Το Μετρό Θεσσαλονίκης θα πάψει να είναι ανέκδοτο

Με μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην ΕΡΤ3 ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να… δοξάσει την κυβέρνησή του αποφεύγοντας την αυτοκριτική αλλά εξαπολύοντας επίθεση στους προκατόχους του. Δεσμεύθηκε ότι σύντομα η Θεσσαλονίκη θα έχει το δικό της Μετρό ώστε να πάψει αυτό να είναι το συντομότερο ανέκδοτο. Τόνισε δε πως η πόλη πρέπει και θα καταστεί κέντρο των Βαλκανίων.

Μεταξύ πολλών άλλων ο πρωθυπουργός είπε:

ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΡΟ: Εμείς καταφέραμε μέσα σε δυόμισι χρόνια να επιταχύνουμε τις διαδικασίες και να κάνουμε ό,τι δεν είχε γίνει σε 12 χρόνια. Από το 2004 – 2016 σε 12 χρόνια είχε προχωρήσει περίπου το 40% της υλοποίησης των έργων. Και στα δύο τελευταία χρόνια έχει προχωρήσει το 60%. Είμαστε στην ευτυχή και την ευχάριστη θέση να σας πούμε, ότι σε δύο χρόνια από τώρα, το 2020 ουσιαστικά θα τεθεί σε λειτουργία κανονικά το Μετρό, αλλά ήδη έχουν ανοιχθεί οι διπλές σήραγγες, σε λίγο ξεκινά η διαδικασία για να μπει το τροχαίο υλικό, το Μετρό δηλαδή γίνεται μία πραγματικότητα. Η υπόθεση με τα αρχαία διευθετήθηκε, μία σειρά από κωλύματα και γραφειοκρατικά και ουσιαστικά και χρηματοδοτικά ξεπεράστηκαν και ό,τι δεν έγινε σε 15 χρόνια, ας το πω εγώ, γίνεται, έγινε τα τελευταία τρία χρόνια.

ΓΙΑ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ: Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης – βεβαίως και με τον τρόπο με τον οποίο προχωρήσαμε σε μία σύμβαση παραχώρησης, η οποία αναμένεται να υπογραφεί τις επόμενες ημέρες, αποκτά μία εξαιρετικά σημαντική αναπτυξιακή δυναμική για όλη την Βόρεια Ελλάδα. Αναμένονται επενδύσεις μέχρι το 2021 ύψους 180 εκατομμυρίων ευρώ. Είναι η σιδηροδρομική Εγνατία, η συμφωνία την οποία υπέγραψα στην Καβάλα με τον Βούλγαρο ομόλογό μου, που είναι ένα έργο πνοής, συνολικά για τη Μακεδονία, την Θράκη και τη Βόρεια Ελλάδα, όπου αναβαθμίζει τα τρία μεγάλα λιμάνια, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Αλεξανδρούπολη και με τη σιδηροδρομική διασύνδεση, τον εκσυγχρονισμό της σιδηροδρομικής γραμμής και την επέκταση από Αλεξανδρούπολη – Μπουργκάς – Βάρνα – Ρουσέ (η πόλη η βουλγαρική στις όχθες του Δούναβη) αλλά και προς το Βουκουρέστι, πλέον συνδέουμε το Αιγαίο με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη, με τον Δούναβη και με ολόκληρη τη Βαλκανική και με τη Μαύρη Θάλασσα.

