Συνταγματική η έκτακτη ειδική εισφορά αλληλεγγύης στα φωτοβολταϊκά

Η έκτακτη ειδική εισφορά αλληλεγγύης έχει το χαρακτήρα φόρου και δεν είναι αντίθετη στις συνταγματικές επιταγές και στους Ευρωπαϊκούς νομικούς κανόνες. Αυτό έκρινε το Β΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας και απέρριψε ως αβάσιμους όλους τους ισχυρισμού φωτοβολταϊκών εταιρειών.

Οι εταιρείες υποστήριζαν στις σχετικές προσφυγές τους ότι ο νόμος του 2012 με τον οποίο επιβάλλεται έκτακτη ειδική εισφορά αλληλεγγύης στους παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας από σταθμούς ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ) και από Συμπαραγωγή Ηλεκτρισμού και Θερμότητας Υψηλής Απόδοσης (ΣΗΘΥΑ), που υπολογίζεται επί του τιμήματος των πωλήσεων ηλεκτρικής ενέργειας (αφορά τους λειτουργούντες σταθμούς και σε όσους θα ενεργοποιηθούν), είναι αντισυνταγματική και αντίθετη στο Ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο.

Η ειδική εισφορά αλληλεγγύης υπολογίζεται ως εκατοστιαίο ποσοστό επί του, προ ΦΠΑ, τιμήματος πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας, που εγχέεται από τον παραγωγό ηλεκτρικής ενέργειας στο σύστημα ή το διασυνδεδεμένο δίκτυο μέσα σε συγκεκριμένο διάστημα.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας στις αποφάσεις τους αναφέρουν ότι σύμφωνα με τις Συνταγματικές επιταγές (άρθρα 4 και 78 του Συντάγματος) ο φόρος «δεν αποκλείεται να βαρύνει ορισμένο μόνον κύκλο προσώπων ή πραγμάτων, εφ’ όσον πλήττει ορισμένη φορολογητέα ύλη, η οποία, κατ’ αυτό τον τρόπο, επιτρέπει την επιβάρυνση του συγκεκριμένου αυτού κύκλου φορολογουμένων βάσει γενικών και αντικειμενικών κριτηρίων που τελούν σε συνάφεια με το ρυθμιζόμενο θέμα». Υπογραμμίζουν δε ότι η επίμαχη εισφορά «έχει το χαρακτήρα φόρου επί των συναλλαγών», καθώς επιβάλλεται επί ποσού που προκύπτει από συναλλαγή, δηλαδή επί του προς ΦΠΑ τιμήματος των πωλήσεων ηλεκτρικής ενέργειας που εγχέεται από τον παραγωγό ηλεκτρικής ενέργειας στο σύστημα ή το διασυνδεδεμένο δίκτυο.

«Το γεγονός της σύναψης συμβάσεων πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας με τίμημα καθορισμένο από τον νόμο δεν συνεπαγόταν το αφορολόγητο τούτου και δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι οι διατάξεις του άρθρου πρώτου του νόμου 4093/2012 που προβλέπουν την εισφορά αυτή, αντίκεινται στο άρθρο 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος», τονίζεται στις σχετικές δικαστικές αποφάσεις. Ούτε όμως παραβιάζεται και η συνταγματική αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του πολίτη προς το κράτος, προστίθεται. Παράλληλα, αναφέρουν οι αποφάσεις του ΣτΕ, αβάσιμος είναι και ο λόγος που προβάλλουν ο εταιρείες «περί παράβασης των διατάξεων των άρθρων 15, 16 και 17 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί της ελευθερίας του επαγγέλματος και του δικαιώματος προς εργασία, της επιχειρηματικής ελευθερίας και του δικαιώματος της ιδιοκτησίας».

Ακόμη, οι δικαστές έκριναν ότι η επιβολή της επίμαχης ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης «όπως διαμορφώνεται στον νόμο, με προσδιορισμό, δηλαδή, των συντελεστών αυτής» συνάπτεται «με γενικά και αντικειμενικά κριτήρια που τελούν σε συνάφεια με το ρυθμιζόμενο θέμα και δεν υπερβαίνει τα όρια της διακριτικής ευχέρειας του νομοθέτη να καθορίζει τον ενδεδειγμένο εκάστοτε τρόπο φορολόγησης διαφόρων κατηγοριών φορολογουμένων, ούτε παραβιάζει τις συνταγματικές διατάξεις και αρχές».

Τέλος, αναφέρεται ότι η επίμαχη εισφορά «συνιστά ανεκτό κατά την έννοια του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) περιορισμό της περιουσίας».