Στήνουν σενάριο «εθνικού εχθρού»

Τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας είναι ξετρελαμένα με μία σειρά που παίζεται στους ειδικούς τηλεοπτικούς σταθμούς. Η σειρά ονομάζεται «Ζακ και Κουάκ» και περιγράφει τις περιπέτειες ενός παιδιού, του Ζακ, με τον φίλο του, μία πάπια, τον Κουάκ, οι οποίοι «βολτάρουν» μαθαίνοντας τον κόσμο μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου. Στόχος της σειράς είναι να μάθουν τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας την αξία του βιβλίου. Γι’ αυτό, κάθε φορά που υπάρχουν εμπόδια, αυτά ξεπερνιούνται με υλικά παρεμφερή με το χαρτί, όπως είναι το ψαλίδι, η κόλλα και η γόμα. Και στο τέλος ο ήρωας του βιβλίου, ο Ζακ, αναφωνεί με ανακούφιση, αλλά και ενθουσιασμό: «Το χαρτί σε σώζει στη στιγμή».

Θα αναρωτηθείτε τι σχέση μπορεί να έχει ο μικρός Ζακ με τον Αλέξη Τσίπρα; Πολύ πιθανό ο πρωθυπουργός ως πατέρας δύο μικρών αγοριών να έχει παρακολουθήσει τον «Ζακ και τον Κουάκ». Διαφορετικά, θα είναι απλή σύμπτωση το ότι χρησιμοποιεί για να ξεπεράσει τις πολιτικές περιπέτειές του, την ατάκα του Ζακ. Μόνο που αντί για το «χαρτί σε σώζει στη στιγμή», το έχει κάνει «οι πλασματικοί εχθροί αποτελούν το καλύτερο σωσίβιο».

Κάπως έτσι λειτουργεί και στην καρκινοβατούσα επί μήνες διαπραγμάτευση, με συνέπεια οι τράπεζες να αναγκάζονται να δανείζονται περισσότερα χρήματα από τον ELA για να καλύψουν τις ταμειακές τους ανάγκες, οι καταθέσεις να έχουν εξανεμιστεί, ενώ η αγορά στην κυριολεξία να ασφυκτιά.

Το Μαξίμου, για να ρίξει στάχτη στα μάτια των απογοητευμένων ψηφοφόρων του, αλλά και να πείσει το εσωτερικό του κόμματός του που βρίσκεται σε αναβρασμό, αποφάσισε να επιτεθεί με σφοδρότητα κατά του κεντρικού τραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα, θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα περάσει αναίμακτα τα μέτρα, ενώ θα μετατοπίσει όλες τις ευθύνες στην ΤτΕ.  Και μπορεί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ να καλλιεργείται εντέχνως ότι η κυβέρνηση δίνει μάχη για να διώξει τον Στουρνάρα από τη θέση του διοικητή της ΤτΕ, αλλά κρύβουν την αλήθεια: δηλαδή, ότι για να γίνει οποιαδήποτε αλλαγή θα πρέπει πρώτα από όλα να συμφωνήσει ο Ευρωπαίος Κεντρικός Τραπεζίτης, ο Ιταλός Μάριο Ντράγκι. Προφανώς, οι του Μαξίμου αποκρύπτουν την πληροφορία που έχει δημοσιευθεί κατά κόρον το 2014, ότι ο ίδιος ο Ντράγκι ζήτησε από τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να επιλεγεί ο Γιάννης Στουρνάρας ως διοικητής της ΤτΕ.

Ο προφανής στόχος του Μαξίμου

Ο στόχος του Μαξίμου είναι προφανής:  δημιουργεί μία ταύτιση και αναγωγή της πολιτικής σύγκρουσης σε εθνική. Ο πολιτικός αντίπαλος είναι ο εθνικός εχθρός και η μάχη εναντίον του πρέπει να είναι σταυροφορία. Ας μη λησμονούμε ότι ο αντιπολιτευόμενος ΣΥΡΙΖΑ επένδυσε μεθοδικά στην κοινωνική ρηγμάτωσηΕξακολουθεί να μη δίνει προοπτική στο μέλλον, αλλά ελπίδα στη ρεβάνς του παρελθόντος. Κατοχή παλιά, Κατοχή και τώρα. Προδότες τότε, προδότες και τώρα. Ήρωες παλιά, ήρωες και σήμερα, ήρωες πάντα.

Τα αποτελέσματα αυτής της επίθεσης προς τον Στουρνάρα είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Κι αυτό επιτρέπει ακόμη και σε ανθρώπους που γνωρίζουν ποιο είναι το status quo και από τις πρότερες θέσεις του ως έμπειρος δημοσιογράφος και αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, να γελοιοποιούνται με τις δηλώσεις τους. Ο Νίκος Ξυδάκης υπέγραψε μαζί με άλλους 42 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ επερώτηση στη Βουλή, όπου καταγγέλλει τον κ. Στουρνάρα για… «αδικαιολόγητες προαγωγές στην ΤτΕ». Μάλιστα, στην ερώτηση των 43 προς τον Ευκλείδη Τσακαλώτο ζητούν να μάθουν εάν προτίθεται να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες, προκειμένου να διερευνηθεί το ενδεχόμενο αδικαιολόγητων προαγωγών στελεχών και διευθυντών στην Τράπεζα της Ελλάδος. Διότι να καταλάβουμε ότι ο Πέτρος Κωνσταντινέας, που υπογράφει κι αυτός την ερώτηση, γνωρίζει να φτιάχνει ψωμί, άντε να σφυρίζει και κάποιο πέναλτι. Όμως ο Ξυδάκης δεν δικαιολογείται. Εξάλλου, θα πρέπει να σημειωθεί ότι μεταξύ των βουλευτών που ερωτούν απουσιάζει το όνομα του Νίκου Φίλη, ο οποίος σε αυτήν την κόντρα από την πρώτη μέρα που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ τη διακυβέρνηση του τόπου, τον Ιανουάριο του 2015, απέφυγε να τοποθετηθεί, προφανώς για λόγους προσωπικής κι επαγγελματικής αξιοπρέπειας.

Φυσικά, η ερώτηση από μόνη της προκαλεί τον γέλωτα σε κάθε σώφρονα πολίτη που γνωρίζει τα απολύτως βασικά: ότι η ΤτΕ ελέγχεται μόνο από την ΕΚΤ και δεν έχει καμία δουλειά το ελληνικό κράτος. Όπως ήταν λογικό, ο Γιάννης Στουρνάρας απάντησε μέσω κύκλων πως «η ΤτΕ δεν είναι ΔΕΚΟ. Είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της ανεξάρτητης ΤτΕ, βάσει της συνθήκης, και κανενός άλλου. Σε κάθε περίπτωση οι προαγωγές έγιναν με αξιοκρατικότατο τρόπο που δεν επιδέχεται ουδεμίας αμφισβήτησης» .

Κι όμως, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Ξυδάκης, επέμεινε: «Παρ’ ότι έχει μια μεγάλη ανεξαρτησία η ΤτΕ, θα πρέπει να λογοδοτεί στην κεντρική κυβέρνηση για κάποια πράγματα. Βλέπουμε κάποιες προαγωγές προσώπων που δεν έχουν τα τυπικά προσόντα, θα πρέπει να υπάρχει μια λογοδοσία, να υπάρχει μια διαφάνεια». Εδώ ταιριάζει τέλεια η ρήση «κάνω τα πάντα αρκεί να γίνω πάλι υπουργός στον επόμενο ανασχηματισμό».

Βέβαια, την πολεμική κατά του Στουρνάρα την είχε ξεκινήσει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, ο οποίος ήταν πολύ πιο προσεκτικός και από τον Δημήτρη Τζανακόπουλο και από τον Νίκο Ξυδάκη. Ο κ. Δραγασάκης κατηγόρησε τον κ. Στουρνάρα, αλλά με στυλ. «Όλοι έχουμε δικαίωμα στην άποψη, όποια κι αν είναι αυτή, αλλά όταν έχουμε θεσμικό ρόλο πρέπει να προσέχουμε», τόνισε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, αναφερόμενος στη δήλωση του διοικητή της ΤτΕ ότι το ασφαλιστικό είναι γενναιόδωρο. Και μάλιστα αυτή η δήλωση έγινε ενώπιον κομματικού ακροατηρίου στον Χολαργό, που διψούσε να ακούσει ότι η κυβέρνηση θα ρίξει στον λάκκο των λεόντων τον… κακό τραπεζίτη. «Εμείς θέλουμε να ξέρουμε αν αυτές οι απόψεις είναι της τράπεζας και από πότε υπάρχουν», προσέθεσε.

Θέση στην πολεμική του Μαξίμου και του ΣΥΡΙΖΑ κατά του Στουρνάρα πήρε ένας πρώην σύντροφός τους, ο Σπύρος Λυκούδης. Ο εκ των αντιπροέδρων της Βουλής και βουλευτής του Ποταμιού σε ραδιοφωνική του συνέντευξη τόνισε πως «αν ήμουν κυβέρνηση θα είχα εκμεταλλευθεί θετικά τις δυσάρεστες εκτιμήσεις του Γιάννη Στουρνάρα».

Μάλιστα, υποστήριξε σε αντίθεση με την κυβέρνηση ότι οι δηλώσεις του κ. Στουρνάρα υπαγορεύονται από τον θεσμικό του ρόλο. «Ο κ. Στουρνάρας έχει υποχρέωση πολλές φορές να παρεμβαίνει, και καλά κάνει κατά τη γνώμη μου, είτε είναι κάποιος σύμφωνος με αυτά που λέει είτε όχι. Δεν συμφωνώ με την κατηγορία ότι πολιτικολογεί», είπε ο κ. Λυκούδης και προσέθεσε: «Δεν μπορεί να απέχει η εκτίμηση του κεντρικού τραπεζίτη από τα τεκταινόμενα. Καλό είναι να ξέρουμε και τη γνώμη του».

 

«Ανώφελες και μη εποικοδομητικές οι επιθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης κατά Στουρνάρα», λένε οι ξένοι

Επί της ουσίας, θέση στην πολεμική κατά Στουρνάρα έλαβαν και οι ξένοι, οι οποίοι δεν συμφωνούν με αυτήν την τακτική του Μαξίμου. Χαρακτηριστικά η «Handelsblatt» σε δημοσίευμά της χαρακτηρίζει ανώφελες και μη εποικοδομητικές τις επιθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης κατά του Γιάννη Στουρνάρα, ενώ κάνει λόγο για αναζωπύρωση της ελληνικής κρίσης σχολιάζοντας τη στασιμότητα στις διαπραγματεύσεις.

«Η αβεβαιότητα στις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές επιβαρύνει την ελληνική οικονομία», επισημαίνει η οικονομική εφημερίδα του Ντύσελντορφ, υπογραμμίζοντας ότι από την παρούσα κατάσταση πλήττονται κυρίως οι τράπεζες. «Οι προειδοποιήσεις απευθύνονται στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Και αυτός αντιδρά με δυσφορία», παρατηρεί το δημοσίευμα. Και αναφέρεται τόσο στη σύσταση του Έλληνα κυβερνητικού εκπροσώπου, όσο και στις δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης.

Όπως εκτιμά η «Handelsblatt», «οι νέες επιθέσεις της κυβέρνησης κατά του επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος ενδέχεται να είναι μάλλον μη εποικοδομητικές για τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, οι οποίες έχουν ούτως ή άλλως καθυστερήσει. Διότι ο Στουρνάρας, σύμφωνα με πληροφόρηση ατόμων εκ των έσω, τυγχάνει της πλήρους κάλυψης του Μάριο Ντράγκι, του προέδρου της ΕΚΤ. Η ΕΚΤ είναι ένας από τους τέσσερις θεσμούς των δανειστών, με τους οποίους παλεύει η Αθήνα εδώ και μήνες για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης του προγράμματος προσαρμογής».

Προειδοποιήσεις
Την ίδια ώρα η Διεθνής Διαφάνεια θυμάται σε έκθεσή της τι είχε συμβεί το 2015, τονίζοντας πως «η ΕΚΤ, ως πιστωτής έσχατης ανάγκης, σταμάτησε να δέχεται ελληνικά κρατικά ομόλογα ως εγγυήσεις, υποχρεώνοντας τις ελληνικές τράπεζες να δανείζονται από την Τράπεζα της Ελλάδος μέσω του μηχανισμού ELA. Από τη στιγμή που τα ανώτατα όρια δανεισμού μέσω ELA καθορίζονται από το Δ.Σ. της ΕΚΤ, η τελευταία μπόρεσε να ασκήσει σημαντικές πιέσεις στην ελληνική κυβέρνηση, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές».

«Κάτι τέτοιο μπορεί να ξανασυμβεί», προειδοποιεί η Διεθνής Διαφάνεια, εστιάζοντας στην αύξηση του ELA τον Φεβρουάριο του 2017, στον απόηχο μίας ακόμη αντιπαράθεσης μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της για την αξιολόγηση του προγράμματος.

Σύμφωνα με την έκθεση, το παράδειγμα της Ελλάδας το 2015, όταν οι ελληνικές τράπεζες αφέθηκαν στο… έλεος του ELA, ως αποτέλεσμα της διαπραγματευτικής τακτικής της κυβέρνησης, δείχνει ότι αυτό το είδος σφετερισμού από πλευράς ΕΚΤ είναι δομημένο στη θεμελιώδη αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης, δίνοντας τη δυνατότητα στην ΕΚΤ να χρησιμοποιήσει την εξουσία που ασκεί στη νομισματική πολιτική για να ασκήσει πίεση στις κυβερνήσεις χωρών-μελών.

«Και αυτό μπορεί να ξανασυμβεί. Όχι μόνο οι ελληνικές τράπεζες συνεχίζουν να δανείζονται από τον ELA, αλλά η χρήση του αυξήθηκε τον Φεβρουάριο του 2017 μετά από μία περίοδο σχετικής ηρεμίας, στο πλαίσιο μίας ακόμη αντιπαράθεσης μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της για το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης».

