Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος: «Χρονιά “εγκαινίων”»

«Δός μοι τοῦτον τόν ξένον (…) ὃς ὡς ξένος οὐκ ἔχει τήν κεφαλήν ποῦ κλίνῃ» [Γεώργιος Ακροπολίτης (13ος αι.), Στιχηρόν Μ. Παρασκευής]. Είναι το μότο με το οποίο ξεκινάει η ανάγνωση του προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2017. Ένα φεστιβάλ με προτεραιότητα την «υποστήριξη της εγχώριας δημιουργίας, ιδιαίτερα στις μέρες μας», αλλά και τη «σύσταση στο ελληνικό κοινό δυνατών έργων και ονομάτων της σύγχρονης διεθνούς σκηνής», όπως δήλωσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, στην παρουσίαση του προγράμματος παρουσία της υπουργού Πολιτισμού κας Λυδίας Κονιόρδου.

«Φέτος είναι μια χρονιά “εγκαινίων”. Εγκαινιάζουμε νέους θεσμούς, συνεργασίες και ανοίγματα εντός του Φεστιβάλ, που ελπίζω να μπολιάσουν την ελληνική καλλιτεχνική πραγματικότητα και να εδραιωθούν, προκειμένου να δώσουν τους καρπούς τους στο μέλλον», πρόσθεσε και συνέχισε λέγοντας ότι «πρώτον, εγκαινιάζουμε το Λύκειο Επιδαύρου, ένα πολύτιμο για όλους μας διεθνές θερινό σχολείο για το αρχαίο δράμα, το οποίο θα απευθύνεται σε σπουδαστές και σπουδάστριες δραματικών σχολών και νέους ηθοποιούς από όλο τον κόσμο … Το “Άνοιγμα στην πόλη”, ο δεύτερος σημαντικός θεσμός εντός του Φεστιβάλ που εγκαινιάζουμε φέτος, με δράσεις σε μη θεατρικούς χώρους, δραματουργίες site specific, ποιητικές και μουσικές παραστάσεις, αλλά και ακτιβιστικές παρεμβάσεις σε ευαίσθητες περιοχές της πόλης, είναι για μας μια σημαντική απάντηση στην εσωστρέφεια που τείνει να κατακλύσει τη δημόσια σφαίρα. Μια απάντηση στον φόβο απέναντι στο διαφορετικό, στη μονολιθικότητα, στις ρατσιστικές συμπεριφορές».

Η κα Κονιόρδου ευχήθηκε καλή επιτυχία, τονίζοντας ότι το Ελληνικό Φεστιβάλ «έρχεται με το φετινό του πρόγραμμα να προσφέρει νέες καλλιτεχνικές κατευθύνσεις σε μία εποχή κρίσης όπως η σημερινή», προσθέτοντας πως παρά την κρίση συμβαίνουν σημαντικά πράγματα στο Φεστιβάλ που «συνιστούν τις συνθήκες μίας πρεμιέρας με διεθνές προφίλ το οποίο σε αυτές τις στιγμές που ζει η πατρίδα μας αποκτά μεγάλη σημασία».

Χρήστος Θεοδωρίδης – Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων

«Η σφαγή των Παρισίων» του Κρίστοφερ Μάρλοου

[1-4 Ιουνίου / Πειραιώς 260, Δ]

Από τις πιο πετυχημένες παραστάσεις του περυσινού προγράμματος, «Η σφαγή των Παρισίων» της Ορχήστρας των Μικρών Πραγμάτων κέρδισε το κοινό χάρη στη σφιχτή δραματουργία και τον καταιγιστικό ρυθμό της στην υπηρεσία ενός δύσκολου όσο και επίκαιρου έργου – από τα πιο αινιγματικά και παρεξηγημένα του Μάρλοου. Μετά τον «Άμλετ», η ομάδα συνεχίζει να ερευνά τη σκηνική «στιγμή» του ελισαβετιανού θεάτρου, επιλέγοντας ένα έργο που ξεφεύγει από όλους τους κανόνες δραματουργίας της εποχής. «Η σφαγή των Παρισίων» του Κρίστοφερ Μάρλοου εστιάζει σε μια από τις πιο αιματηρές σελίδες της ιστορίας, το 1572, ανήμερα της γιορτής του αγίου Βαρθολομαίου, όταν Γάλλοι Καθολικοί σφαγιάζουν γύρω στους 3.000 Ουγενότους (Γάλλους Προτεστάντες). Μια τέτοια νύχτα κάθε άνθρωπος μπορεί να έχει μόνο έναν ρόλο: του σφαγιαστή ή του σφαγιαζόμενου. Μέσα από τη γρήγορη, σχεδόν κινηματογραφική πλοκή του έργου, οι δημιουργοί της παράστασης αναδεικνύουν την ποίηση που κρύβεται πίσω από τη δράση και εστιάζουν στον αέναο κύκλο της βίας, με εργαλεία τη χορικότητα, την κίνηση και τη μουσική.

Εθνική Λυρική Σκηνή

«Μαντάμα Μπαττερφλάι» του Τζάκομο Πουτσίνι

[2-4, 7 Ιουνίου / Ωδείο Ηρώδου Αττικού]

Διάσημη για τις υπέροχες άριες, την πρόδηλα μελωδική μουσική και τη δραματική θεατρικότητά της, η «Μαντάμα Μπαττερφλάι» συγκινεί διαχρονικά και αποτελεί ένα από τα κορυφαία αριστουργήματα του Τζάκομο Πουτσίνι. Η μεγαλειώδης παραγωγή, σε σκηνοθεσία του σπουδαίου Αργεντίνου σκηνοθέτη Ούγκο ντε Άνα, επιστρέφει για πέντε μοναδικές παραστάσεις στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού. Η υπόθεση της όπερας εκτυλίσσεται με πυρήνα τον μοιραίο έρωτα της δεκαπεντάχρονης γκέισας Τσο-Τσο-Σαν για τον Πίνκερτον, υποπλοίαρχο του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ύστερα από τρία χρόνια απουσίας, ο αξιωματικός επιστρέφει με την Αμερικανίδα σύζυγό του στην Ιαπωνία, μαθαίνοντας ότι έχει αποκτήσει γιο από την Μπαττερφλάι. Εκείνη δέχεται να παραδώσει το παιδί στον Πίνκερτον, αλλά στη συνέχεια αυτοκτονεί. Η «γιαπωνέζικη τραγωδία» του Πουτσίνι, η οποία σκιαγραφεί αριστοτεχνικά τον χαρακτήρα της Τσο-Τσο-Σαν, φωτίζει μουσικά την αντιπαράθεση των δύο πολιτισμών, του ιαπωνικού και του δυτικού-αμερικανικού.

Έκτορας Λυγίζος – ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας

«Βάκχες» του Ευριπίδη

[14-15 Ιουλίου / Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου]

Ο θεός Διόνυσος φτάνει στην πόλη με ανθρώπινη μορφή και ο βασιλιάς Πενθέας παλεύει να οχυρώσει εαυτόν και το άστυ απέναντι στην έλευση μιας θρησκείας που εξισώνει τους πάντες –νυν και πρώην βασιλιάδες, θεούς και δούλους, μάντεις και αγγελιαφόρους, γυναίκες και άνδρες– σε έναν κόσμο συμφιλίωσης του ανθρώπου με τα πιο ζωώδη, αλλά και αγνά του ένστικτα. Πρόκειται για τη μοναδική σωζόμενη τραγωδία όπου ο Διόνυσος συμμετέχει ως πρόσωπο του δράματος, αλλά και ως παντεπόπτης σκηνοθέτης- συγγραφέας. Η παράσταση εξερευνά τη σύγκρουση ανάμεσα στην ατομικότητα του ήρωα και την πολυφωνικότητα του χορού: οκτώ αφηγητές, εντάσσοντας τα χορικά στη βασική πλοκή, παρακολουθούν τη διαδικασία της σταδιακής σύνθεσης και αποσύνθεσης ενός μικτού συνόλου, την αντίσταση των μελών του, αλλά και τη λαχτάρα τους να ανέβουν φαντασιακά στο ιερό βουνό ως μαινάδες και να μετατραπούν σε βάκχες. Μια τελετή μύησης στη λατρεία του «άλλου», της οποίας πρώτο στάδιο είναι να σταθούν δύο άτομα αντιμέτωπα υπό το βλέμμα ενός θεατή-μάρτυρα.

Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης

«Μια άλλη ζωή: ανθρώπινες ροές, άγνωστες Οδύσσειες»

[1-4 Ιουνίου / Πειραιώς 260, Α]

Το Φεστιβάλ Αθηνών φιλοξενεί, στην Πειραιώς 260, τη μεγάλη έκθεση του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης αφιερωμένη στους πρόσφυγες και τη μετανάστευση. Συμμετέχουν 26 φωτογράφοι –οι περισσότεροι από αυτούς ενεργοί φωτοδημοσιογράφοι– με περισσότερα από 160 έργα τους, που παρουσιάζουν τη δραματική ανθρώπινη περιπέτεια του ξεριζωμού από την πατρίδα και του ταξιδιού προς το άγνωστο. Η Ελλάδα, που λόγω της θέσης της υπήρξε ανέκαθεν σημείο υποδοχής πληθυσμιακών μετακινήσεων, έγινε και αυτή τη φορά αποδέκτης της προσφυγικής κρίσης. Η έκθεση αφηγείται με τον δικό της μοναδικό τρόπο το μεγάλο αυτό τραύμα της σύγχρονης ιστορίας. Οι φωτογράφοι αποτύπωσαν τη δίνη των γεγονότων, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον τους στο ανθρώπινο στοιχείο και απεικονίζοντας την αγωνία, την απώλεια, την απόγνωση και τα αδιέξοδα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι πρόσφυγες. Η επαγγελματική φωτοδημοσιογραφία οικοδομεί τον κύριο κορμό της έκθεσης και πλαισιώνεται από τη «δημοσιογραφία των πολιτών», που καταγράφει τις αλληλέγγυες δράσεις, αλλά και την πολυσυζητημένη αυτοαναπαράσταση των ίδιων των προσφύγων.

Το πρόγραμμα φέτος είναι πλούσιο σε θεατρικές παραστάσεις, σε χορό, μουσική, εικαστικές παρεμβάσεις κ.λπ.. Τόσο πλούσιο που δεν χωρά σε τούτες τις γραμμές. Εμείς θα παρουσιάσουμε εντελώς ενδεικτικά κάποιες από αυτές. Πληροφορίες, ωστόσο, για το πλήρες πρόγραμμα μπορούν οι αναγνώστες μας να βρουν στην επίσημη ιστοσελίδα του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου: http://greekfestival.gr/gr/events