ΓΙΑ ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ: Για ένα διάστημα, ολίγων μηνών, θα υπάρξει μία σχετική ταλαιπωρία για τους πολίτες, αλλά θα αποκτήσει η Θεσσαλονίκη το Μάρτιο που θα ολοκληρωθούν αυτά τα έργα, ένα από τα μεγαλύτερα αεροδρόμια στη Βαλκανική, το οποίο θα αποτελεί έναν πολύ ουσιαστικό συγκοινωνιακό κόμβο, για να μπορέσει η Θεσσαλονίκη να αποκτήσει τη θέση και τη δυναμική που της αξίζει, όχι επαναλαμβάνω μόνον μέσα στον ελλαδικό χώρο, αλλά μία σύγχρονη πρωτεύουσα σε ένα πολύ καίριο σημείο στο χάρτη, ως η καρδιά, η πρωτεύουσα θα έλεγα εγώ, της βαλκανικής συνεργασίας.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥΣΚ: Είναι μία άστοχη, άκαιρη, άσκοπη και μία παρέμβαση η οποία δεν πιστεύω ότι έχει πολύ μεγάλες ελπίδες, πιθανότητες – ευτυχώς για μας – να υιοθετηθεί. Δεν θέλω να καταλογίσω προθέσεις. Σημασία έχει, ότι βάζει ξαφνικά – εγώ θα έλεγα από το παράθυρο – στο τραπέζι, στην ατζέντα της Συνόδου μία συζήτηση η οποία είχε λήξει, με έναν τρόπο ο οποίος, θα έλεγα ότι άφηνε ήδη πολλά ερωτηματικά για το μέλλον της Ευρώπης. Διότι η συζήτηση αυτή αφορά, αν θέλετε, την ίδια την ιδιοσυγκρασία και την ταυτότητα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Θα είμαστε ένα σύνολο κρατών όπου ο καθένας θα κοιτάζει την πάρτη του και θα θεωρεί ότι η Ευρώπη είναι μία αλά κάρτ υπόθεση που μπορεί μόνο να έχει οφέλη, μέχρι εκεί που μπορεί να έχει οφέλη και από κει και πέρα καμία συνεισφορά; Ή θα είμαστε μία ένωση κρατών που θα μοιραζόμαστε τις ευθύνες και τα βάρη; …Η Ελλάδα είναι μία χώρα που έχει πληγεί διπλά, από λάθη και αδυναμίες της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αναφέρομαι στην οικονομική κρίση. Είναι πρόσφατες οι δηλώσεις του κ. Ντάισελμπλουμ, ότι το πρώτο και δεύτερο μνημόνιο, αυτά που με άνεση αποδέχθηκαν και οι κυβερνήσεις τότε, έγιναν στο πόδι και με μοναδικό σκοπό να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες και όχι η ελληνική οικονομία. Και βεβαίως, μετά το 2015 δεν φτάνει που είχαμε την οικονομική κρίση, βρεθήκαμε και στο επίκεντρο της μεγαλύτερης προσφυγικής κρίσης που έχει αντιμετωπίσει η ευρωπαϊκή Ήπειρος μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ε, λοιπόν, αυτό το βάρος δεν μπορεί να πέσει μονομερώς στους ώμους μίας μικρής χώρας. Η Ελλάδα είναι στο ανατολικό σύνορο της Ευρώπης. Εμείς, εδώ, είμαστε τα σύνορα της Ευρώπης και άρα οι άνθρωποι που έρχονται εδώ, είτε ως πρόσφυγες, είτε ως οικονομικοί μετανάστες, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε, ότι δεν έρχονται για να μείνουν στη χώρα των συνόρων, έρχονται για να πάνε στο κέντρο… Η Ελλάδα, επαναλαμβάνω, ή θα βρίσκεται μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση με υποχρεώσεις και δικαιώματα και αντιστοίχως υποχρεώσεις και δικαιώματα θα έχουν και οι άλλες χώρες κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή που δεν μπορεί να έχει μονάχα υποχρεώσεις και να μην έχει δικαιώματα, όπως επίσης και οι άλλες χώρες δεν μπορούν να έχουν μονάχα δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις. Εμείς τηρούμε τις δεσμεύσεις μας σε όλο το πλαίσιο το θεσμικό το ευρωπαϊκό. Πρέπει αυτές τις δεσμεύσεις να τις τηρήσουν και άλλες χώρες.

ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ: Η κατάσταση στα πέντε νησιά πρώτης υποδοχής και ειδικότερα εγώ θα έλεγα στη Σάμο, στη Χίο και στη Λέσβο, όπου έχουμε και τα μεγαλύτερα έτσι φαινόμενα υπερσυγκέντρωσης προσφυγικού μεταναστευτικού πληθυσμού, σίγουρα δεν είναι μια κατάσταση η οποία είναι καλή. Και δεν είναι ευχάριστη και είναι και δύσκολη στην αντιμετώπισή της. Έχουμε να εφαρμόσουμε μια δύσκολη συμφωνία… Το πρόβλημα όμως που έχουμε είναι ότι ενώ υφίστανται ακόμα, έστω και μειωμένες οι ροές, είναι η διαδικασία που απαιτείται με βάση την ανάγκη να τηρήσουμε τις διεθνείς συμβάσεις σε ότι αφορά τη διαδικασία απονομής ασύλου. Είναι αργή διαδικασία, πρέπει βεβαίως να επιταχυνθεί, είναι όμως αργή διαδικασία… Φτάνουμε κάποια στιγμή στο σημείο, κυρίως λόγω και της επιρροής στο πεδίο μη κυβερνητικών οργανώσεων και να πω εδώ, παρεμπιπτόντως, ότι τα χρήματα η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν τα δίνει στην ελληνική κυβέρνηση, τα δίνει σε μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπου έχουμε και πολλές περιπτώσεις που στο τέλος της ημέρας ακόμα και αν ακυρωθεί το αίτημα για άσυλο και άρα δεν δικαιούται ο αιτών την προστασία, είναι δύσκολο αυτός να εντοπιστεί για να γυρίσει πίσω. Άρα, λοιπόν, υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες στην εφαρμογή της συμφωνίας.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ: Υπάρχει σήμερα νομοθετική πρωτοβουλία. Εγώ προσωπικά κ. Γιαννούλη δεν έχω καμία διάθεση να σώσω τις βίλες του ενάμιση εκατομμυρίου με τις πισίνες και τους κακοπληρωτές τους στρατηγικούς που χρεοκοπήσανε τις επιχειρήσεις τους βγάλανε τα λεφτά στο εξωτερικό και σήμερα δεν πληρώνουν μια. Αυτά τα σπίτια βγαίνουνε. Η μετεξέλιξη του νόμου Κατσέλη μέσα από σκληρή διαπραγμάτευση του Σταθάκη στη πρώτη αξιολόγηση, το οποίο προβλέπει προστασία για χρέη ως 200.000 ευρώ και για αντικειμενική αξία έως 280.000 ευρώ. Δεν τελειώνει το τέλος του 2018 αυτό. Αυτό ισχύει εσαεί. Τέλος του ’18 τελειώνει ο χρόνος στον οποίο μπορεί κάποιος να υπαχθεί σ’ αυτή τη διαδικασία. Διαδικασίες πλειστηριασμών που γίνονται και θα γίνονται το επόμενο διάστημα σας υπογράφω και εδώ θα είμαστε δεν θα αφορούν σπίτια αυτό που όλοι ονομάζουμε «λαϊκές κατοικίες». Θα είναι καραμπινάτες περιπτώσεις κακοπληρωτών.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ: Δεν ξέρω αν είμαι ο πρώτος που θα ολοκληρώσει τετραετία, είναι βέβαιο ότι θα είμαι ο πρώτος που θα βγάλει την χώρα από τα μνημόνια, οι άλλοι μας έβαλαν σε αυτό και είμαι βέβαιος ότι όσο απομακρυνόμαστε από την κρίση τόσο περισσότερο οι Έλληνες θα ησυχάζουν και θα σκέφτονται όχι με βάση αν θέλετε την επιχειρηματολογία την τρέχουσα και μία οξύτητα λόγου, χωρίς δηλαδή νηφαλιότητα αλλά θα σκέπτονται με όρους πολιτικούς και με όρους μέλλοντος. Εγώ επιδιώκω και επιθυμώ η επόμενη εκλογική αναμέτρηση τον Σεπτέμβριο του 2019, θα είναι μία εκλογική αναμέτρηση που θα αφορά την επόμενη μέρα της χώρας

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: Είμαι προσεκτικός απόλυτα, αλλά ένας λόγος παραπάνω όταν βλέπω φαινόμενα όπου οι δικαστές επιχειρούν ή επιθυμούν να βγάζουν αντισυνταγματικούς νόμους, που αφορούν τα δικά τους εισοδήματα, ή όταν επιθυμούν ή επιχειρούν και σπεύδουν προκειμένου να μην ελέγχονται, όπως όλοι οι υπόλοιποι έχοντες θέση ευθύνης, τότε και εγώ και ως πολίτης αγανακτώ αλλά και ως έχων την βαρύνουσα ευθύνη –με εξέλεξε ο ελληνικός λαός προφανώς όχι για να κρατάω την γνώμη μου μέσα μου- οφείλω να εκφράζω αυτή την δυσαρέσκεια. Και οφείλω να το κάνω και για την προστασία του ίδιου του θεσμού της Δικαιοσύνης.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι συμπαθής πολιτικός που κουβαλάει πολλά βαρίδια. Και από το παρελθόν του και από το παρόν του. Δεν θέλω να κρίνω τις προθέσεις του, σε καμία περίπτωση δεν θέλω να κάνω δίκη προθέσεων, θέλω να πω όμως ότι και κάθε πολιτικός και ιδιαίτερα οποιοσδήποτε θέλει να διεκδικήσει ανώτατα αξιώματα οφείλει να μην αφήνει καμία σκιά και σε σχέση με τα εισοδήματα του, και σε σχέση με την επιχειρηματική δραστηριότητα την δική του και της οικογένειας του, σε σχέση βεβαίως με τις θέσεις του για το αύριο της χώρας. Από εκεί και πέρα ο καθένας από εμάς κρίνεται. Και εγώ κρίνομαι πολύ περισσότερο ως πρωθυπουργός αλλά και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως αρχηγός της αντιπολίτευσης.