Ω ποδόσφαιρο, μην κλαις για τους υπηκόους σου!
Ο μη αγγελικά πλασμένος κόσμος μας, δεν επιτρέπει ακόμη διεξαγωγή μεγάλων (πόσο μάλιστα βαλκανικών) ποδοσφαιρικών αγώνων εν πλήρη ηρεμία. «Μα τι θα γίνει με τη βία στα ελληνικά γήπεδα;», φωνάζουμε, όταν σε όλο τον «προηγμένο» κόσμο, μερίδα της κατά βάση φτωχής νεολαίας ή θα επιδίδεται σε παρακμιακή, υποτονική, παραμεθοριακή ζωή βουτηγμένη στα ναρκωτικά, ή στον χουλιγκανισμό παντός τύπου! Οι Ολλανδοί δίνουν ραντεβού στις εθνικές οδούς, οι Ρώσοι στα δάση, οι Ιταλοί μαχαιρώνονται στα στενά, στην Ελλάδα επικρατούν συνήθως οδομαχίες και ταραξίες εντός γηπέδων, διότι έχουμε τις πλέον ανοχύρωτες αθλητικές εγκαταστάσεις! Σιγά το νέο!
Η εις βάθος μελέτη της οπαδικής δραστηριότητας στην Ελλάδα και όχι τα επιδερμικά αναφιλητά όλων εκείνων που κάθε φορά που γίνονται έκτροπα βρίσκουν την ευκαιρία να υποβιβάσουν ως παρακμιακό το κορυφαίο κοινωνικό γεγονός του πλανήτη, πρέπει να γίνει σαν κομμάτι της παγκόσμιας κοινωνιολογικής προσέγγισης της «υποβόσκουσας βίας» που κρύβει κάθε ανθρώπινος οργανισμός. Τα παιδιά που μάτωσαν στην γέφυρα του Πανθεσσαλικού αυτό ακριβώς ήθελαν. Να ματώσουν. Είμαστε σίγουροι πως στο νοσοκομείο του Βόλου «ασπρόμαυροι» και «κιτρινόμαυροι» συζητούσαν με χαλαρότητα στα διπλανά ράντζα για τα κατορθώματά τους.
Το άθλημα ποδόσφαιρο δεν έχει να λυπάται επειδή προσελκύει, όντας κορυφαίος μαγνήτης ενδιαφέροντος, ανθρώπους με μηδενικές άλλες ασχολίες, που για πέντε, δέκα ή και περισσότερα χρόνια βλέπουν ως δικό τους “Fight Club” την τάφρο ή την γέφυρα ενός σταδίου. Το ποδόσφαιρο ως ιδέα, ως μοναδικό, ευφυές και φανταστικό άθλημα που είναι, για κάθε ένα από μας που μαγεύεται από ένα κοντρόλ, από μία κοφτή διαγώνια σαραντάρα, από μία εκτίναξη στο «γάμα», είναι αυτό που είναι και δεν θα αλλάξει ακόμη κι αν καταργηθεί το οφ σάιντ. Εκείνοι που «αγάπησαν» το ποδόσφαιρο πριν από 50-60 χρόνια και το έκαναν ακραιφνώς επαγγελματικό είναι εκείνοι που θα έπρεπε να ανησυχούν για τη βία, για το ντόπινγκ και για τη νοθεία των αποτελεσμάτων. Αλλά σιγά μην ανησυχήσουν.
Στην Ελλάδα του σήμερα υπεύθυνοι αυτού του ποδοσφαίρου που έχουμε είναι η ΓΓΑ, το Υπουργείο Πολιτισμού, η ΕΛ.ΑΣ., η κυβέρνηση συνολικά, ο επαγγελματικός συνεταιρισμός της Super League, οι ΠΑΕ δηλαδή, ο αθλητικός Τύπος, η UEFA και η FIFA. ΟΧΙ οι 200 θερμόαιμοι, καθοδηγούμενοι ή μη, από κάθε ομάδα. Αυτή η προσέγγιση είναι πολύ βαρετή πια.
Όποιος δέχεται να μετέχει σε αυτό το πρωτάθλημα και σε αυτό το κύπελλο, είναι συνυπεύθυνος. Κλάματα και οδυρμοί για τη διαιτησία δεν οδηγούν πουθενά. Το σπορ ποδόσφαιρο έχει κάποιες ιδιαιτερότητες σε σχέση με όλα τα άλλα ομαδικά αθλήματα, δεν έχει συχνές διακοπές και χρονομέτρηση με παύσεις, με αποτέλεσμα η τεχνολογία να μην έχει εισχωρήσει ακόμη στον άθλημα. Ωστόσο τελειώνει αυτό το ανέκδοτο, τουλάχιστον έτσι φαίνεται. Σε 5-10 χρόνια το οφσάιντ θα το αποφασίζουν φωτοκύτταρα και οι οπαδοί θα πρέπει να κάνουν υπομονή 30-40 δευτερόλεπτα μέχρι να πανηγυρίσουν ένα αμφιλεγόμενο γκολ. Ναι, θα αλλοιώσει ελαφρώς την υφή του αθλήματος και ναι, δεν θα καταργηθεί πλήρως η αδικία, θα υπάρχουν πάντα διαιτητικές (πειθαρχικές) αποφάσεις που δεν θα κρίνονται στα ριπλέι. Θα είναι, όμως, ένα βήμα μπροστά.
Καθαρά αγωνιστικά, η ΑΕΚ ήταν ένα «φάντασμα» για 90 λεπτά και ο ΠΑΟΚ μία «δυσκίνητη μαούνα». Οι δύο ομάδες αλληλοεξουδετερώθηκαν τακτικά, μόνο που οι «κιτρινόμαυροι» δεν μπορούσαν να διώξουν σωστά την μπάλα ή να αλλάξουν τρίτη πάσα, ενώ οι Θεσσαλονικείς τουλάχιστον έφταναν ελαφρώς πιο ορθόδοξα έξω από τα καρέ του Ανέστη.
‘Ένα μεγάλο μπράβο στους φίλους της ΑΕΚ και του ποδοσφαίρου που έφυγαν από το γήπεδο αηδιασμένοι από τα έκτροπα. Συγχαρητήρια και στους χούλιγκαν που βαρέθηκαν και σταμάτησαν τα επεισόδια σχετικά νωρίς. Πρόταση για καθιέρωση μονομαχιών σώμα με σώμα των χούλιγκαν των φιναλίστ των τελικών από δω και στο εξής ως pregame show!
Δικαίως προβληματισμένος κάθε φίλος της ΑΕΚ για το διαιτητικό σοκ. Να προβληματιστεί σε ανώτερο επίπεδο, όμως.