Στα δικαστήρια για την αμοιβή του δικηγόρου

Αμοιβή του δικηγόρου για τη σύνταξη διαταγής πληρωμής ανέρχεται συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ στα 300 ευρώ! Αυτό έκρινε το Μονομελές Πρωτοδικείου της Αθήνας (τμήμα αναγκαστικής εκτέλεσης) με την υπ’ αριθμόν 417/2017 απόφασή του.

Ρεπορτάζ: Πωλίνα Βασιλοπούλου

Ενώπιον του Πρωτοδικείου προσέφυγαν αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία και ο εκπρόσωπός της ζητώντας την ανακοπή διαταγής πληρωμής και της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης που επισπεύσθηκε σε βάρος τους. Συγκεκριμένα στην απόφαση επισημαίνεται πως οι ανακόπτοντες, με την κρινόμενη ανακοπή, και για τους αναφερόμενους σ’ αυτήν λόγους, ζητούν την ακύρωση της επιταγής για εκτέλεση πού γράφηκε κάτω από το αντίγραφο του απογράφου της απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου και της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης που επισπεύδεται σε βάρος τους δυνάμει της ανωτέρω επιταγής.

Σύμφωνα με τον Κώδικα Δικηγόρων που επικαλείται το δικαστήριο στην απόφασή του για τη σύνταξη επιταγής προς εκτέλεση τίτλων εκτελεστών η αμοιβή του δικηγόρου ορίζεται στο σύνολο της δικαστικής δαπάνης, όπως αυτή επιδικάστηκε από το δικαστήριο, ήτοι η αμοιβή του δικηγόρου για τη σύνταξη επιταγής προς εκτέλεση ισούται με τη δικαστική δαπάνη που επιδικάστηκε από το δικαστήριο που εξέδωσε τον εκτελεστό τίτλο. Όμως σε περίπτωση που τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων συμψηφίστηκαν, στο σύνολό τους, αυτό δεν μπορεί να σημαίνει ότι στο στάδιο της εκτέλεσης ο πληρεξούσιος του επισπεύδοντος δεν μπορεί να αναζητήσει αμοιβή. Λαμβάνοντας υπόψη ότι χώρησε ολικός συμψηφισμός της δικαστικής δαπάνης, αυτό σημαίνει ότι το Δικαστήριο είχε υπόψη του συγκεκριμένη δαπάνη του εκεί ενάγοντος, την οποία συμψήφισε με συγκεκριμένη δαπάνη του εκεί εναγομένου, ήτοι ότι το επιδικαστέο στον ενάγοντα ποσό συμψηφίστηκε με το επιδικαστέο στον εναγόμενο ποσό, και όχι ότι δεν οφείλεται καμία αμοιβή του πληρεξουσίου δικηγόρου του επισπεύδοντος για την εξώδικη απασχόλησή του για τη σύνταξη επιταγής προς εκτέλεση.

Στην προκειμένη περίπτωση, οι ανακόπτοντες ισχυρίζονται πως με την επιταγή προς πληρωμή παρά πόδας αντιγράφου, εξ απογράφου της απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, παρά το νόμο επιτάσσονται να καταβάλλουν ο καθένας από αυτούς το ποσό των €620 για αμοιβή σύνταξη της εν λόγω επιταγής προς πληρωμή, καθόσον, όπως διατείνονται οι ανακόπτοντες εφόσον τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων συμψηφίστηκαν στο σύνολό τους με την προαναφερθείσα απόφαση, δε δικαιολογείται αμοιβή για τη σύνταξη της επιταγής προς εκτέλεση, και ότι σε κάθε περίπτωση αυτή είναι υπέρμετρη.

Μερικά δεκτός ο λόγος της ανακοπής
«Με το περιεχόμενο αυτό» λέει το Πρωτοδικείο «ο λόγος της ανακοπής, κατά το πρώτο σκέλος του είναι απορριπτέος ως νομικά αβάσιμος σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν στην ανωτέρω νομική σκέψη, καθόσον ο συμψηφισμός των δικαστικών εξόδων από το Δικαστήριο αφορά στα έξοδα που έγιναν από τους διαδίκους στα πλαίσια της συγκεκριμένης δίκης και μόνον.

»Κατά το δεύτερο σκέλος του είναι νόμιμος και ουσιαστικά βάσιμος καθώς η αμοιβή του πληρεξουσίου δικηγόρου του επισπεύδοντος για σύνταξη της επιταγής προς εκτέλεση, λαμβανομένου του χρόνου απασχόλησης που απαιτήθηκε και του ότι δεν είχε ιδιαίτερη δυσχέρεια στη σύνταξή της, ανέρχεται στο εύλογο ποσό των 300 ευρώ, συνυπολογιζομένου του αναλογούντος ΦΠΑ, και όχι σε αυτό των 1.240 που επιτάχθηκαν να καταβάλλουν.

»Επομένως, πρέπει ο σχετικός λόγος της ανακοπής να γίνει μερικά δεκτός. Περαιτέρω, ο πληρεξούσιος δικηγόρος των καθών με δήλωσή του που καταχωρήθηκε στα πρακτικά και με τις προτάσεις του που κατατέθηκαν εμπρόθεσμα παραιτήθηκε από τα κονδύλια της επιταγής που αφορούσαν έξοδα αντιγράφου και αντιγραφικά δικαιώματα οπότε στο σχετικό κονδύλι, το οποίο προσβάλλεται από τους ανακόπτοντες με το δεύτερο λόγο της ανακοπής παραμένουν μόνο τα έξοδα επίδοσης ποσού 43,40 ευρώ, για κάθε ανακόπτοντα, τα οποία και δεν αμφισβητούνται.

»Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω πρέπει να γίνει μερικά δεκτή η ανακοπή και να ακυρωθεί η από 8-11-2016 επιταγή προς πληρωμή για το πέραν των εκατόν ενενήντα τριών ευρώ και σαράντα λεπτών (193,40). Τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων πρέπει να συμψηφισθούν, στο σύνολό τους, διότι η ερμηνεία του κανόνα δικαίου που εφαρμόσθηκε ήταν ιδιαίτερα δυσχερής (179 τελ. εδαφ. ΚΠολΔ)» καταλήγει η δικαστική απόφαση.