Το θαύμα και τα… μαγιολίκια

Συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από τα ξημερώματα της Κυριακής της 28ης Ιουνίου του 2015 όταν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015 με το ερώτημα αν θα πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας των θεσμών που είχε προταθεί στην Ελλάδα λίγες ημέρες νωρίτερα προκειμένου να μην χρεοκοπήσουμε (και) επισήμως.

Προφανώς για να τιμήσουμε την επέτειο και να… αναπολήσουμε τα όσα είχαν προηγηθεί, μεσοβδόμαδα μάθαμε και κάποιες κρίσιμες λεπτομέρειες για το σχέδιο που είχε στα σκαριά ο τότε παντογνώστης φωτεινός της οδού Νίκης, Γιάννης Βαρουφάκης.

Τα αποκαλυπτήρια έκανε ο Γκεν Κιμ, ο κορεατικής καταγωγής σύμβουλος του τότε υπουργού Οικονομικών, αλλά και του νυν Ευκλείδη Τσακαλώτου, εξηγώντας επιγραμματικά το πώς η Ελλάδα θα εισήγαγε στο δημοσιονομικό σύστημά της ένα παράλληλο ή διπλό ή τρίδιπλο –λίγη σημασία έχει ο αριθμητικός προσδιορισμός– νόμισμα.

Από το βήμα συνεδρίου του Κινήματος 5 Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο (φοβερός ο λαϊκιστικός συμβολισμός…) ο Κιμ είπε συγκεκριμένα ότι το εν λόγω νόμισμα θα είχε τη μορφή κουπονιού, θα δινόταν αρχικά στους δημόσιους υπαλλήλους, θα αντιστοιχούσε στο 10% του μισθού τους και θα χρησιμοποιείτο για την πληρωμή των φόρων. Σύμφωνα πάντα με τον Κιμ, αν το σύστημα πετύχαινε, θα επεκτεινόταν για πληρωμές και σε άλλους τομείς, ενώ όπως χαρακτηριστικά ανέφερε «αν υπήρχε περισσότερος χρόνος, θα μπορούσε να είχε εφαρμοστεί».

Το τι θα συνέβαινε ευτυχώς δεν χρειάστηκε να το μάθουμε. Και εν τέλει το πρόβλημα δεν είναι οι βαρουφάκιες φαεινές ιδέες. Ίσως, δε, να είναι και αποπροσανατολιστική του πραγματικού προβλήματος η κουβέντα περί σύστασης Εξεταστικής Επιτροπής που θα αποδώσει ευθύνες για την –ας μας επιτραπεί η έκφραση– μπαρουφοειδή διαπραγμάτευση που ξεκίνησε με νταούλια τον Φεβρουάριο του 2015 και κατέληξε με πένθιμα εμβατήρια στα capital controls και στο «πρώτη φορά Αριστερό» μνημόνιο.

Αυτές τις ευθύνες πριν από την όποια Εξεταστική τις έχει αποδώσει στους υπαίτιους η πραγματικότητα που μεταξύ άλλων λέει ότι:

# Πολλαπλασιάστηκαν τα «λουκέτα» των επιχειρήσεων.

# Εξαϋλώθηκε η μετοχική αξία των τραπεζών (40 δισ. ευρώ), με ότι αυτό σήμανε για τους μετόχους τους, το δημόσιο, αλλά και την πραγματική οικονομία.

# Συρρικνώθηκαν οι εξαγωγές.

# Αποστερήθηκε η χώρα από ναυτιλιακό συνάλλαγμα ύψους 5,32 δισ. ευρώ (σ.σ. τα στοιχεία προέρχονται από την ετήσια έκθεση της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών) όταν ολόκληρο το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων στον Προϋπολογισμό του 2017 είναι 6,75 δισ. ευρώ.

«Και τώρα, τι;» είναι η εύλογη ερώτηση. Τώρα, εμείς λουζόμαστε τα μπουγαδόνερα των capitals controls όσο ο Γιάνης με ένα «νι» και η σύζυγός του απολαμβάνουν τα… λουτρά τους στο Λουτρό Σφακίων, όπως έκαναν προ ολίγων ημερών.

Αυτή είναι η απάντηση… Mαζί με την ελπίδα να συνεχίσει να εκπληρώνεται στο διηνεκές η εκδοχή του Νίκου Καζαντζάκη για τη σωτηρία της χώρας. «Η Ελλάδα επιζεί ακόμα» έλεγε ο μέγας Κρητικός «επιζεί, νομίζω, μέσα από διαδοχικά θαύματα».

Είχε ξεχάσει να συμπληρώσει ότι η Ελλάδα στραγγαλίζεται από διαδοχικούς μαθητευόμενους μάγους…