Στην ίδια ρότα και η CITI GROUP

Κάτι ανάλογο επισημαίνουν και οι αναλυτές της Citigroup. Και όπως τονίζουν: «Ο κ. Τσακαλώτος, σύμφωνα και με αναφορές στα μέσα,  έστειλε μια επιστολή στους πιστωτές, προτείνοντας έναν διαφορετικό τρόπο για τη μείωση ύψους 1% στις συνταξιοδοτικές δαπάνες από ό,τι είχε συμφωνηθεί με τους δανειστές μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα, προτείνοντας οι περικοπές των συντάξεων να γίνουν σταδιακά σε διάστημα δύο ετών. Η επιστολή ανέτρεψε ουσιαστικά την πρόοδο που είχε γίνει κατά τη διάρκεια των συνομιλιών στις Βρυξέλλες».

Όπως σχολιάζει η Citi, περισσότερη πρόοδος στις διαπραγματεύσεις μπορεί να συμβεί τον Μάιο, καθώς θα πλησιάζει επικίνδυνα η προθεσμία του Ιουλίου για την αποπληρωμή του χρέους, με τον κίνδυνο πρόωρων εκλογών λόγω της πολιτικής δυσκολίας να συμφωνηθούν οι όροι του προγράμματος να παραμένει, αν και αυτό δεν είναι βασικό σενάριο της Citi.

4ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ «ΔΕΙΧΝΕΙ» Ο ΝΤΙΞΟΝ

Την εκτίμηση ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί και τέταρτο πρόγραμμα διάσωσης, μετά το τέλος του τρέχοντος στα…
μέσα του 2018, εκφράζει ο γνωστός δημοσιογράφος Χιούγκο Ντίξον.
Σε άρθρο του, ο Ντίξον σημειώνει ότι «παρά το γεγονός ότι υπήρξε πρόβλημα της ενδεκάτης ώρας με τις συντάξεις, οι δανειστές της Ελλάδας πιθανόν σύντομα θα εγκρίνουν την επόμενη δόση από το πρόγραμμα των 86 δισ. ευρώ. Όμως αυτό απλώς θα δώσει στην Αθήνα λίγο χρόνο έως τα μέσα του 2018. Μετά, ένα νέο πρόγραμμα, το τέταρτο της χώρας από την αρχή της κρίσης, πιθανότατα θα απαιτηθεί».

Ο Ντίξον τονίζει ότι «ο Αλέξης Τσίπρας χρειάζεται οι δανειστές από την ευρωζώνη να του δώσουν αρκετό ρευστό για να πληρώσει τα 7,5 δισ. ευρώ χρέους που λήγει τον Ιούλιο. Όμως, για να συμβεί αυτό, οι δανειστές πρέπει να συμφωνήσουν ότι το πρόγραμμα είναι σε καλό δρόμο. Η συνήθεια του αριστερού πρωθυπουργού να καθυστερεί τη διαπραγμάτευση αντί να αποδέχεται τα δεδομένα, έχει ήδη βλάψει την οικονομία της χώρας, η οποία συρρικνώθηκε στο τέλος του 2016 και μάλλον θα υποστεί κι άλλη μείωση κατά το α΄ τρίμηνο του 2017. Φαίνεται ότι ο Τσίπρας τελικά θα πιει την τελευταία δόση του πικρού φάρμακου, η οποία περιλαμβάνει αντιδημοφιλείς περικοπές συντάξεων και του αφορολόγητου, το 2019 και το 2020, ώστε τα δημοσιονομικά να περικοπούν κατά 2% του ΑΕΠ. Το μόνο θετικό είναι ότι αν η Ελλάδα συνεχίσει να ξεπερνά τους στόχους του προγράμματος, όπως πέρσι, θα της επιτραπεί να εξισορροπήσει τα άσχημα μέτρα με άλλα θετικά».
Ο Ντίξον εκτιμά ότι η Ελλάδα, μετά το τέλος του προγράμματος, δεν θα μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές, οπότε θα χρειαστεί και τέταρτο πρόγραμμα, ενδεχομένως στη μορφή μιας ειδικής πιστωτικής γραμμής, αλλά και μετρητών, σημειώνοντας ότι το βάρος θα πέσει στην ελάφρυνση της αποπληρωμής του χρέους που αρχίζει από το 2022.
Ωστόσο, ξεκαθαρίζει ότι οι δανειστές δεν θα κάνουν κάτι τέτοιο χωρίς προϋποθέσεις για την Αθήνα: πιθανώς, η ελάφρυνση του χρέους θα γίνεται σε δόσεις, καθώς η Ελλάδα θα επιτυγχάνει νέους δημοσιονομικούς στόχους, αλλά και επιπλέον διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αν συμμετέχει και το ΔΝΤ.

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα