4η Ιουλίου: τρεις επέτειοι στη σκιά της μπάλας…
Σήμερα, Σάββατο 4 Ιουλίου, υπάρχουν στο ημερολόγιο των ενθυμημάτων τρεις επέτειοι που φοβάμαι πως ακόμη συζητούνται (αν και πέρασαν μπόλικα χρόνια).
Η πρώτη αφορά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου από την Εθνική μας ποδοσφαίρου, το 2004 στην Πορτογαλία. Το «πώς και γιατί» φτάσαμε στον θρίαμβο είναι σε όλους γνωστό, καθότι το γεγονός παραμένει νωπό. Απλά οφείλει ο αντικειμενικός παρατηρητής να προσθέσει πως η ελληνική ομάδα, καθοδηγούμενη από έναν σκληροτράχηλο και πεισματάρη Γερμανό προπονητή, είχε διδαχτεί άριστα την αγωνιστική πειθαρχία, την ομαδικότητα και το απαράμιλλο θάρρος. Κι αυτές οι σπουδές τη δικαίωσαν.
Η δεύτερη επέτειος μάς γυρίζει μισό αιώνα πριν (1954), με την επικράτηση των Γερμαναράδων στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ελβετίας, επί της θρυλικής Ουγγαρίας του Πούσκας και του Κόσιτς. Κατά τη γνώμη μου ήταν η πιο κάλπικη νίκη στην ιστορία του ποδοσφαίρου, αφού στον τελικό ο Πούσκας αγωνίστηκε τραυματίας (είχαν φροντίσει οι αντίπαλοί του να τον «περιποιηθούν» για τα καλά, ώστε να μειώσει το δαιμονιώδες σκοράρισμα), ενώ ο διαιτητής, κλείνοντας τα μάτια σε πέναλτι σε βάρος των Γερμανών και ακυρώνοντας γκολ των Μαγυάρων, έδωσε το δικαίωμα στους Γερμανούς να ανατρέψουν τα προγνωστικά. Δυστυχώς, η Ουγγαρία, χώρα με τεράστια προβλήματα εκείνη την περίοδο, ελάχιστα διαμαρτυρήθηκε για τα όσα συνέβησαν στο γήπεδο, εν αντιθέσει με τους Γερμανούς, οι οποίοι δώδεκα χρόνια αργότερα (που ξαναβρέθηκαν σε τελικό παγκοσμίου Κυπέλλου), λίγο έλλειψε να «κηρύξουν πόλεμο» εναντίον της Αγγλίας, θεωρώντας ότι στο κρίσιμο κατακυρωθέν γκολ των Άγγλων η μπάλα δεν πέρασε ποτέ τη γραμμή της εστίας τους!
Η τρίτη επέτειος μάς γυρίζει στην 4η Ιουλίου του 1961, τότε που ο Ολυμπιακός νίκησε στο γήπεδο Λεωφόρου τη θρυλική Σάντος του Πελέ 2-1, με τον Πολυχρονίου να «σακατεύει» στο ξύλο τον μάγο Πελέ, που δεν ακούμπησε την μπάλα. Εννοείται πως το υπερβολικά σκληρό παιγνίδι των παικτών του Ολυμπιακού δεν απασχόλησε τις εφημερίδες της εποχής. Όμως, ενέπνευσε γνωστό συνθέτη, ο οποίος δημιούργησε λαϊκό τραγουδάκι που με τη φωνή του βετεράνου Στράτου Παγιουμτζή (ή «Τεμπέλη») έκανε πολύ μεγάλο σουξέ (Ολυμπιακέ μεγάλε / Ολυμπιακέ τρανέ / που εσάρωσες την Σάντος / την ομάδα του Πελέ…).
Και για να μην ξεχνιόμαστε, να θυμίσω ότι σήμερα –4η Ιουλίου– γιορτάζεται στο Αμέρικα η επέτειος της Ανεξαρτησίας της χώρας, που προέκυψε ελάχιστα πριν από τη Γαλλική Επανάσταση. Μια επανάσταση που –στην ουσία– υπαγορεύτηκε από την Ανεξαρτησία της Αμερικής. Η Ιστορία έχει γράψει ότι η Γαλλία των τελών του 18ου αιώνα χρεοκόπησε και πείνασε επειδή ο βασιλιάς της ξόδεψε την προίκα της χώρας, προκειμένου να στηρίξει τον πόλεμο των Αμερικανών κατά των Άγγλων. Και το πλήρωσε με το κεφάλι του!