Η «δικαίωση» του Χαρίλαου Φλωράκη

Μετά από πολλά χρόνια, η εκλογική αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου έρχεται με κατηγορηματικό τρόπο να «δικαιώσει» τον Χαρίλαο Φλωράκη, ο οποίος υποστήριζε πως η κάλπη είναι γκαστρωμένη. Αυτό που εννοούσε ήταν πως κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να προβλέψει το αποτέλεσμα.

Η παταγώδης αποτυχία των δημοσκόπων σε προηγούμενες, πρόσφατες, αναμετρήσεις προδιαγράφει τα όσα θα ακολουθήσουν το βράδυ των εκλογών, για επιπλέον πια λόγους.

Ήδη μετά την παραίτηση της κυβέρνησης ξεκίνησαν κυλιόμενες δημοσκοπήσεις σε μια προσπάθεια να καταγραφεί η πρόθεση των ψηφοφόρων. Αυτό από μόνο του είναι αρκετά μεγάλο λάθος. Δημοσκοπήσεις τον Αύγουστο δεν γίνονται. Αν γίνουν, τα αποτελέσματά τους μόνο αξιόπιστα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν.

Η δυσκολία των δημοσκόπων, όμως, θα είναι ακόμα μεγαλύτερη στις ελάχιστες μέρες που απομένουν. Με ένα εκλογικό σώμα να είναι… θολωμένο, με τις μετακινήσεις ψηφοφόρων να υπολογίζονται σε υψηλά ποσοστά, με την οργή να είναι δεδομένη, ποιος αλήθεια θα λάβει σοβαρά υπόψη του τις απαντήσεις; Και ποια εργαλεία είναι εκείνα που μπορούν να περιορίσουν τα λάθη;

Η κάλπη, ναι, είναι γκαστρωμένη. Και τα αποτελέσματα αναμένεται να ξαφνιάσουν. Ήδη κάποιοι κάνουν λόγο για οκτακομματική ή εννιακομματική Βουλή. Ήδη ανεβοκατεβάζουν τα ποσοστά κομμάτων, όχι μόνο με βάση τα στοιχεία που συγκεντρώνουν αλλά λαμβάνοντας υπόψη τους ακόμα και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Και παρασύρουν ακόμα και τους πολιτικούς αρχηγούς.

Η εκλογική αναμέτρηση, υποστηρίζουν έμπειροι πολιτικοί αναλυτές, θα κριθούν την τελευταία εβδομάδα. Τότε οι ετεροδημότες θα αποφασίσουν αν η τσέπη τους τους επιτρέπει να ταξιδέψουν στον τόπο καταγωγής ώστε να ψηφίσουν. Εναλλακτικά η αποχή θα εκτοξευθεί, καθώς σε αυτή θα συμπεριληφθούν και εκείνοι που έχουν πια αγανακτήσει.

Τότε θα αξιολογηθούν και τα κόμματα. Θα καταφέρει ο Αλέξης Τσίπρας να πείσει πως η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ έγινε για το καλό; Και πως όσοι αποχώρησαν είναι εκείνοι που δεν ήθελαν ουσιαστική λύση στα προβλήματα της χώρας;

Θα καταφέρει ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης να πείσει πως είναι η ήρεμη δύναμη; Πως η Νέα Δημοκρατία μπορεί να εκπροσωπήσει τη μεσαία τάξη και την κεντροδεξιά, οδηγώντας τη χώρα μακριά από νέες περιπέτειες και πιο κοντά σε μια οδυνηρή αλλά αναγκαία λύση;

Θα αντιληφθούν τα μικρότερα κόμματα, που διεκδικούν μερίδιο της πίτας, ποια είναι η θέση τους και τι ρόλο καλούνται να διαδραματίσουν στην επόμενη Βουλή; Μένοντας έτσι μακριά από μικρομεγαλίσμους που μόνο απέχθεια πλέον προκαλούν στην κοινή γνώμη;

Και το κυριότερο: θα προλάβουν οι εκλογές να ολοκληρωθούν πριν φτάσουν στους ψηφοφόρους τα ραβασάκια και πριν οι γονείς αντιληφθούν το μπάχαλο λόγω των κενών στα σχολεία;

Εκείνα που θα κρίνουν το αποτέλεσμα της κάλπης, λοιπόν, είναι πολλά και κρίσιμα. Και η κάθε πρόβλεψη είναι ρίσκο. Όποιος το θέλει, το αποτολμά. Αναλαμβάνοντας και τις ευθύνες του…