράστασή σας ενσαρκώνετε την Αλεξάνδρα. Πόσα κοινά έχετε με την ηρωίδα σας και πού διαφέρετε;

«Έχω δηλώσει ότι ο μονόλογος αυτός είναι αυτοβιογραφικός. Δεν έχω απλά κοινά με την ηρωίδα, η ηρωίδα είμαι εγώ!»

Ποια είναι τα πρώτα σημάδια που πρέπει να θορυβήσουν μια γυναίκα και να συνειδητοποιήσει πως η σχέση της είναι τοξική;

«Νομίζω πως το πρώτο σημάδι, χωρίς να είμαι ειδικός, είναι η λεκτική βία. Από ό,τι έμαθα και από προσωπική πείρα έχω να πω ότι ποτέ η σωματική βία δεν έρχεται αμέσως. Αντίθετα, έπεται της συναισθηματικής – ψυχολογικής βίας. Όταν ο σύντροφός μας δεν μας σέβεται, μας μειώνει, όταν προσπαθεί να μας κάνει να χάσουμε την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή μας, νομίζω πως τότε η σχέση είναι τοξική. Αυτό που δηλώνει η στάση του είναι πως αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να διαχειριστεί τη δική του ανασφάλεια».

Η βία κατά των γυναικών είναι έγκλημα, ωστόσο πολλές γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί διστάζουν ν’ αντισταθούν. Τι θεωρείτε πως τις κρατά πίσω;

«Είναι πολύ δύσκολο να αντισταθείς στη βία που δέχεσαι. Δεν πρέπει ποτέ αυτές τις γυναίκες να τις κακολογούμε και να ρωτάμε γιατί δεν αντιστέκονται, καθώς οι άνθρωποι που ασκούν βία είναι τόσο εξουσιαστικοί και χειριστικοί που τις κάνουν να νιώθουν ενοχή-ντροπή, ενώ ταυτόχρονα θυματοποιούνται οι ίδιοι και η γυναίκα χάνει την ισορροπία της και το μόνο που αισθάνεται είναι ένας ανεξέλεγκτος φόβος».

«Μη, μη με εγκαταλείπετε… Μη με αφήνετε μόνη», λέει κάποια στιγμή η Αλεξάνδρα. Τι μερίδιο ευθύνης έχει ο περίγυρος των κακοποιημένων γυναικών; Πόσο μπορεί να τις βοηθήσει ή και να τις εμποδίσει να σπάσουν τη σιωπή;

«Καθεμία από τις γυναίκες που αφήνονται, σίγουρα κουβαλάει κάποια βιώματα αρνητικά. Ποτέ δεν είναι τα ίδια σε κάθε γυναίκα, οπότε δεν μπορώ να μιλήσω για τις άλλες. Μέσα στο έργο αναφέρομαι στα βιώματα που κουβαλάει η Αλεξάνδρα. Άλλωστε, σε μια φράση της λέει πολλά: “Να θυμάστε ότι ο άνδρας που αποδέχεται τον ρόλο του πατέρα είναι ύποπτος, ασκεί εξουσία επάνω σου”. Για να σπάσει τη σιωπή της, πρέπει να νιώσει η ίδια δυνατή, κάτι που είναι πάρα πολύ δύσκολο όταν υφίσταται ψυχολογική βία. Νομίζω ότι αυτό που μπορεί να τη βοηθήσει πάρα πολύ είναι να απευθυνθεί στο Κέντρο Κακοποιημένων Γυναικών».

Μπορεί η τέχνη να αποτελέσει μοχλό πίεσης αλλά και μέσο αφύπνισης και κινητοποίησης του απλού πολίτη για θέματα τόσο σημαντικά, όσο της έμφυλης βίας;

«Και βέβαια μπορεί. Η τέχνη είναι αυτή που αφυπνίζει τον κόσμο, η τέχνη είναι αυτή που μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, η τέχνη μπορεί να καταφέρει πολλά, να φέρει τα πάνω-κάτω. Να σας υπενθυμίσω τι ακριβώς; Φτάνει μόνο ν’ αναφερθώ σ’ έναν μονάχα πίνακα ζωγραφικής: Θα αναφερθώ σ’ έναν πίνακα ζωγραφικής που άφησε ιστορία: την “Γκουέρνικα” του Πικάσο. Νομίζω αυτό τα λέει όλα».

«RED X» της Πολύνας Γκιωνάκη

Θέατρο Λύχνος Τέχνης & Πολιτισμού (Χαλκιδικής 83, Γκάζι, τηλ.: 211-0121686)
Κείμενο, ερμηνεία: Πολύνα Γκιωνάκη
Θηριοδαμαστής (video): Δημήτρης Βερύκιος
Σκηνοθεσία/μουσική επιμέλεια: Εύα Μπενέτα
Ενδυματολογία: Τζοάννα Ρότη
Video art: Κλέλια Παπαγιαννοπούλου
Φωτογραφία: Πηνελόπη Μασσούρη
Επιμέλεια σκηνικού: Γιώργος Μαλτέζος
Φωτισμοί: Γιώργος Σηφάκης
Προβολή και επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου, We Will
Ειδικός συνεργάτης: Μαργαρίτα Παύλου

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα