Σύμφωνο για την συντήρηση της πέτρινης διαδρομής του Φιλοπάππου υπέγραψε ο Καμίνης

H διάσημη και πολυφωτογραφημένη πέτρινη διαδρομή στου Φιλοπάππου και γύρω από την Ακρόπολη είναι έργο του Δημήτρη Πικιώνη και πλέον έφτασε η ώρα της συντήρησής τους. Ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης υπέγραψε σύμφωνο συνεργασίας για τη συντήρηση και αποκατάσταση των αρχιτεκτονικών έργων του σπουδαίου αρχιτέκτονα, ακαδημαϊκού και καλλιτέχνη Δημήτρη Πικιώνη (1887 – 1968), που βρίσκονται εντός των ορίων του δήμου Αθηναίων.

Η συνεργασία αφορά στα έργα πρασίνου του αρχιτέκτονα γύρω από την Ακρόπολη και τον λόφο του Φιλοπάππου, τα οποία έχουν χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο και έργο τέχνης παγκοσμίου ενδιαφέροντος, καθώς και το 14ο Δημοτικό Σχολείο «ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΙΚΙΩΝΗΣ», στα Πευκάκια (Νεάπολη).

Το σύμφωνο υπεγράφη στο δημαρχιακό μέγαρο της Αθήνας από τον δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη και την αρχιτέκτονα και πρόεδρο της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας «ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΙΚΙΩΝΗΣ», Αγνή Πικιώνη, κόρη του αρχιτέκτονα.

«Το 2018 συμπληρώνονται 50 χρόνια από τον θάνατο του Δημήτρη Πικιώνη, μιας πολυσχιδούς προσωπικότητας της αποκαλούμενης «Γενιάς του ‘30», ο οποίος άνοιξε νέους αισθητικούς ορίζοντες με το έργο του. Η αποκατάσταση των έργων του, είναι καθήκον μας, όχι μόνο για την ανάδειξη της καλλιτεχνικής δημιουργίας αλλά και για την αισθητική βελτίωση της εικόνας της ίδιας της Αθήνας» δήλωσε ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης κατά την υπογραφή του συμφώνου συνεργασίας.

Ποιος ήταν ο Πικιώνης

Ο Πικιώνης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1887 από Χιώτες γονείς. Ο πατέρας του από μικρός -όπως και ο ίδιος- είχε κλίση στη ζωγραφική. Ποίηση και ζωγραφική αποτέλεσαν λοιπόν, το πρώτο περιβάλλον για το Δημήτρη Πικιώνη.  Το 1906 έγινε ο πρώτος (χρονολογικά) μαθητής του Κωνσταντίνου Παρθένη ενώ παράλληλα σπούδαζε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Αθηνών, απ’ όπου το 1908 πήρε το δίπλωμα του πολιτικού μηχανικού.
Το έργο του ως αρχιτέκτονας ξεκίνησε με την οικία Μωραΐτου στις Τζιτζιφιές (1921-1923). Ήταν οικοδόμημα με χαρακτήρα αττικής λαϊκής αρχιτεκτονικής. Το 1932, με την ολοκλήρωση του Δημοτικού Σχολείου στα Πευκάκια Λυκαβηττού, διαπίστωσε πως δεν τον ικανοποιούσαν τα έργα του και άλλαξε τις αισθητικές του αντιλήψεις. Στοχάστηκε πως το οικουμενικό πνεύμα πρέπει να συντεθεί με το πνεύμα της εθνότητας. Όλα του τα επόμενα αρχιτεκτονικά έργα βασίστηκαν σ’ αυτή την αντίληψη. Τη δεκαετία 1940-1950 η αρχιτεκτονική του δημιουργία περιορίστηκε σε προσχέδια τάφων.  Όμως, την αμέσως επόμενη περίοδο, από το 1951 ως το 1957, ασχολήθηκε με πολλά έργα. Ανάμεσά τους η διαμόρφωση του αρχαιολογικού χώρου γύρω από την Ακρόπολη και το λόφο Φιλοπάππου, που απολαμβάνουμε ακόμα και σήμερα