Το ήθος του Γιαννιώτη ανέβασε την Ελλάδα στον Όλυμπο

Από την Ουγκάντα μέχρι τις ΗΠΑ και από το Λάος μέχρι τη Νορβηγία και την Ελβετία, η έννοια του «σεβασμού» αποκτά άλλη αξία όταν πρόκειται για αθλητές. Σε όλες τις χώρες του κόσμου, ακόμη και στις πιο… απολίτιστες, ο σεβασμός προς τον αθλητή είναι δεδομένος και απόλυτος. Η Ελλάδα αποτελεί εξαίρεση και σε αυτόν τον τομέα.

 Στη χώρα που γεννήθηκε η έννοια του πολιτισμού, η οποία στηρίχθηκε στο σεβασμό της μοναδικότητας και της ιδιαιτερότητας, τον πρώτο λόγο έχουν οι παράγοντες και έπονται οι αθλητές. Αν αυτό συνέβαινε μόνο στο ποδόσφαιρο, θα ήταν ευχής έργον να παραμείνει εκεί. Όμως αποδεικνύεται ότι αποτελεί στοιχείο της σύγχρονης Ελλάδας. Η ΕΟΕ, αγνόησε την επιθυμία του Σπύρου Γιαννιώτη στους αγώνες του Ρίο και κατέθεσε ένσταση, ζητώντας το χρυσό μετάλλιο για… λογαριασμό της.

Η ΕΟΕ εξέθεσε την Ελλάδα, όχι σε τυπικό επίπεδο, αλλά σε ουσιαστικό. Εξέθεσε τον πολιτισμό της, το ήθος, την κουλτούρα, τη φιλοσοφία ενός λαού, που αν μη τι άλλο κουβαλά μία τεράστια κληρονομιά από την αρχαιότητα. Η αναγνώριση της νίκης του αντιπάλου, αποτελεί το άλφα και το ωμέγα της φιλοσοφίας που διέπει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι οποίοι γεννήθηκαν στην Αρχαία Ελλάδα, ως μέσο παύσης των εσωτερικών πολέμων και σύσφιξης των σχέσεων των Ελλήνων. Ο υπεραθλητής Σπύρος Γιαννιώτης, ανέβασε με την επίδοσή του στο δεύτερο σκαλοπάτι του βάθρου την Ελλάδα, στα 10 χιλιόμετρα ανοικτής θαλάσσης στην κολύμβηση, αλλά ανέβασε όλους τους Έλληνες στον Όλυμπο του κόσμου, με το ήθος και τη μεγαλοπρέπεια που επέδειξε μετά την υπερπροσπάθεια που πραγματοποίησε.

Ο αγώνας της ζωής του, η μεγαλύτερη διάκριση στην καριέρα του, αμαυρώθηκε από την κίνηση της ΕΟΕ να καταθέσει ένσταση κατά της απόφασης των κριτών, να αναδείξουν πρώτο τον Ολλανδό κολυμβητή. Παρ’ ότι ο Γιαννιώτης αναγνώρισε τη νίκη του αντιπάλου του, παρ’ ότι δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να αμφισβητήσει την προσπάθεια του ανταγωνιστή του, οι παράγοντες της ΕΟΕ θέλησαν να «κλέψουν» τη δόξα του Έλληνα κολυμβητή, ζητώντας ένα χρυσό, που εν τέλει, κέρδισε ο Ολλανδός. Η ΕΟΕ δεν σεβάστηκε την επιθυμία του Γιαννιώτη, την προσπάθεια του Ολλανδού ανταγωνιστή του και το Ολυμπιακό Πνεύμα, το οποίο αναγνωρίζει τη νίκη, τη διάκριση και τη μεγαλοπρέπεια.

Τελικά, το μόνο που πέτυχε η ΕΟΕ ήταν να εκτεθεί, καθώς η ένσταση απορρίφθηκε και ο Σπύρος Γιαννιώτης είναι οριστικά δεύτερος, κατακτώντας το ασημένιο μετάλλιο. Μία τεράστια επιτυχία για τον ελληνικό αθλητισμό και ένα τεράστιο κέρδος από το ήθος που επέδειξε ο Έλληνας αθλητής της κολύμβησης. Το σκεπτικό της ΕΟΕ στηρίχθηκε στο ότι στα 100μ. πεταλούδα δόθηκαν τρία αργυρά μετάλλια, αλλά η πρόταση της δεν έγινε δεκτή, με τον 36χρονο αθλητή να παραμένει με το ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο.

