«Τα ΑμΕΑ δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με “ψίχουλα”»

Νέα επίκαιρη ερώτηση προς τον υπουργό Υγείας κατέθεσε ο ανεξάρτητος βουλευτής Αχαΐας και πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος Νίκος Νικολόπουλος, θέλοντας να σταματήσει η ταλαιπωρία χιλιάδων παιδιών ΑμΕΑ, των γονιών τους, αλλά και όσων επαγγελματιών ασχολούνται με την ειδική αγωγή (λογοθεραπευτές, εργασιοθεραπευτές κ.ά.), και ζητώντας για τους τελευταίους αναθεώρηση της σύμβασης με αξιοπρεπείς όρους για να ασκείται αποτελεσματικά η εξειδικευμένη εκπαίδευση.

«Είναι ντροπή, είναι εξευτελισμός να επιμένει ο ΕΟΠΥΥ σε μια σύμβαση-εμπαιγμό για τις δομές ειδικής αγωγής, τους γονείς και όλα τα παιδιά με αυτισμό και νοητική στέρηση» λέει χαρακτηριστικά ο Αχαιός πολιτικός επικαλούμενος τα εξής επιχειρήματα:

«Ο χρόνος συνεδρίας δεν μπορεί να είναι μόνο 30 λεπτά, όταν 10 λεπτά τουλάχιστον χρειάζονται για να προσαρμοστεί ένα τέτοιο παιδί στο διδακτικό κλίμα. Εξάλλου, οι τιμές συνεδρίας κοστολογούνται από τον ΕΟΠΥΥ 1,23€, όταν γνωρίζουμε όλοι ότι οι τιμές αγοράς είναι από 25 έως και 40 ευρώ.
»Επιπροσθέτως, τα ΚΕΔ περιμένουν πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για την αποζημίωση τους που είναι κιόλας πενιχρή. Ως εκ τούτου οι γονείς είναι εκείνοι που θα επιβαρυνθούν αυτές τις τεράστιες αποκλίσεις.
»Ωστόσο, αυτοί οι γονείς ζουν στην μνημονιακή Ελλάδα του 2017 με τα πενιχρά εισοδήματα (αν υπάρχουν) και τα πετσοκομμένα επιδόματα».

Καταληκτικά, ο Ν. Νικολόπουλος θέτει δύο καίρια ερωτήματα προς τον υπουργό Υγείας:

«1ον Γνωρίζοντας ότι οι «τιμές αγοράς» είναι 35 ή και 40 ευρώ η συνεδρία, θεωρείτε πως είναι ρεαλιστική η αμοιβή 1,23 ευρώ κι ενώ ο χρόνος συνεδρίας μειώνεται στα 30 λεπτά όταν τα παιδιά με αυτισμό, νοητική στέρηση και γενικότερα μαθησιακά προβλήματα χρειάζονται τουλάχιστον 10 λεπτά για ένταξη στη διδακτική διαδικασία ο ωφέλιμος χρόνος που απομένει στην καλύτερη περίπτωση είναι 20 λεπτά, τότε πόσο ωφέλιμος πραγματικά είναι;

2ον Γνωρίζετε ότι δεν υπάρχουν σε όλες τις περιοχές και ειδικά στην επαρχία, κέντρα Ειδικής Αγωγής, ειδικά σχολεία, δομές και γενικά κρατική πρόνοια, ώστε να αντιμετωπίζονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτά τα παιδιά, τα οποία έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση και που πολλάκις αποτελεί και το μοναδικό μέσο θεραπείας, με απώτερο στόχο των αξιοπρεπή διαβίωσή τους; Εάν ναι, τότε ειλικρινά πιστεύετε ότι στην μνημονιακή Ελλάδα του 2017 οι οικογένειες θα μπορέσουν να προσφέρουν στα παιδιά τους όσα η ανάλγητη οργανωμένη πολιτεία τους αφαιρεί ή μήπως θα ξαναζήσουμε το φαινόμενο «ΚΩΣΤΑΛΕΞΗ» -δηλαδή των κλειδωμένων στο σπίτι παιδιών- και του «Καιάδα»;»