Προσωπική υπόθεση οι κάλπες

 

 

Στο επικοινωνιακό θα επενδύσει ο πρώην πια πρωθυπουργός, με στόχο να μην αποδείξει σωστό τον Αντώνη Σαμαρά και τους οπαδούς της… αριστερής παρένθεσης. Οι εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου κρίνουν το πολιτικό του μέλλον και εκείνος καλείται να το υπερασπιστεί έως τέλους.

 

Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου

 

Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζει ο Αλέξης Τσίπρας είναι να πείσει την κοινή γνώμη πως όσοι φεύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνοι που δεν είχαν εναλλακτική θέση και δεν επιθυμούσαν να βρεθεί εφικτή λύση για τη χώρα.

Η εικόνα διάλυσης που παρουσιάζει το κόμμα του με τις αποχωρήσεις να είναι δεκάδες κάθε ημέρα, είναι αυτή που επηρεάζει άμεσα το εκλογικό σώμα, το οποίο πιθανόν να μπορούσε να συγχωρήσει από τον πρώην πρωθυπουργό τη δεξιά στροφή ως αναγκαίο κακό πριν από την τελική ευθεία.

Άλλωστε, κύκλοι προσκείμενοι στον ίδιο ξεκαθαρίζουν πως τις επόμενες ημέρες κατατίθεται στην κοινωνία ολοκληρωμένο εναλλακτικό πρόγραμμα, το οποίο μπορεί να υλοποιηθεί παράλληλα με το μνημόνιο, ελαφρύνοντας εκεί που απαιτείται από τα βάρη αλλά και προτείνοντας ισοδύναμα τα οποία θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν πολλά από τα άδικα μέτρα που ήδη ψηφίστηκαν.

Ο Αλέξης Τσίπρας θα επιχειρήσει να δείξει εκείνους που παρασκηνιακά δεν επιθυμούσαν λύση για τη χώρα προτάσσοντας μόνο τη λύση της δραχμής και μάλιστα χωρίς κανένα σχέδιο.

«Η αριστερά πρέπει να προτείνει και εφικτές λύσεις. Η θεωρεία των πραγμάτων είναι εύκολη. Η πραγματικότητα όμως είναι σκληρή», σχολιάζουν στενοί συνεργάτες του δίνοντας μια γεύση των όσων θα ακολουθήσουν.

Η εκτίμηση που υπάρχει είναι πως ο πρώην πρωθυπουργός διατηρεί ακόμα θετικό προφίλ το οποίο θα μπορούσε να βοηθήσει στη συσπείρωση των ψηφοφόρων περιορίζοντας τις απώλειες σε 2 με 3 μονάδες μόνο, οι οποίες κάλλιστα θα μπορούσαν να καλυφθούν από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ ίσως και του Ποταμιού.

Στις συζητήσεις πίσω από τις κλειστές πόρτες της Κουμουνδούρου ομολογείται πως η αυτοδυναμία είναι πρακτικά ανέφικτη, όμως επικοινωνιακά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα επιμείνουν σε αυτή με στόχο να δείξουν πως είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει σταθερή κυβέρνηση.

Εκείνο που προβληματίζει έντονα είναι η μεγάλη πιθανότητα ο κυβερνητικός εταίρος τους να μη βρίσκεται στη νέα Βουλή. Στην περίπτωση αυτή, στον ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να ρίξουν νερό στο κρασί τους και να συνεργαστούν με άλλα κόμματα και πιθανότερο εκείνα της κεντροαριστεράς.

Σε κάθε περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας θα περιορίσει τις εμφανίσεις του ώστε να παρέμβει ουσιαστικά κυρίως την τελευταία εβδομάδα της προεκλογικής περιόδου, έχοντας αφήσει πρώτα τους πολιτικούς του αντιπάλους να δαπανήσουν πολιτικό κεφάλαιο. Έτσι εκτιμάται πως θα καταφέρει να ανατρέψει την εικόνα και να πετύχει την καθαρή πρωτιά που είναι και ο στόχος.

 

Ποιοι είναι οι «53+» που κρίνουν την επόμενη μέρα

Όταν την Τετάρτη το βράδυ ο Αλέξης Τσίπρας δήλωνε στη συνέντευξή του στον Alpha, ότι τόσο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος όσο και ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης θα είναι υποψήφιοι με τον ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες εκλογές, μέλος της τάσης «53+» τηλεφώνησε στα δύο στελέχη παίρνοντας και από τους δύο ανάλογη απάντηση: «Δεν έχουμε μιλήσει για τίποτα τέτοιο…»

Όσο κι αν το θέμα αυτό, από τη φύση του, είναι αδύνατον να επιβεβαιωθεί ή να διαψευστεί, κανένας δεν μπορεί να αμφιβάλλει ότι η Ράνια Σβίγκου την Κυριακή το απόγευμα, σε συνεδρίαση μελών των «53+», στην οποία συμμετείχαν περίπου 100 άτομα, δήλωνε ότι θα παραιτηθεί από τη θέση εκπροσώπου Τύπου του κόμματος, καθώς έχει διαφωνίες με την πολιτική πρακτική του. Παρ’ όλα αυτά, την Πέμπτη το βράδυ και σύμφωνα με «δημοσιογραφικές πληροφορίες», που μεταδόθηκαν από τα τηλεοπτικά «δελτία των 8», πρόκειται να συμμετέχει στην υπό τον Νίκο Παππά ομάδα επικοινωνίας του ΣΥΡΙΖΑ που θα οργανώσει τον προεκλογικό αγώνα.