Οι δηλώσεις που ανέδειξαν το αθάνατο ελληνικό πνεύμα

Λίγα λεπτά μετά τον θρίαμβό του, ο Σπύρος Γιαννιώτης διαφήμιζε με τις δηλώσεις του σε όλον τον πλανήτη την πραγματική Ελλάδα. Την Ελλάδα που ξεχάσαμε και που επιτρέψαμε σε ανθρωπάκια που κατέχουν ηγετικές θέσεις, να τη διασύρουν, να τη μετατρέψουν στον «ζητιάνο» της Ευρώπης και να καταστήσουν εκατομμύρια Έλληνες όμηρους. Μία Ελλάδα που μπορεί να φωτίσει και πάλι με τον πολιτισμό της την ανθρωπότητα, αρκεί να αναδειχθούν πολλοί ακόμη Έλληνες σαν τον Γιαννιώτη. Έλληνες που βάζουν πάνω απ’ όλα το ήθος και που με αυταπάρνηση επιδιώκουν το μεγαλείο, αναζητώντας τη δικαιοσύνη και όχι την «κλεμμένη -και εφήμερη-  δόξα».

«Σίγουρα ήθελα να βγω πρώτος! Εξάλλου για αυτό κολυμπήσαμε όλοι για να νικήσουμε. Όμως το πιο σημαντικό είναι ότι πέτυχα αυτό που είχα βάλει ως στόχο. Να πάρω ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες και αισθάνομαι περήφανος που το πέτυχα. Ειδικά στα τελευταία μέτρα είπα στον εαυτό του ‘δώσε αυτό που δεν μπορείς να φανταστείς ότι έχεις’. Δώστα όλα για όλα είναι η τελευταία σου ευκαιρία’ και αυτό έκανα. Πήγαινα μηχανικά, είχα κλείσει τα μάτια… Ο πόνος ήταν τόσο μεγάλος, που δεν μπορούσαν να ανασάνω. Δεν μου βγήκε η χεριά για να χτυπήσω πρώτος με το χέρι, συμβαίνουν αυτά. Αυτό που έχει σημασία όμως είναι ότι ξεπέρασα τον εαυτό μου και έδωσα το 110% των δυνάμεων μου. Είχα κουραστεί πάρα πολύ όλο αυτό το διάστημα, αλλά οι κόποι μου δικαιώθηκαν.

Κουράστηκα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ήθελα να τα δώσω όλα… Δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά τον φαντάστηκα στα τελευταία 100 μέτρα. Με κλειστά μάτια… Ο πόνος ήταν υπερβολικός, είχα θολώσει, αλλά προσπάθησα να αντέξω. Σίγουρα ήθελα την πρώτη θέση, αλλά το βάθρο ήταν το απωθημένο μου», δήλωσε ο 36χρονος κολυμβητής, αποδεικνύοντας πως τελικά ΝΑΙ, υπάρχει μία άλλη Ελλάδα, από αυτή που μας πληγώνει, μας απογοητεύει, μας προκαλεί να την εγκαταλείψουμε, μας ρίχνει στα Τάρταρα. Οι άνθρωποι της ΕΟΕ οφείλουν μία συγγνώμη στον Σπύρο Γιαννιώτη, διότι πήγαν -έστω και καλή τη θέληση- να του αρπάξουν μέρος της δόξας του, δίχως τη συγκατάθεσή του. Οφείλουν επίσης ένα συγγνώμη σε όλους τους Έλληνες, διότι εξέθεσαν τη φιλοσοφία ενός λαού, τον οποίο εκπροσωπούν και οφείλουν να σέβονται και να υπολογίζουν. Ο Γιαννιώτης έκανε περήφανη την Ελλάδα και η ΕΟΕ την εξέθεσε. Αυτό θα γράψει η ιστορία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο…