Προς όφελος όλων η διαμεσολάβηση, υποστηρίζει ο Σύνδεσμος Ελλήνων Διαμεσολαβητών

“Η νομοθέτηση της υποχρεωτικής προσπάθειας επίλυσης διαφορών με διαμεσολάβηση, έχει ισχυρό κοινωνικό πρόσημο. Και είναι σε όφελος ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, η οποία πληρώνει το 78% του κόστους ενός δικαστικού συστήματος που δε χρησιμοποιεί, για λογαριασμό όσων περιμένουν τη σειρά τους καθημερινά και επί χρόνια στις αίθουσες των δικαστηρίων”.

Αυτό σημειώνεται σε ανακοίνωση του Συνδέσμου Ελλήνων Διαμεσολαβητών, στο πλαίσιο του διαλόγου με αφορμή την κατάθεση στη Βουλή του σχετικού σχεδίου νόμου. Ο σύνδεσμος διευκρινίζει τα εξής παρακάτω, σχετικά με τα οφέλη στην κοινωνία από την αξιοποίηση του θεσμού:

1 – Το νέο νομοθέτημα προβλέπει την υποχρεωτική προσπάθεια επίλυσης με διαμεσολάβηση και όχι την υποχρεωτική επίλυση με διαμεσολάβηση. Τα δύο διαφέρουν μεταξύ τους ουσιωδώς. Γιατί πρέπει άραγε όλες οι διαφορές να επιλύονται στην έδρα;

2 – Το θεμελιακό χαρακτηριστικό της διαμεσολάβησης είναι η εκούσια επίλυση και όχι η εκούσια υπαγωγή των μερών σε αυτήν. Για αυτό και τα μέρη διατηρούν πλήρως και χωρίς οποιαδήποτε προϋπόθεση το δικαίωμα προσφυγής στα δικαστήρια σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας. Με το νέο νόμο, η επίλυση μέσω διαμεσολάβησης παραμένει εκούσια. Είναι κακό να έχουν οι πολίτες στη διάθεσή τους μια διαδικασία που δίνει την μοναδική δυνατότητα να επιτύχουν συμφωνία με ισχύ δικαστικής απόφασης μέσα σε λίγες ημέρες;

3 – Η υποχρεωτική προσπάθεια επίλυσης εισάγεται σε ένα πολύ συγκεκριμένο εύρος υποθέσεων με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (μόνο σε 11 υποκατηγορίες διαφορών) σε σχέση προς τις δεκάδες άλλες που παραμένουν εκτός. Γιατί θα πρέπει τα πινάκια των δικαστηρίων να έχουν 50 υποθέσεις την ημέρα και να επιβαρύνουν υπέρμετρα το δικαστικό σύστημα;

4 – Το κόστος της διαδικασίας συμφωνείται ελεύθερα ανάμεσα στα μέρη και τον διαμεσολαβητή. Μόνο αν δεν συμφωνηθεί υπάρχει ελάχιστο κόστος που είναι 125 ευρώ την ώρα το οποίο μάλιστα μοιράζεται μεταξύ των μερών (δύο ή και περισσότερων). Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων διαφορών που οδηγούνται σε διαμεσολάβηση, η λύση επιτυγχάνεται μέσα σε λίγες ώρες.

5 – Η πρόβλεψη υποχρεωτικής προσπάθειας επίλυσης με διαμεσολάβηση είναι απολύτως συνταγματική. Κρίθηκε συνταγματική στην Ιταλία όπου εφαρμόζεται με τεράστια επιτυχία. Κρίθηκε από το Δικαστήριο της ΕΕ απόλυτα συμβατή με την αρχή της αποτελεσματικής ένδικης προστασίας στην υπόθεση Menini (2017) και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο νομοθετείται τώρα και στην Ελλάδα. Γιατί γίνεται επίκληση αντισυνταγματικότητας σε ένα θέμα που έχει κριθεί;

6 – Η πρόβλεψη υποχρεωτικής προσπάθειας επίλυσης με διαμεσολάβηση, είναι επίσης απολύτως συμβατή με το ενωσιακό δίκαιο. Στο άρθρο 2 παρ 1 γ της Οδηγίας 2008/52 για τη διαμεσολάβηση προβλέπεται ΡΗΤΑ η δυνατότητα θέσπισης υποχρεωτικής διαμεσολάβησης βάσει νόμου κράτους-μέλους. Πολλά κράτη μέλη το εφάρμοσαν. Γιατί όχι και η Ελλάδα;

7 – Η νομοθέτηση της υποχρεωτικής προσπάθειας επίλυσης με διαμεσολάβηση, ακολουθεί τη γενική ευρωπαϊκή και παγκόσμια τάση αποδικαστηριοποίησης. Σήμερα υποχρεωτική διαμεσολάβηση έχει η Ιταλία (με 250.00 υποθέσεις ετησίως να επιλύονται με διαμεσολάβηση), η Γερμανία, η Αγγλία, η Κροατία, η Ουγγαρία, η Λιθουανία ενώ Γαλλία, Βέλγιο, Σερβία, Βουλγαρία και Πολωνία ήδη κινούνται σε τροχιά υποχρεωτικότητας. Στο Ισραήλ υπάρχει υποχρεωτική διαμεσολάβηση από το 2007 ενώ ακόμη και η Τουρκία ψήφισε πρόσφατα (2017) την υποχρεωτική διαμεσολάβηση στις εργατικές διαφορές. Και βεβαίως μιλάμε για υποχρεωτική υπαγωγή διαφορών σε διαμεσολάβηση και όχι μόνο για υποχρεωτική ενημέρωση των μερών για τη διαμεσολάβηση που άλλωστε υπάρχει ήδη από το 2013 ως θεσμοθετημένη υποχρέωση στον Κώδικα Δικηγόρων.Ε. Παπ.