Το χορτάρι «καθρέφτης» της τραγικής διοίκησης

Σαν τα μούτρα τους τα έκαναν στην ΕΠΟ! Θα έπρεπε να ντρέπονται, διότι διοικούν ένα αντιπροσωπευτικό συγκρότημα με βαριά ποδοσφαιρική ιστορία, έστω κι αν είναι σύγχρονη.

Από το 2002 και μετά ξεκίνησε ένα αήττητο σερί της Εθνικής μας ομάδας, που φρέναρε στο φιλικό με την Ολλανδία. Μετά ήρθε η κατάκτηση του Euro. Η συνέχεια ήταν αυτή που έπρεπε. Επιτυχίες στα προκριματικά, συμμετοχές σε μεγάλες διοργανώσεις, προκρίσεις, καλή μπάλα, επιτυχίες. Η Ελλάδα κρατιόταν από το θρίαμβο του Ζαγοράκη, του Καραγκούνη του Δέλλα και του Χαριστέα, οι παίκτες της Εθνικής μας κρατούσαν ψηλά στην παγκόσμια κατάταξη, μέχρι…

Μέχρι που η νέα, αλλά επί τω έργω απαρχαιωμένη διοίκηση της ΕΠΟ, άρχισε παράλληλα με τις παρατυπίες και τις παρανομίες της, να διοικεί τραγικά το αμιγώς ποδοσφαιρικό κομμάτι της Εθνική μας ομάδας. Θα πούμε πολλά και για τους παίκτες, αλλά εδώ σχολιάζουμε τις τραγικές επιλογές των μάλλον άσχετων με το ποδόσφαιρο παραγόντων της ΕΠΟ, ξεκινώντας από τη λαμπρή ιδέα του Σαρρή να χρυσοπληρώσει τον Ρανιέρι και συνεχίζοντας με τις παλινωδίες του Γκιρτζίκη, με την επιλογή του Μαρκαριάν, ενός ανθρώπου που έπρεπε να το καταλάβουν (και αυτός και ο Καραγκούνης) ότι δεν θα μπορέσει να εμπνεύσει παιδιά τύπου Κονέ, Ταχτσίδη και Μανωλά που χρειάζονται μεγάλη προσωπικότητα στον πάγκο για να παίζουν σωστά και με το μυαλό στην μπάλα.

Τέτοιον πάτο δεν έχει ξαναφτάσει η Ελλάδα. Από το 1960 που άρχισε να «δένει» ποδοσφαιρικά η Εθνική μας ομάδα και να εξασφαλίζει αρκετά θετικά αποτελέσματα κόντρα σε μεγαλύτερους αντιπάλους, ουδέποτε είχε φτάσει σε αυτό το εξευτελιστικό επίπεδο, να δείχνει ομαδούλα μπροστά στα Νησιά Φερόε. Ντροπή για τη διοίκηση της ΕΠΟ!