Μπορούν να αναφερθούν αρκετά ακόμα ανάλογα περιστατικά, τα οποία δείχνουν την πίεση που δέχονται μέλη και κυρίως στελέχη της τάσης των «53+», προκειμένου, πρώτον, να μην ακολουθήσουν είτε μεμονωμένα ως άτομα είτε συγκροτημένα ως ομάδα το εγχείρημα του Παναγιώτη Λαφαζάνη και, δεύτερον, να παραμείνουν στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ παρ’ όλες τις διαφωνίες που εκφράζουν ακόμα και δημόσια για την πολιτική του.

Η τάση «53+» συγκροτήθηκε πριν από περίπου δύο χρόνια από 53 βουλευτές και μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ (από εκεί το όνομά τους), προκειμένου «να ανακόψουν την αυθαιρεσία και τον αντιδημοκρατικό τρόπο λειτουργίας της ηγετικής ομάδας, να κρατήσουν όσο πιο αριστερά γίνεται το κόμμα και ταυτόχρονα να αποτελέσουν το ανάχωμα προς την Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη». Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων στην τάση προσχώρησαν και άλλα μέλη (τότε προστέθηκε το «+»).

Παρ’ όλες τις προσπάθειές τους, ως τάση δεν κατάφεραν ούτε να κρατήσουν την ηγετική ομάδα μακριά από τη «δεξιά πολιτική», όπως την ονομάζουν οι ίδιοι, ούτε όμως και να κάνουν αισθητή την παρουσία τους έξω από τα στενά κομματικά όρια. Το περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα δεν είδε με συμπάθεια την κίνηση, από την αρχή, παρόλο που βρισκόταν πολύ πιο κοντά του συγκριτικά με άλλες τάσεις, όπως π.χ. την Αριστερή Πλατφόρμα. Οι «53+», λοιπόν, ως τάση μέσα στο κόμμα δεν κατάφερε να αφήσει το αποτύπωμά της, ως μεμονωμένα στελέχη όμως έχουν ισχυρή παρουσία, κυρίως στον ιδεολογικό τομέα, εκεί που καταφανώς υστερούν οι άνθρωποι του προεδρικού περιβάλλοντος. Καθηγητές πανεπιστημίου, επιστήμονες και καταξιωμένοι διανοούμενοι, οι περισσότεροι από τους «53+», ήταν αυτοί που από τα χέρια τους έχουν περάσει σχεδόν όλα τα κείμενα που κυκλοφόρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ πριν τα πάρει η ηγετική ομάδα και τα δώσει για τελική επεξεργασία σε δικηγορικά γραφεία…

Σήμερα ορισμένοι από τους «53+» έχουν έστω και έμμεσα ενταχθεί στην προεδρική ομάδα –Θ. Φωτίου, Τ. Χριστοδουλοπούλου κ.λπ.–, άλλοι όπως οι βουλευτές Ηρώ Διώτη και Κώστας Ζαχαριάς έχουν δηλώσει ότι δεν θα είναι υποψήφιοι στις επόμενες εκλογές, άλλοι ακολουθούν προσωπική πορεία, π.χ. Γιάννης Αλμπάνης, ενώ μια πολύ μικρή ομάδα υπό τον Κώστα Μαρματάκη συντάχθηκαν με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Η μεγάλη ομάδα όμως μελών και στελεχών παραμένουν μετέωροι και περιμένουν την επόμενη μέρα για να καθορίσουν την πορεία τους, καθώς υπό τις παρούσες συνθήκες ούτε ξέρουν ούτε και μπορούν να κάνουν κάτι παραπάνω. Χαρακτηριστικά τα όσα είπε στην «Α» στέλεχος κλαδικής του ΣΥΡΙΖΑ, με φιλική προς τους «53+» διάθεση: «Δεν είμαι υπουργός, δεν είμαι βουλευτής, δεν είμαι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής για να έχει βάρος και νόημα η δημόσια δήλωσή μου. Θεωρώ ότι στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα δεν εκβιάστηκε μόνο η χώρα, αλλά η Αριστερά σε όλη την Ευρώπη. Ο Τσίπρας ήταν αναγκασμένος να κάνει αυτό που έκανε. Θέλω να συνεχίσω να αγωνίζομαι μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον για να βελτιωθεί όσο γίνεται η κατάσταση. Δεν ξέρω όμως τι να κάνω. Ολομέλεια στην οργάνωσή μου δεν έχει γίνει από το Πάσχα και μετά, όσες προτάσεις είχαμε κάνει έως τότε καμία δεν υλοποιήθηκε, δεν εισακούστηκε καν».